Βίος και θαύματα του Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου του θαυματουργού (μνήμη 3 Οκτωβρίου)

Ο άγιος Ιωάννης καταγόταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και ήταν υιός γονέων πλουσίων και επίσημων. Αφού έλαβε το αγγελικό σχήμα των μοναχών από τον παππού του, αποχαιρέτησε τον γέροντα και πήγε στους αγίους Τόπους των Ιεροσολύμων. Δεν είχε κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι απέρριπτε την αγία τετάρτη Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Επιθυμώντας δε να προσκυνήσει τους αγίους Τόπους, βλέπει σε όραμα ότι κοπίαζε πάρα πολύ και αγωνιζόταν να μπει για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, αλλά δεν μπορούσε να βρει είσοδο. Ενώ δε στενοχωριόταν, άκουσε φωνή η οποία έλεγε, ότι: όσοι δεν είναι ενωμένοι με την Ορθόδοξη καθολική Εκκλησία, δεν είναι άξιοι να προσκυνήσουν τον Σταυρό και αφού ξύπνησε προσήλθε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ενώθηκε με αυτή.

Μετά αφού επέστρεψε στον παππού του και τον αποχαιρέτησε πάλι, βγήκε από το μοναστήρι και αφού βρήκε μικρό σπήλαιο σε απόκρημνο και δύσβατο τόπο ονομαζόμενο Χοζεβά, κατοίκησε σ’ αυτό και τρεφόταν με τα άκρα των δένδρων, τα οποία υπήρχαν εκεί. Και για την υπέρμετρη άσκησή του και το ύψος της αρετής, έκανε πολλά θαύματα και έγινε ηγούμενος πολλών μοναχών, τους οποίους αφού τους δίδαξε να μιμούνται την ενάρετη ζωή του, σ’ αυτόν τον τόπο της έρημου κοιμήθηκε μακαρίως.

Αυτόν τον άγιο θέλοντας ο Θεός να δοξάσει, τον φανέρωσε με αυτόν τον τρόπο. Στους τόπους εκείνους κατοικούσε ένας ασκητής μεγάλος και περιβόητος, που ονομαζόταν Ανανίας. Σ’ αυτόν τον μεγάλο άνδρα έφεραν τον υιό ενός πλουσίου, τον οποίο ενοχλούσε ακάθαρτο πνεύμα· ο όσιος όμως δεν τον δέχθηκε, αλλά για την πολλή του ταπείνωση, τους παρακίνησε να προχωρήσουν βαθύτερα στην έρημο, και να ζητήσουν τον Αιγύπτιο Ιωάννη. Όταν λοιπόν βρήκαν οι απεσταλμένοι εκείνον που ζητούσαν και φανέρωσαν την αιτία για την οποίαν ήλθαν, στην αρχή μεν δεν πειθόταν να προσευχηθεί· επειδή όμως τον ενοχλούσαν και τον πίεζαν, προσευχήθηκε· και αφού στράφηκε λέει προς το δαιμόνιο: «στο όνομα του Ιησού Χριστού, ακάθαρτο πνεύμα, όχι εγώ αλλ’ ο δούλος του Θεού Ανανίας, σε προστάζει να βγεις από το παιδί». Όταν τα άκουσε αυτά το ακάθαρτο πνεύμα από τον Άγιο, βγήκε και το παιδί έγινε καλά.

Επειδή αυτό το παράδοξο θαύμα έκανε τον άγιο περιβόητο, πείσθηκε και χωρίς να θέλει, να χειροτονηθεί επίσκοπος της Καισαρείας. Όταν όμως είδε ότι δεν μπορούσε να ζήσει την ησυχαστική και ειρηνική ζωή, εγκατέλειψε την Καισάρεια και επέστρεψε πάλι στην έρημο.

Αλλά και εκεί δεν έμεινε άγνωστος ο θησαυρός· διότι ένας γεωρ¬γός ο οποίος είχε πολύ μικρό παιδί, που το ενοχλούσε και αυτό ακάθαρτο πνεύμα, το έβαλε στο καλάθι και αφού το σκέπασε από πάνω με χόρτα, το τοποθέτησε κοντά στην πόρτα του αγίου και έφυγε απ’ εκεί. Όταν το παιδί έκλαψε, σηκώθηκε ο Άγιος και όταν το είδε, γνώρισε το ακάθαρτο πνεύμα, το οποίον κατοικούσε σ’ αυτό και αφού το έδιωξε, θεράπευσε το παιδί.

Δεν ησύχασε όμως ο δαίμονας που διώχθηκε, αλλά πήρε μορφή ανθρώπου και αφού βρήκε τον Άγιον σε ένα απόκρημνο και δύσβατο τόπο, έπεσε στα πόδια του τάχα ζητώντας ευλογία. Επειδή λοιπόν ξαφνιάστηκε ο δούλος του Θεού από την αιφνίδια αυτή παρουσία, μπλέχθηκαν τα πόδια του και έπεσε με το κεφάλι προς τα κάτω στο βάθος του γκρεμού, αλλά και πάλι τίποτα δεν κέρδισε απ’ αυτό ο ανθρωποκτόνος, διότι ο Άγιος με τη χάρη του Θεού έμεινε αβλαβής.

Μετά πάλι παρέδωσε τον δούλο του Θεού σε ένα φονιά ληστή, ο οποίος άλλοτε μεν έδερνε τον άγιο, άλλοτε δε άρπαζε το ρούχο που φορούσε και έκαιε την καλύβα του ο τύραννος. Αυτά δε υποφέροντας ο Άγιος, αυτό μόνο έλεγε στον εαυτό του: «Ω Κύριε, αν αυτά είναι αρεστά σε σένα, σε ευχαριστώ». Τον άκουσε από τον ουρανό ο Κύριος και αφού συνελήφθηκε ο ληστής από τον άρχοντα, άφησε την ψυχή με κακό θάνατο, και έτσι βρήκε μεγάλη άνεση ο δούλος του Θεού.

Και πάλι δεν σταμάτησε ο δόλιος να σκάβει λάκκους εναντίον του οσίου. Διότι μία φορά ενώ περνούσε ο Άγιος από ένα τόπο για να επισκεφθεί μερικούς αδελφούς, τον συνάντησε μία γυναίκα σε μία διάβαση και αφού έπεσε στα πόδια του, τον παρακαλούσε να καταδεχθεί να ανέβει στο δωμάτιο που έμενε, για να αγιαστεί από αυτόν. Αφού λοιπόν ο Άγιος πείστηκε και μπήκε μέσα, η παράνομη και ακάθαρτη πόρνη, αφού έκλεισε τις πόρτες ξεγυμνώθηκε και έκανε η βρομερή και αναίσχυντη εκείνα τα οποία δεν είναι σωστό να τα πει κάποιος, προσπαθώντας να μολύνει τον αμόλυντο. Αλλ’ αυτός ο αδαμάντινος άγιος αφού κατανίκησε και απόκρουσε το όργανο του δαίμονα, βγήκε αβλαβής.

Αυτός ο μακάριος Ιωάννης, όταν άκουσε για ένα ασκητή Μαρκιανό, φημιζόμενο από όλους, επιθυμούσε να τον δει. Επειδή όμως προηγουμένως έβαλε ο ίδιος στον εαυτό του όρο να μη βγει από το σπήλαιο και αν ακόμη τύχει κάτι το απαραίτητο, δεν υπέφερε να καταργήσει τον όρο αυτό, με τον οποίον ο ίδιος δέσμευσε τον εαυτόν του. Αλλά ποιο παράδοξο θαύμα οικονόμησε και εδώ η θεία πρόνοια, η οποία όλα τα βλέπει; Άγγελος Κυρίου σήκωσε τον Μαρκιανό από το κελλί του και αφού τον ύψωσε στον αέρα, τον έφερε χωρίς θόρυβο στο σπήλαιο του μακαρίου Ιωάννου. Αφού λοιπόν συναντήθηκαν και ασπάσθηκε ο ένας τον άλλο και ικανοποιήθηκαν από την μεταξύ τους πνευματική συνομιλία, πρόσθεσε ο μακάριος Ιωάννης τον τελευταίο λόγο της ευχαριστίας, λέγοντας: «Δόξα στον άγιο Θεό, ο οποίος με αξίωσε να δω τον αγαπητό μου Μαρκιανό»· και ξαφνικά αφού άρπαξε ο Άγγελος τον Μαρκιανό, χάθηκε από τα μάτια του μακάριου Ιωάννη. Αυτό το θαύμα έβαλε σε διάφορους λογισμούς τον άγιο και έμενε διστακτικός. Επειδή λοιπόν είχε πόλεμο των λογισμών, παρέβη τον όρο και αφού βγήκε από το σπήλαιο, πήγαινε προς το κελλί του Μαρκιανού επειδή έμεινε εκστατικός από το μέγεθος του θαύματος και νόμισε ότι είναι φαντασία αυτό που έγινε. Όταν έφθασε και άκουσε τον όσιο Μαρκιανό να τον καλεί με το όνομά του, και έμαθε ο μακάριος Ιωάννης τον τρόπο του ερχομού του χαιρόταν η καρδιά του και ένοιωθε αγαλλίαση· και αφού ασπάσθηκαν πάλι μεταξύ τους και ευχαρίστησαν και δοξολόγησαν τον Θεό, επέστρεψε πάλι στο σπήλαιό του.

Ο άγιος Ιωάννης όταν άκουσε ότι η γυναίκα του Αρκεσίλαου, άρχοντα της Καισάρειας, κτυπήθηκε με βέλος και βγήκε το μάτι της πήγε γρήγορα σ’ αυτή για να την φροντίσει και να την γιατρέψει. Όταν είδε ότι όλο το μάτι βγήκε διάταξε ένα από τους γιατρούς που παρακολουθούσαν να ξαναβάλει το μάτι στη θέση του όπως μπορεί και να το δέσει με λωρίδες. Έτσι θεραπεύθηκε με τις προσευχές του αγίου.

Και γιατί να λέω περισσότερα; Αυτός ο άγιος και δαιμόνια πολλά από τους ανθρώπους έδιωξε, ανίατες ασθένειες θεράπευσε, νερά σε διάφορους τόπους έκανε να αναβλύσουν, βροχές από τον ουρανό με την προσευχή του πολλάκις κατέβασε και άλλα πολλά θαύματα έκανε ο Θεός διά μέσου αυτού του αγίου. Και μετά από αυτά σε βαθιά και καλά γεράματα παρέδωσε ειρηνικά την τίμια ψυχή του στα χέρια του Θεού.

(Από το βιβλίο: Θαυμάσιος βίος και διδασκαλία του Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου Χοζεβίτου του Κυπρίου, εκδ. Απόστολος Βαρνάβας)

Απόδοση στη νεοελληνική: Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος