Άγιε Νικόλαε, η Παναγίτσα μας ήταν απασχολημένη με το παιδάκι της, εσύ τι έκανες;

Η Παναγία και ο άγιος Νικόλαος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Σ’ ένα κελλί στο Άγιον Όρος -νομίζω του Αγίου Νικολάου- πέθαναν οι γεροντάδες και έμεινε μόνο του ένα γεροντάκι.

Αυτός είχε μεγάλη απλότητα.

Κάποια μέρα βγήκε από το κελλί και όταν γύρισε είδε να λείπουν όλα τα μασαρικά (οικοσκευή, κουζινικά κ.λπ.).

Στενοχωρήθηκε πολύ που έμεινε το κελλί χωρίς εξοπλισμό, γιατί θα έρχονταν άλλοι μετά απ’ αυτόν και έπρεπε κάτι να βρουν.

Πήγε στην εκκλησία [του κελλιού του] και προσκύνησε.

Προσκύνησε την Παναγιά, τον Άγιο Νικόλαο κ.λπ. και ύστερα ξαναγύρισε στον Άγιο Νικόλαο και του είπε:
– Γέροντά μου, καλά… αυτή εδώ η Παναγίτσα μας ήταν απασχολημένη, είχε το παιδάκι της, εσύ τι έκανες; Γιατί άφησες να πάρουν τα μασαρικά; Τώρα να δεις τι θα σου κάνω…

Παίρνει την εικόνα και την κρεμά ανάποδα στο δένδρο και λέει:
– Δεν θα σε κατεβάσω απ’ εκεί, αν δεν φέρεις τα μασαρικά πίσω.

Σε λίγο να ‘σου κι έρχονται μουλάρια φορτωμένα. Ήταν οι πειρατές που τα επέστρεφαν.

Τότε οι πειρατές έβαλαν μετάνοια, ζήτησαν συγχώρεση και εξήγησαν τι είχε συμβεί.

Καθώς πλησίαζαν στην θάλασσα, τα μουλάρια φορτωμένα γονάτισαν και δεν προχωρούσαν, παρ’ όλον ότι οι ληστές τα χτυπούσαν.

Τότε κατάλαβαν ότι τα εμποδίζει η δύναμις του Θεού και γύρισαν πίσω τα κλεμμένα, για να μπορέσουν να φύγουν.

Από το βιβλίο του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου, η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, «Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού», τόμος α’, έκδοση η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι 2016.