Αββάς Ποιμήν, Περί κρίσεως και κατακρίσεως!

Όσιος αββάς Ποιμήν.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο αββάς Ποιμήν είπε:
– Είναι γραμμένο: «Α είδον οι οφθαλμοί σου λέγε» (Παροιμ. 25:7).
Όμως εγώ σας λέω, πως, κι αν ακόμα ψηλαφήσετε κάτι με τα χέρια σας, να μην το θεωρήσετε βέβαιο.

Γιατί ένας αδελφός γελοιοποιήθηκε σε μια τέτοια περίπτωση.

Αυτός είχε πονηρές υποψίες εναντίον του αδελφού του. Και μια μέρα, που τον είδε τάχα ν’ αμαρτάνει με μια γυναίκα, ταράχθηκε και πολεμήθηκε φοβερά (από κακούς λογισμούς).

Πλησίασε λοιπόν και τους σκούντησε με το πόδι του, λέγοντας:
– Πάψτε, πια! Ως πότε…;

Και να! Τότε διεπίστωσε πως ήταν δυό δεμάτια σιτάρι, το ένα πάνω στο άλλο!

Γι’ αυτό σας λέω, πως, κι αν ακόμα ψηλαφήσετε με τα χέρια σας, μη βιαστείτε να κατηγορήσετε.

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα:
– Πώς μπορεί ένας άνθρωπος ν’ αποφύγει την κατάκριση του πλησίον;

Και αποκρίθηκε ο Γέροντας:
– Εμείς και οι αδελφοί μας είμαστε σαν δύο εικόνες. Όταν ο άνθρωπος κοιτάζει τον εαυτό του και τον κατηγορεί, τότε βρίσκει άμεμπτο δίπλα του τον αδελφό του· όταν όμως φαίνεται στον εαυτό του καλός, τότε βρίσκει τον αδελφό του κακό απέναντί του.

Από τον «Μικρό Ευεργετινό» έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου.