Γερο-Παναής: Άμα αγαπούμε τον εαυτό μας θ’ αγαπούμε και τον άλλον…

Γερο-Παναής εκ Λύσης Κύπρου (1905-1989).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

ζ. Πόση μεγάλη αξία έχει η αγάπη, το ξέρουμε όταν ζούμε εν Κυρίω.

Πόσο όμως είναι δύσκολο άμα εισχωρήσει ο εναντίος!…

Άμα αγαπάς τον συνάνθρωπο σου, όλα όσα κάμνει είναι καλά.

Όταν δεν τον αγαπάς, τα πάθη του γίνονται ανυπόφορα, μεγαλοποιούνται.

Άμα αγαπούμε τον εαυτό μας θ’ αγαπούμε και τον άλλον, που είναι η σωτηρία μας.

Όταν σκανδαλίζω ή βασανίζω τον άλλον, στην πραγματικότητα είναι τον εαυτό μου που ταλαιπωρώ.

Κατόπιν συνεννοήσεως και εξηγήσεως όλα διορθώνονται.

Η ψυχρότητα προκαλείται, γιατί δεν υπάρχει αγάπη.

Άμα δεν πολυσυμπαθείς κάποιον, ότι κάμει είναι ενοχλητικό. Η αγάπη πάντα στέγει, ελπίζει, υπομένει.

Όταν υπάρχει αγάπη δεν κρατούνται στην καρδιά οι δοκιμασίες και οι κακίες του συνανθρώπου μας.

η. Να πράττουμε και να κάμνουμε ποτζείνα* που έχει στον ουρανό. Αυτό σημαίνει το «πολίτευμα μας να είναι στον ουρανό».

Όταν οι πράξεις σου δεν είναι για εδώ, αλλά για τον ουρανό, τότε οι θησαυροί είναι οι αρετές και η αγαθοεργία.

Η αποθήκη, η τράπεζα είναι πάνω εκεί. Να δανείζεις στον Θεό. Να δανείζεις και να μην ελπίζεις να βρεις ανταπόκριση.

θ. «Όπου είναι δύο και συμφωνήσουν σε όλα, ότι μου ζητήσουν θα τους το δώσω», είπε ο Χριστός. Είναι συνήθως πολύ δύσκολο να συμφωνήσουν δύο. Για να συμφωνήσουν θα πρέπει να ζουν και οι δύο εν Κυρίω.

* από εκείνα

Απόσπασμα από το βιβλίο του Πρεσβ. Ανδρέα Αγαθοκλέους «Εμπειρία αγιότητος», έκδοση «Ορθόδοξο Πνευματικό Κέντρο Αγίου Γεωργίου Μακρή», Λάρνακα 1994.