Η δαιμονική Νέα Τάξη

Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος (λεπτομέρεια).

Γυρίζω στον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και στους «Δαιμονισμένους» του. Κι ακόμα στον Μεγάλο Ιεροεξεταστή και στους «Αδελφούς Καραμαζώφ» και μαζί στους πειρασμούς του Κυρίου στην έρημο. Κι εκείνη την απόκριση: «Πάλιν γέγραπται· ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου». Έτσι για να παίρνουμε θάρρος εμείς οι Χριστιανοί και να μη φοβόμαστε.

Καθώς ο Κύριος Ανέστη. Στέκομαι, έτσι, με αφορμή τα πιο πάνω, και στις άλλες δύο αποκρίσεις του Κυρίου: «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ᾿ επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού». Αυτά στον πρώτο πειρασμό. Και στον τρίτο, «τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς· ύπαγε οπίσω μου, σατανά· γέγραπται γαρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις». (Ματθ. 4, 5-10)

Όλοι γύρω μας επιχειρούν να μας τρομοκρατήσουν. Να μας παγιδεύσουν στα τοπία του φόβου. Σ’ αυτό τον δαιμονικό και δαιμονιώδη και πειρασμικό τόπο τελούμε στον τόπο της ιστορίας. Με το κακό να θριαμβεύει. Συντριπτικό. Κι όμως αγνοούμε πως το Φως εισήλθε στον κόσμο και όλα τα έργα του σκότους είναι εξαρχής καταδικασμένα. Και η δαιμονική Νέα Τάξη της παγκοσμιοποιημένης Δύσεως, ενός άθρησκου και άθεου πολιτισμού, είναι προορισμένη να καταρρεύσει, κι ας προβάλλει παντοδύναμη με όλες εκείνες τις μορφές ελέγχου και κατατρομοκράτησης των ανθρώπων.

Κάθε δοκιμασία που επιτρέπει ο Κύριος αποβλέπει σε ένα και μόνο: Να μας βοηθήσει να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Στον αγιασμό μας. Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να προσλαμβάνουμε και τη δοκιμασία της πανδημίας που μας έχει οδηγήσει στα όριά μας. Στην εξάντληση και στην απελπισία, πολλές φορές. Κι όμως υπάρχει κι εκείνο το «Προνόμιο της απελπισίας», που οδηγεί στη σωτηρία μας η συνιστά την προϋπόθεσή της.

Η Νέα Τάξη και η προβαλλόμενη παγκοσμιοποίηση αναδεικνύουν ένα άθρησκο και άθεο εν πολλοίς πολιτισμό της επιχειρούμενης τυραννίας η ελέγχου των ανθρώπων. Αυτά σε ένα πλήθος κειμένων που έχουν γραφεί. Όλο αυτό το καθεστώς του παγκόσμιου ελέγχου το ζούμε. Παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, της παιδείας, των Μέσων μαζικής Ενημέρωσης, και τώρα της υγείας, με τον συνακόλουθο τρόμο και έλεγχο πάντων.

Στον αντίποδα είναι μια άλλη βασιλεία, που υπερβαίνει την ιστορία. «Η βασιλεία η εμή ουκ εκ του κόσμου τούτου», απήντησε ο Κύριος στον Πιλάτο: «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου· ει εκ του κόσμου τούτου ην η βασιλεία η εμή, οι υπηρέται οι εμοί ηγωνίζοντο αν αν ίνα μη παραδοθώ τοις Ιουδαίοις· νυν δε η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εντεύθεν». (Ιω. 18, 36).

Άλλα είναι τα μέτρα της βασιλείας του Κυρίου. Καμμία σχέση δεν έχουν με όσα πειρασμικώς πρόταξε η υπεσχέθη ο διάβολος, ως πειρασμός, στην έρημο. Δεν έχουν να κάνουν με την κοσμική δύναμη και εξουσία και με τις αυτοκρατορίες του κόσμου τούτου.

Κι όμως στον τόπο της ιστορίας υπήρξε το αγιασμένο και Φιλάνθρωπο Βυζάντιο. Μια εν Χριστώ αυτοκρατορία, της φιλανθρωπίας και της αγάπης. Ένας κόσμος και μια πολυεθνική αυτοκρατορία εν Χριστώ. Μακράν των όσων η Δύση μας επέβαλε, με τον λυσσώδη και καταστροφικό εθνικισμό και ρατσισμό που διέλυσε τις κοινωνίες της Δύσεως και με τους Παγκοσμίους Πολέμους της οικουμενικής σφαγής.