Ο όσιος Πορφύριος βλέπει με την διόραση και ενώνει οικογένεια!

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβτίης (1906-1991).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μου είπε ο Γέροντας:
Ήταν παραμονή των Φώτων. Είχα τελειώσει τον αγιασμό και ώρα 12 παρά τέταρτο πήρα ένα ταξί να πάω σπίτι μου στα Τουρκοβούνια.

Λίγο πιο πάνω κάποια κυρία έκανε σήμα στον ταξιτζή κι’ αυτός σταμάτησε και την πήρε. Η κυρία πήγαινε στην οδό Μασσαλίας. Εκεί την αφήσαμε.

Ο ταξιτζής μουρμούριζε -τραγουδούσε- ρεμπέτικα τραγούδια.
Του είπα:
– Νάξερες να έψελνες!

Εκείνος μου απάντησε έντονα.
– Εγώ να ψάλλω; Όταν στεφανώθηκα πήγα στην Εκκλησία κι’ άμα ψοφήσω θα με ξαναπάνε. Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανένας χριστιανός όταν το θελήσει ο ίδιος.

– Πόσα παιδιά έχεις;

Τον ρώτησα και του απάντησα μόνος μου.

– Έχεις δύο: Την Βασιλική και τον Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης είναι έτσι κι’ έτσι -και του περιέγραψα το παιδί- και κλαίει ο Παναγιώτης, όλο κλαίει. Του είπα μετά για την Βασιλική γιατί είδα [εννοούσε πώς ο όσιος Πορφύριος είδε με την διόραση] το σώμα και την ψυχή τους. Του είπα μετά για τη γυναίκα του. Είχε κλείσει το στόμα του (έμεινε άφωνος).
Πω, πω, βρε Κώστα, του είπα το όνομά του με την διόραση, τα παιδιά σου δεν σε αισθάνονται για πατέρα. Α, Κώστα, έχεις άλλη γυναίκα στο σπίτι σου. Εκείνη τη στιγμή ο Κώστας έβαλε τα κλάματα.

– Ο Θεός σ’ έστειλε να μου τα πεις αυτά; είπε.

Εγώ έβλεπα πως συζούσε με άλλη γυναίκα και είχε μαζί του και τα παιδιά που όλο έκλαιγαν. Η μάνα τους είχε φύγει και είχε πάει στο χωριό της κοντά στον Πύργο Ηλείας στην Πελοπόννησο.

– Τι θα γίνει τώρα Κώστα; Τα παιδιά σου θα γίνουν κακά παιδιά. Εγώ θα πάω να φέρω τη γυναίκα σου.

– Μα δεν θέλει να γυρίσει είπε ο Κώστας.

– Εγώ θα σου την φέρω. Εσύ θα διώξεις αυτήν που έχεις στο σπίτι σου, θα με πας στο χωριό της γυναίκας σου κι’ εγώ θ’ αρχίσω να διακονεύω (να ζητώ ελεημοσύνη) στα τριγύρω σπίτια και θα πάω και στο δικό της. Θα σας ενώσω, αλλά όχι πριν γίνετε Χριστιανοί. Αν δεν γίνετε Χριστιανοί πάλι τα ίδια θα κάνετε.
Να είδες; Σήμερα άνοιξαν οι ουρανοί και το ταξί σου έγινε ο χώρος μέσα στον οποίο φανερώθηκε το Άγιο Πνεύμα και η Αγάπη του Χριστού μας. Πού τα ήξερα εγώ αυτά; Ο Θεός μου τα φανέρωσε για να σωθείς.

Όταν φθάσαμε στο σπίτι μου έβγαλα να τον πληρώσω. Εκείνος δεν ήθελε να πάρει χρήματα.

– Όχι, Κώστα του είπα, έχεις παιδιά να θρέψεις θα πάρεις τα χρήματα και τα πήρε.

Έτσι με πήρε μια μέρα και πήγαμε στην Πελοπόννησο. Πήγαμε στο χωριό και με άφησε στην αρχή του χωριού κι’ εγώ έκανα τον ζητιάνο.

Έφθασα στο σπίτι της γυναίκας του. Την βρήκα, μπήκα μέσα, της μίλησα, της είπα να γυρίσει στο σπίτι της κι’ εκείνη δεν ήθελε. Τότε της μίλησα με τη διόραση, της είπα πράγματα για τον εαυτό της που κανένας δεν ήξερε, τη βεβαίωσα πως ο Κώστας άλλαξε και την έπεισα και ήρθε μαζί μας.

Τώρα ο Κώστας είναι φίλος μου. Να! περιμένετε να του τηλεφωνήσω. Πήρε τον αριθμό του Κώστα και βγήκε κάποιο από τα παιδιά που φαίνεται πως ρώτησε ποιος τηλεφωνεί κι’ ο Γέροντας απάντησε:
– Ένας φίλος του είμαι.

Μαρτυρία που δημοσιεύεται στο βιβλίο “Θαυμαστά γεγονότα και συμβουλές του Γέροντος Πορφυρίου”, των εκδόσεων η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι, 2016.