Γέρων Χριστόδουλος: «Πολλές φορές την ημέρα η παρουσία του είναι ζωντανή μπροστά μου»

3 Ιουλίου 2020

ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ

ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

                                                                                                                                                                                          24 Ἰουνίου  2020

Πλήρης πνευματικής ευφροσύνης από βάθους ψυχής δοξολογώ τον Άγιο των αγίων Παντοκράτορα Τριαδικό Κύριο και Θεό μας για την αγιοκατάταξη του πανοσίως βιώσαντος μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας αγίου Καλλινίκου, διατηρώντας αδιαλείπτως ζωηρή τη μνήμη της αγιότητος και των πολλαπλών εν Αγίω Πνεύματι χαρισμάτων του. Προσωπικώς τα εβίωσα κατά την διακονία μου ως ιεροκήρυξ από το έτος 1969 μέχρι το 1976 υπό την πατρική αρχιερατική του σκέπη (έχοντας χειροτονηθεί από τα τίμια χέρια του Διάκονος στις 11.9.1969, Πρεσβύτερος στις 19.10.1969 και Πνευματικός στις 23.1.1970). Την αγιοπνευματική χαρά του ευσεβούς κλήρου και λαού μας επιτείνει το γεγονός ότι είναι πρώτη φορά, που μετά πολλές δεκαετίες απολαμβάνουμε αγιοκατάταξη αρχιερέως.

Παραθέτω λοιπόν απόσπασμα επιστολής που απηύθυνα περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980 προς τον ήδη Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου π. Ιερόθεο εξ αφορμής της εκδόσεως του βιβλίου του «Μαρτυρία ζωής», (με τον οποίο συνυπηρετήσαμε κατά το προαναφερθέν χρονικό διάστημα υπό την ποιμαντορική και πατρική πάντοτε ποδηγεσία του αγίου Καλλινίκου)∙ καθώς επίσης δεύτερη επιστολή που του απηύθυνα στις 9 Μαρτίου 1999 εξ αφορμής της εκδόσεως άλλου βιβλίου του με τίτλο «Κόσμημα της Εκκλησίας».

Α΄

Αγαπητέ μου πάτερ Ιερόθεε,

δοκίμασα μεγάλη χαρά, όταν προ ημερών μου έδωσαν το νέο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο σας για τον αξιομακάριστο Δεσπότη μας (δεν το είχα πάρει είδηση-η ενημέρωση στο μοναστήρι δεν είναι πάντα εύκολη).

 Θυμάμαι τώρα, ότι παρά τη μακρά ψυχολογική προετοιμασία από την οποία περάσαμε, όσοι τον αγαπούσαμε, κατά την πολύμηνη ασθένειά του, εν τούτοις μετά το άγγελμα της οσίας κοιμήσεώς του (8.8.1984) ψιθύριζα συχνά στον εαυτό μου-κι αυτό με πολλή-πολλή οδύνη:

            Τώρα νιώθω πιο φτωχός,

            πιο αδύναμος,

            πιο μόνος!…

(Κι ας ήταν τόσα χρόνια, από το τέλος περίπου του 1976, που τοπικά βρισκόμουν μακριά του).

Αυτός ο μελαγχολικός μονόλογος  ήταν μια πρώτη επίπεδη αντίδραση, που θα μπορούσε τώρα, με τη βεβαιότητα της προς Θεόν παρρησίας του και των πρεσβειών του για μας, να μεταποιηθεί:

Tώρα νιώθω πιο πλούσιος,

πιο δυνατός,

και πιο πλησίον του!…

Β΄

Σεβασμιώτατε και πολύ αγαπητέ εν Χριστώ, άγιε Ναυπάκτου, ευλογείτε.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση έλαβα υπτίαις χερσί το νέο μεγάλο βιβλίο σας και αρκούντως αντάξιο της μεγαλωσύνης του πολυσεβάστου και αξιομακάριστου Δεσπότη μας, οσιωτάτου Γέροντος Καλλινίκου, με τον τίτλο «Κόσμημα της Εκκλησίας». Ολοψύχως σας ευχαριστώ.

Καθυστέρησα λίγο να σας απαντήσω, για να προλάβω να έχω μια πρώτη, έστω αμυδρή, επαφή με το σπουδαίο νέο πόνημά σας. Είναι πληρέστατο, και είμαι βέβαιος ότι καταβάλατε πολύ κόπο για την παρουσίαση όλου αυτού του πνευματικού πλούτου, που ήταν αποθησαυρισμένος στην «κεκρυμμένη συν τω Χριστώ εν τω Θεώ» μυστική ζωή του οσιωτάτου Πατρός μας. Εκείνο που ιδιαίτερα με συγκινεί ολ’ αυτά τα χρόνια είναι το γεγονός  ότι τα βιβλία σας για τον μακαριστό Γέροντα αποτελούν μόχθο και καρπό ευγνώμονος τέκνου, εξ΄ου και προφανής η δαψίλεια των θείων ευλογιών στη ζωή και στα έργα σας.

Ως προς την προσωπικότητα δε του βιογραφουμένου, θυμάστε που σας έγραψα μετά την κοίμησή του, ότι «τώρα νιώθω πιο φτωχός και πιο μόνος». Δεν ήταν αυτό ένα μελαγχολικό συναίσθημα της στιγμής. Τα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη γνωριμία μου μαζί του, μέχρι και αυτή τη στιγμή, και είναι περισσότερα από τριάντα, πείθουν συνεχώς ότι δεύτερον Καλλίνικον δεν συνάντησα, και απ’ ο,τι η πείρα πιά με διδάσκει, δεν πρόκειται να συναντήσω.

Δυστυχώς συγκρίνοντας προς τον μακαριστό Καλλίνικο πλείστους αρχιερείς που μετέπειτα γνώρισα, όχι όλους βέβαια, μου αφίνουν την πικρή αίσθηση ότι πρόκειται για κοσμικούς άρχοντες. Το κριτήριο τους δεν είναι το άγιο θέλημα του Θεού, όπως για εκείνον, αλλά  ποικίλες  σκοπιμότητες, εγωκεντρικές συνήθως, συμφέροντα, «ισορροπίες», «υποχρεώσεις», «φιλάδελφο», ανθρωπαρέσκειες κ.λπ. Ασφαλώς, ολ’ αυτά ισχύουν αναλογικά και για μας τους υπολοίπους, μοναχούς, ιερείς, ιερομονάχους κ.λπ∙ άλλωστε  και οι αρχιερείς αποτελούν ένα τμήμα, σύμπτωμα της όλης πνευματικής παρακμής της εποχής μας. Βεβαίως,πρέπει να ξαναπώ, με πολλές, δόξα τω Θεώ, εξαιρέσεις σε όλα τα επίπεδα. Ενώ εκείνος ήταν Χριστοκεντρικός, ταπεινόφρων, αφανής, ασκητικός, νηστευτής, προσευχόμενος, λειτουργικός, μοναχός και φιλομόναχος, φιλάδελφος στους συνεργάτες του, παραδοσιακός, ορθόδοξος, «ποιων και διδάσκων» απερίτμητο ορθόδοξο δόγμα και ήθος. Με μια λέξη πνευματοφόρος, αληθινό Κόσμημα της Εκκλησίας!

Πολλές φορές την ημέρα η παρουσία του είναι ζωντανή μπροστά μου και ιδιαίτερα στη θεία Λειτουργία. Ας έχουμε και πάλι και πάντοτε την ευχή του.*

Ο   Καθηγούμενος

Αρχιμ. Χριστόδουλος

 

* Στην απάντησή του προς την άνω επιστολή μου, ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων μου έγραψε:    Αγαπητέ π. Χριστόδουλε, πολύ συγκινήθηκα από το γράμμα σας. Ο αείμνηστος Καλλίνικος σας αγαπούσε πολύ και εκτιμούσε την ευγένειά σας. Τα όσα γράφετε για τον αείμνηστο τα πιστεύω και εγώ:  Δεν υπάρχει δεύτερος Καλλίνικος. Να έχουμε την ευχή του.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

ἦχ. γ’. Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια

Οὐρανοὶ νῦν ἐπαγάλλονται καὶ τὰ ἐπίγεια συγχαίρουσιν,* ὅτι ἀνέτειλεν ἄστρον Αἰτωλίας ἐν τῇ γῇ Καλλίνικος* ὑπέρλαμπρος Ἱεράρχης τὴν Ἔδεσσαν* ποιμάνας σὺν ἁπάσῃ Πέλλης γῇ * καὶ πιστῶν χορείας προσάξας τῷ Χριστῷ* σὺν ἀγγέλοις πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ

Κλέος Αἰτωλίας, Πέλλων καὶ φῶς,* ἀρεταῖς ἐκλάμψας πάσαις, πάτερ, θεοπρεπῶς,* Καλλίνικε μάκαρ, φωστὴρ ἀρχιερέων,* ὑπὲρ ἡμῶν δυσώπει Χριστὸν τὸν εὔσπλαγχνον.

Βίον ὁσιότροπον ὑπελθών* καὶ νήψει τὰ θεῖα παθών, Ἅγιε, καὶ μαθών* προσευχαῖς, νηστείαις, ἀσκήσεσι παντοίαις,* Καλλίνικε, θεόπτης χάριτι γέγονας.

Καλλίνικε πάτερ θεοπρεπῶς, * ἐν γῇ βιοτεύσας τὸν παράδεισον νῦν οἰκεῖς,* φωτὸς ἀπολαύων τοῦ θείου καὶ σοὺς δούλους,* εὐφραίνων σαῖς ἐντεύξεσι ταῖς πρὸς Κύριον.

Κλέος Καλλινίκῳ μελισταγεῖ* γλώττῃ τὴν Τριάδα μεγαλύναντι σὺν χοροῖς* ἁγίων χρυσάκτινον στέφος θεοτεύκτοις* ἐν οὐρανοῖς ἐκλάμπoν νῦν ἀμαρύγμασι.