Άγιος Σεραφείμ, Το πρόσωπό του έγινε τόσο φωτεινό, που ήταν αδύνατο να τον κοιτάζεις!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μια μέρα, διηγήθηκε αργότερα σ’ ένα δόκιμο, ευφράνθηκε το πνεύμα μου με το λόγο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού: «Εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισιν» (Ιωάν. 14, 2).

Στάθηκα, εγώ ο ανάξιος, πάνω σ’ αυτά τα λόγια. Και μου ήρθε η επιθυμία να δω αυτές τις ουράνιες «μονές» και παρακάλεσα το Θεό να ευδοκήση να μου τις δείξη. Πέρασα πέντε μέρες και πέντε νύχτες με προσευχή και αγρυπνία ικετεύοντας το Θεό να μου δώση τη χάρη αυτού του δράματος.

Και ο Κύριος, δεν στέρησε εμένα τον ανάξιο από το έλεός του.

Εισάκουσε την επιθυμία μου και την προσευχή μου, και έμεινα καταγοητευμένος μέσα σ’ εκείνες τις μονές — είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν.

Είναι ασύλληπτο! Και είδα την άρρητη ομορφιά του Παραδείσου και αυτών που τον κατοικούν. Είναι άραγε ικανή η ανθρώπινη γλώσσα να περιγράψη την ευδαιμονία των μακαρίων;

Ο πάτερ Σεραφείμ σιωπούσε, διηγείται ο δόκιμος. Είχε χαμηλώσει το κεφάλι και με το δεξί του χέρι άγγιζε ελαφρά το στήθος του προς το μέρος της καρδιάς.

Το πρόσωπό του άλλαζε ανεπαίσθητα και τελικά έγινε τόσο φωτεινό, που ήταν αδύνατο να τον κοιτάζης. Σ’ αυτές τις στιγμές της μυστηριώδους σιωπής έμοιαζε σαν να παρατηρούσε κάτι με συγκίνηση.

Μετά μίλησε. «Αν ήξερες, χαρά μου, τι γλύκα, τι ευτυχία περιμένει στον ουρανό την ψυχή του δικαίου, θα υπέμενες μ’ ευγνωμοσύνη, εδώ κάτω, δοκιμασίες, διώξεις και συκοφαντίες.

Αν αυτό το κελλί ήταν γεμάτο από σκουλήκια, και αν αυτά τα σκουλήκια κατάτρωγαν τη σάρκα μας σ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ύπαρξής μας, ε! λοιπόν, θάπρεπε να το δεχώμαστε καλόκαρδα, παρά να στερηθούμε την ουράνια χαρά που ο θεός ετοιμάζει σ’ αυτούς που τον αγαπούν.

Εκεί επάνω δεν υπάρχουν ούτε αρρώστειες, ούτε λύπες, ούτε στεναγμοί, αλλά μια γλυκύτητα και μια χαρά ανείπωτες: οι δίκαιοι θα λάμπουν εκεί σαν τον ήλιο. Όταν όμως ο πατέρας μας, ο απόστολος Παύλος δεν μπόρεσε να εκφράση αυτή την ουράνια δόξα, ποια άλλη ανθρώπινη γλώσσα μπορεί να πη για την ομορφιά της κατοικίας που θα στεγάση τους αγίους»;

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ειρήνης Γκοραΐνωφ, ο «Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ», των εκδόσεων Τήνος.