Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ο Θεός δεν υπόσχεται στον άνθρωπο τον παράδεισο, αλλά τη βασιλεία των ουρανών!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από: http://www.pemptousia.gr/?p=303020

Εδώ προσέχετε· γιατί ξεφυτρώνει ζήτημα όχι τυχαίο.
Γιατί οι Μανιχαίοι, οι σκύλοι, οι άλαλοι και λυσσασμένοι, έχουν την εμφάνιση της καλοσύνης, μέσα τους όμως έχουν την τραχεία μανία των σκύλων, και κρύβουν κάτω από το δέρμα του προβάτου τον λύκο.

Αλλά μη κοιτάξεις αυτό που φαίνεται, αλλά να εξετάσεις το θηρίο που είναι μέσα κρυμμένο. Αυτοί λοιπόν εξετάζοντας αυτό το χωρίο λένε.

Είπε ο Χριστός “Αμήν, αμήν σου λέω, σήμερα μαζί μου θα είσαι στον παράδεισο”· λοιπόν έγινε πια η ανταλλαγή των αγαθών, και είναι περιττή η ανάσταση. Γιατί αν εκείνη τη μέρα πήρε ο ληστής τ’ αγαθά, και δεν αναστήθηκε το σώμα του ποτέ μέχρι σήμερα, δεν θα υπάρχει λοιπόν ανάσταση σωμάτων.

Άραγε καταλάβατε αυτό που είπα, ή είναι ανάγκη να το πω για δεύτερη φορά; “Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω”. Μπήκε λοιπόν, λέει, στον παράδεισο ο ληστής χωρίς το σώμα του· γιατί πώς έγινε αυτό, όταν δεν τάφηκε το σώμα του ούτε διαλύθηκε να γίνει σκόνη; και πουθενά δεν έχει ειπωθεί ότι ο Χριστός τον ανάστησε.

Κι’ αν έβαλε μέσα στον παράδεισο το ληστή και χωριστά από το σώμα του απόλαυσε τ’ αγαθά, είναι φανερό ότι δεν υπάρχει ανάσταση του σώματος. Γιατί αν υπήρχε ανάσταση σώματος δεν θα έλεγε “Σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω”, αλλά όταν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, όταν θα γίνει η ανάσταση των σωμάτων. Αν όμως τώρα πια έβαλε τον ληστή στον παράδεισο, και το σώμα του έλυωσε κι’ έμεινε έξω, είναι φανερό ότι ανάσταση σωμάτων δεν υπάρχει.

Αυτά λένε εκείνοι· ακούστε όμως και τα δικά μας, ή μάλλον όχι τα δικά μας, αλλά της Θείας Γραφής· Γιατί δεν λέμε τα δικά μας, αλλά τα λόγια του Αγίου Πνεύματος.

Τι λες; Δεν παίρνει μέρος από τ’ αγαθά η σάρκα; Αλλά παίρνει μέρος στους κόπους κι αποστερείται τις αμοιβές; και όταν έπρεπε ν’ αγωνίζεται δέχτηκε το μεγαλύτερο μέρος του ιδρώτα, όταν όμως έρχεται ο καιρός για τα στεφάνια μόνη η ψυχή στεφανώνεται;

Δεν ακούς τον Παύλο όταν λέει, ότι “Πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος, καθ’ α έπραξεν, είτε άγαθόν, είτε κακόν”.

Δεν τον ακούς που λέει πάλι· “Πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή, αθανασίαν”.

Το “θνητόν”, ποιο; η ψυχή ή το σώμα; Είναι φανερό ότι το σώμα· γιατί η ψυχή είναι από τη φύση της αθάνατη, και το σώμα από τη φύση του θνητό.

Αλλ’ απ’ αυτά πολλά τα παραλείπουν· αλλ’ απ’ αυτά που μένουν, ας εξετάσουμε την συγγενική σχέση αυτών που παραλείφθηκαν. Μπήκε στον παράδεισο ο ληστής λέει. Και τι μ’ αυτό; γιατί μήπως αυτά είναι τα αγαθά, που μας υπόσχεται ο Θεός;

ε’. Δεν ακούς τι λέει ο Παύλος για τα αγαθά εκείνα; «Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον [αυτί] δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν»· τον παράδεισο όμως τον είδε και το μάτι του Αδάμ, και το αυτί τον άκουσε, και η καρδιά του ανθρώπου τον δέχτηκε· γιατί γι’ αυτό μιλάμε τόσες μέρες· πώς λοιπόν δέχτηκε τ’ αγαθά ο ληστής;

Γιατί ο Θεός δεν υπόσχεται να μας βάλει στον παράδεισο, αλλά στον ίδιο τον ουρανό· ούτε κήρυξε βασιλεία του παραδείσου, αλλά βασιλεία των ουρανών. «Ήρχισεν», λέει «να κηρύττη και να λέγη, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών», όχι η βασιλεία του παραδείσου, αλλά η «βασιλεία των ουρανών».

Γιατί έχασες βέβαια τον παράδεισο, αλλά σου έδωσε ο Θεός τον ουρανό, για να δείξει και τη φιλανθρωπία του, και να βλάψει τον διάβολο, δείχνοντας ότι και χίλια κακά αν επιχειρήσει εναντίον του γένους των ανθρώπων, τίποτα πια δεν θα μπορέσει να κάνει, επειδή ο Θεός μας ανεβάζει πάντοτε σε μεγαλύτερες τιμές.

Έχασες λοιπόν τον παράδεισο, και σου άνοιξε ο Θεός τον ουρανό· καταδικάστηκες σε πρόσκαιρο πόνο, και τιμήθηκες με αιώνια ζωή.

Διάταξε την γη να βγάλει αγκάθια και τριβόλους και η ψυχή σου βλάστησε καρπό του Πνεύματος.

Βλέπεις πώς μεγαλύτερη η ευκολία από την τιμωρία;
Πώς είναι περισσότερος ο πλούτος;

Κάτι τέτοιο λέω· Έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο από χώμα και νερό και τον έβαλε στον παράδεισο.
Αυτός που πλάστηκε δεν έγινε χρήσιμος, αλλά διαστράφηκε.
Δεν τον αναπλάθει πια από γη και νερό, αλλά από νερό και Πνεύμα· και δεν του υπόσχεται τον παράδεισο, αλλά τη βασιλεία των ουρανών.

Και πώς έγινε αυτό άκου.
Όταν ο Νικόδημος ο άρχοντας των Ιουδαίων έπεσε, κι επιθυμούσε την εδώ γέννηση κι έλεγε ότι είναι αδύνατο γέρος να ξαναγεννηθεί άνωθεν, κοίτα πώς ο Χριστός καθαρότερα του φανερώνει τον τρόπο της γέννησης.

«Εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την Βασιλείαν του Θεού».

Αν λοιπόν τη βασιλεία των ουρανών υποσχόταν και στον παράδεισο έβαλε τον ληστή, ποτέ δεν του έδωσε τ’ αγαθά. Αλλά και κάτι άλλο εκτός απ’ αυτό λένε.

Συνεχίζεται

Απόσπασμα από τον Έβδομο λόγο, στην «Γένεση», του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, όπως δημοσιεύεται σε μετάφραση, στο βιβλίο «Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα, τόμος 7ος, Ερμηνευτικά Β’», των εκδόσεων ο Λόγος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κώστας Τσιρόπουλος.