Κέντρο της αγιορειτικής μοναχικής ζωής είναι ο ναός, η στενή σχέση δηλαδή με τη λατρεία και την κοινή προσευχή. Εντός των ιερών ακολουθιών φανερώνεται το μυστήριο της αγιορειτικής υπερχιλιόχρονης παράδοσης. Πρόκειται για μια συνεχής κίνηση, μια σεμνή μεγαλοπρέπεια υπό το ιλαρό φως των κεριών, τα θυμιάματα των ιερέων και διακόνων και το πηγαίο άκουσμα των ψαλτών. Η ολονύκτια αγρυπνία αποτελεί αληθινή μυσταγωγία. Εκεί διατηρούνται ανόθευτα, βυζαντινά τυπικά, μέλη και ψάλματα έτσι όπως τα »’γέννησε» η πέννα μεγάλων μαϊστόρων και δασκάλων της ψαλτικής. Υπό το πνεύμα των ως άνω σκέψεων παρουσιάζουμε μια ακόμα ηχογράφηση από αγρυπνία στην Ιερά Μονή Καρακάλλου.
Πρόκειται για την στιχολογία του εσπερινού σε τρίσημο ρυθμό όπως είθισται να ψάλλεται στις αγιορειτικές αγρυπνίες και πανηγύρεις. Στους εσπερινούς των καθημερινών ακολουθιών η στιχολογία ψάλλεται σε δίσημο ειρμολογικό ρυθμό, δηλαδή με πιο σύντομο και απλό τρόπο.
Χορός αγιορειτών ψαλτών, Στιχολογία ήχος Β’.
