Στάρετς Ιωσήφ, Έτσι εγέμισε από χάρη!

Όσιος Στάρετς Ιωσήφ της Όπτινα (1837-1911).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

4. Όταν κάποιος τον ερώτησε [τον Στάρετς Ιωσήφ], ποιος είναι στόχος της προσευχής, είπε απλά:
– Η σωτηρία. Το έλεος του Θεού.

Όχι παρηγορία. Όχι κάποια χαρά.

Όχι κάποια γαλήνη και εσωτερική ειρήνη.

Δεν πρέπει να προσευχόμαστε ματαιόδοξα.

Αλλά να υπομένωμε με ταπείνωση κάθε τι λυπηρό, που μας επέρχεται.

Και αν την ώρα της προσευχής λάβωμε κάποια παρηγορία, τότε πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας ένοχο.

Γιατί δεν είμαστε άξιοι για τέτοιες δωρεές.

Μερικοί λένε: Είναι αδύνατο, και να προσέχει κανείς όλα αυτά που διαβάζωνται και ψάλλονται στην εκκλησία, και ταυτόχρονα να προσεύχεται!

Μα να, σε «άλλες ασχολίες» δεν δυσκολεύονται να παρακολουθούν δύο αντίθετα πράγματα ταυτόχρονα!

Ένας νεαρός μοναχός μου παραπονιόταν, ότι η πολύωρη ορθοστασία του ήταν βαρετή· και ότι γι’ αυτό ήθελε να συμψάλλει στην χορωδία. Του είπα καλλίτερα να λέει την ευχή του Ιησού με το κομποσχοίνι.

Και το έκαμε.

Από τότε του άρεσε να βρίσκεται στην εκκλησία. Και οι ακολουθίες του εφαίνονταν σύντομες.

Και όταν αρρώστησε έλεγε την ευχή. Και ήθελε να μένει μόνος του!

Και απέθανε με την ευχή στο στόμα.

5. Με τα δραστικά του λόγια και του ζωντανό του παράδειγμα ο π. Ιωσήφ έδινε θάρρος.

Και επέμενε ότι, ακόμη και σήμερα η προσευχή όχι μόνο είναι το πιο απαραίτητο πράγμα, αλλά και όποιος θέλει μπορεί να φτάσει στις πιο υψηλές βαθμίδες της.

Και πάντοτε επαναλάμβανε: Όλα τα καλά, και την προσευχή, τα αποκτάμε με την προσευχή.

Γι’ αυτό ποτέ δεν πρέπει να την αμελούμε. Η μεγάλη του ταπείνωση και η αδιάλειπτη προσευχή του έκαμαν τον Κύριο να έλθει να κατοικήσει στην ψυχή του.

Έτσι εγέμισε από χάρη. Και ξεπέρασε κάθε τι το γήινο. Έμοιαζε με σεραφείμ.

Από το βιβλίο «Στάρετς Ιωσήφ», έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως.