Όσιος Ιουστίνος: Η επιφανειακή παιδεία μπορεί να μεταβάλει τον άνθρωπο σε ένα ευγενές, αλλά πονηρό, ανθρωπόμορφο θηρίο!

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς (1894-1979).

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=303100

Από τους διδασκάλους και παιδαγωγούς ο λαός μας ζητεί πρωτίστως την αγιότητα.
Όπου δεν την ευρίσκει, εκεί γνωρίζει ότι δεν υπάρχει ούτε παιδεία.

Η αίσθησις και η αντίληψις αυτή της παιδείας ως αγιότητος, ως φωτισμού από το φως του Χριστού, έγινε πλέον συνείδησις του ορθοδόξου λαού μας.

Αυτός δεν θέλει μίαν επιδερμικήν, μηχανικήν ευρωπαϊκήν παιδείαν, μίαν εξωτερικήν διαφώτισιν, αλλά θέλει την παιδείαν των Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας, την παιδείαν του αγίου Σάββα, που είναι εξ ολοκλήρου ευαγγελική, εξ ολοκλήρου χριστιανική, είναι του Χριστού.

Άνευ του Θεανθρώπου Χριστού ο Ράστκο θα παρέμεινε δια παντός Ράστκο [το σλάβικο όνομα του αγίου Σάββα] και δεν θα είχε γίνη ποτέ ο άγιος Σάββας, δηλαδή ο άγιος Φωτιστής των Σέρβων*.

Την αγίαν προσωπικότητά του ο άγιος Σάββας, όπως και οι άλλοι Άγιοι, ωκοδόμησεν επί του ασκητικού θεμελίου: «Κύριος φωτισμός μου και σωτήρ μου» (Ψαλμ. 26, 1).

Η διά του Χριστού σωτηρία του ανθρώπου από την αμαρτίαν, από το κακόν και τον θάνατον, αποτελεί την αληθινήν παιδείαν και τον φωτισμόν του ανθρώπου.

Η ορθόδοξος ευσεβής λατρεία και ο σεβασμός προς τον άγιον Σάββαν και προς όλους τους Αγίους μαρτυρεί, ότι διά τον λαόν μας ο άνθρωπος δεν ημπορεί να είναι διδάσκαλος, εάν δεν είναι άγιος.

Όλη η ιστορία μας καταδεικνύει σαφώς ότι μόνον οι άγιοι ήταν γνήσιοι διδάσκαλοι και «φωτισταί», και αυτούς μόνον αναγνωρίζει ο λαός μας.

Ενώ ημάς τους συγχρόνους, κληρικούς και λαϊκούς, έχει ήδη αρχίσει να μη μας αναγνωρίζη ως αληθινούς οδηγούς και διδασκάλους.

Μήπως αυτό δεν προέρχεται από ημάς οι οποίοι προδώσαμεν και εγκαταλείψαμεν την ευαγγελικήν, ορθόδοξον αντίληψιν του λαού μας περί της παιδείας ως αγώνος διά την αγιότητα, χαμένοι μέσα εις τους λαβυρίνθους των σχολαστικών προτεσταντικών σχολών και πανεπιστημίων;

Η παιδεία χωρισμένη από την αγιότητα, αντιτιθεμένη εις το Ευαγγέλιον, γίνεται μία τραγική ματαιοπονία.

Το περισσότερον, που ημπορεί να επιτύχη η επιφανειακή, εξωδερμική παιδεία διά τον άνθρωπον είναι να τον μεταβάλη εις ένα ευγενές, αλλά πονηρόν, ανθρωπόμορφον θηρίον…

Ενώ εκ του βάθους της ψυχής του ορθοδόξου λαού μας αναβαίνει η φωνή: άνευ της αγιότητος δεν υπάρχει αγωγή και παιδεία άνευ των αγίων δεν υπάρχουν παιδαγωγοί και διδάσκαλοι.

Δεν είναι αυτό το Ευαγγέλιον; Δεν είναι αυτή η Ορθοδοξία; Και εάν δεν είναι αυτό, τότε τι μας χρειάζονται και τα δύο;

Ελάτε να συλλαβίσωμεν εν προσευχή το Ευαγγέλιον της Ορθοδοξίας και την Ορθοδοξίαν του Ευαγγελίου.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο αγιασμός μας και ο φωτισμός μας, το φως μας και η παιδεία μας (πρβλ. 1 Κορ. 1, 30. Ιωάν. 8, 12).

Αυτός έχει οδεύσει όλην την οδόν της ανθρωπίνης ζωής και κατέστησε δυνατόν το όλον έργον του αγιασμού και φωτισμού του ανθρώπου με την αιωνίαν αλήθειαν και την αιωνίαν ζωήν.

Εάν έλθης εις απορίαν έμπρoσθεν πράγματός τινος ή είσαι εις αμηχανίαν τι να κάμης, στρέψε το βλέμμα σου προς τον Κύριον Ιησούν και ερώτησε τον εαυτόν σου: αυτό το πράγμα θα το έκαμε Εκείνος;

Και εάν θα το έκανε Εκείνος, κάμε το και συ, διότι θα είναι αυτό άγιον και θα αγιάζη και φωτίζη.

Εάν όμως δεν το έκανε Εκείνος, μη το κάμης και συ, διότι θα είναι ανόσιον, και θα οδηγήση εις το σκότος και τον θάνατον.

*Επίσης ο άγιος Γρηγόριος, Φωτιστής των Αρμενίων, ο άγιος Φρουμέντιος, Φωτιστής της Αβυσσυνίας, οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, Φωτισταί των Σλαύων κ. άλ.

Απόσπασμα από το άρθρο του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, “Πένθος διά τον Χριστόν” το οποίο περιλαμβάνεται στα βιβλία, “Άνθρωπος και Θεάνθρωπος” των εκδόσεων Αστήρ και “Φιλοσοφικοί κρημνοί” της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου. Μετάφραση επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς.