«Aς ταπεινωθοῦμε εἰλικρινά ἐνώπιόν Του, ἄς Τοῦ ζητήσουμε νά ἔρθει νά γεννηθεῖ μέσα μας»

Λίαν προσφιλεῖς ἀδελφοί καί ἀδελφές μου ἐν Κυρίῳ,

Ἡ χάρη καί τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καί φέτος νά γιορτάζουμε τήν κάθοδο τοῦ Θεοῦ στήν γῆ, κατά τήν ὁποία «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». (Ἰω. 1:14)

Ἡ ἀνθρώπινη ὑπερηφάνεια, πού ἔφερε τήν ἀνθρωπότητα στήν ἀπόγνωση, ἀνάγκασε τόν Μεσσία νά ἔρθει στόν κόσμο μέ τρόπους ἄκρας ταπείνωσης. Τό σπήλαιο, τήν φάτνη τῶν ἀλόγων, τήν φτώχεια, τήν προσφυγιά, τά πάθη, τόν ἐξευτελισμό τῆς σταύρωσης, ὅλα τά ὑπέμεινε ὁ Θεάνθρωπος γιά νά βοηθήσει τόν τραυματισμένο ἀπό τήν πτώση του ἄνθρωπο νά κατανοήσει ὅτι μόνο μέ τήν ὑψοποιό ταπείνωση θά ἀνορθωθεῖ καί θά σωθεῖ. «Καταδέχτηκε ὁ Χριστός μιά φορά νά γίνει ἄνθρωπος, χρησιμοποιώντας ὅλα τά εὐτελῆ στοιχεῖα. Κι αὐτό γιά νά πατήσει τήν ἀνθρώπινη ὑπερηφάνεια». (Ἰω. Χρυσόστομος, ΕΠΕ 6, 16)

Γι᾽ αὐτόν τόν λόγο ὁ Χριστός μόνο στόν ταπεινό ἄνθρωπο ἔρχεται καί «σκηνώνει». Μόνον «οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι» κερδίζουν τά δῶρα τῆς Ἀγάπης Του. «Ὁ πλούσιος ἐν ἐλέει Θεός» (Ἐφ. 2:4) μᾶς πλουτίζει ὄχι μέ τά πλούτη Του, ἀλλά μέ τήν ἀνερμήνευτη «κένωσή» Του, μέ τήν ἀκατανόητη πτωχεία Του. Τόν «ὀρθόδοξον πλουτισμόν τῆς θεολογίας» τόν χαρίζει ὄχι στούς κατά κόσμον πλούσιους, ἰσχυρούς καί σοφούς, ἀλλά στούς «ἁλιεῖς τῷ Πνεύματι», στούς ταπεινούς καί καθαρούς τῇ καρδίᾳ. Γι᾽ αὐτό τό ἀκατάληπτο μυστήριο ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει τά ἑξῆς πολύ χαρακτηριστικά: «Ὁ Χριστός ἄδειασε τήν δόξα Του, γιά νά πλουτήσετε σεῖς ὄχι μέ τόν πλοῦτο Του, ἀλλά μέ τήν φτώχειά Του. Ἄν δέν πιστεύεις, ὅτι ἡ πτωχεία εἶναι αἰτία πλουτισμοῦ, σκέψου τόν Κύριο, καί καθόλου δέν θ᾽ ἀμφιβάλλεις. Διότι, ἄν Ἐκεῖνος δέν γινόταν φτωχός, δέν θά γινόσουν ἐσύ πλούσιος. Αὐτό εἶναι τό καταπληκτικό, ὅτι ἡ πτωχεία θησαύρισε πλοῦτο». (Ἰω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 19:454)

«Τί σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπί γῆς ὡς ἄνθρωπος δι᾽ ἡμᾶς»; Δέν ἔχουμε νά Σοῦ προσφέρουμε, Κύριε, τίποτε ἄλλο ἀπό τά ψίχουλα τῆς ἀδυναμίας μας. «Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παρ. 26:23) μᾶς ζητᾶς ὡς φιλόστοργος Πατέρας. Δέν ζητᾶς κάτι ἐξωτερικό, π.χ. τά χρήματά μας, τά πτυχία μας, τά πράγματά μας, ἀλλά τό «εἶναι» μας. Ζητᾶς τό κέντρο τῆς ψυχοσωματικῆς μας ὕπαρξης, τήν καρδιά μας, μέ τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες της, γιά νά τήν καθαρίσεις καί νά τήν ἐξαγιάσεις. Κι ἐμεῖς, ἀλλοίμονο, πολλές φορές δέν ἀνταποκρινόμαστε στό σωτήριο κάλεσμα τῆς ἄφατης φιλανθρωπίας Σου!

Κύριε, στέκεσαι ἔξω ἀπό τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μου καί κρούεις σάν ζητιάνος. Ἐάν Σοῦ ἀνοίξω θά εἰσέλθεις, ὅπως ὑποσχέθηκες, καί θά συνδειπνήσεις μαζί μου. Ξέρω πολύ καλά ὅτι δέν θά ἔχεις ἀπαιτήσεις. Θά δειπνήσεις μέ ὅ,τι Σοῦ προσφέρω, ἀρκεῖ νά εἶναι βγαλμένο ἀπό τό ἀπόσταγμα τῆς «συντετριμμένης καί τεταπεινωμένης καρδίας μου». Καί θά μείνεις μέσα μου γιά πάντα, ἀρκεῖ νά Σοῦ τό ζητήσω μέ ὅλη τή θέρμη τῆς καρδιᾶς μου: Κύριε, μεῖνε μαζί μου.

Ἀγαπητοί μου, τά φετεινά Χριστούγεννα πού τά περνοῦμε ἐν μέσῳ τῆς πανδημίας COVID-19 ἄς ἀναλογιστοῦμε πόσες φορές πέρασε ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων, ἀλλά δέν ζήσαμε μέ βαθειά ἐπίγνωση τό γεγονός τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ «ἵνα σώσῃ ὅν ἔπλασεν ἄνθρωπον ὡς φιλάνθρωπος». Πόσες φορές δέν καταβάλαμε τήν ἀπαιτούμενη προσπάθεια γιά νά προφυλαχτοῦμε καί νά καταπολεμήσουμε τόν φοβερό ἰό τῆς ἁμαρτίας! Πόσες φορές προσήλθαμε στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας δίχως μετάνοια καί συντριβή! Πόσες φορές ἀφήσαμε τόν ἐγωισμό νά καταστρέψει τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον μας!

Ἄς ταπεινωθοῦμε, λοιπόν, εἰλικρινά ἐνώπιόν Του καί μέ μετάνοια ἄς Τοῦ ζητήσουμε νά ἔρθει νά γεννηθεῖ καί νά κατοικήσει μέσα μας.

Εὐχόμενος σέ ὅλους σας, καί ἐκ μέρους τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πισιδίας Σωτηρίου, τῶν Κληρικῶν, τῶν Πιστῶν, τῶν Νεοφωτίστων, τῶν Κατηχουμένων καί τῶν Συνεργῶν μας ἐν Κυρίῳ, νά ἔχετε ὑγεία, νά σᾶς προστατεύει τό θεῖο Βρέφος ἀπό τόν COVID-19 καί νά γιορτάσετε μέ τούς οἰκείους σας εὐλογημένα Χριστούγεννα, διατελῶ,

μετά πλείστης ἀγάπης καί τιμῆς ἐν Χριστῷ γεννηθέντι,

+ὁ Κορέας Ἀμβρόσιος