Άγιος Δημητριανός, Ακολούθησε στην αιχμαλωσία το ποίμνιό του και κατάφερε να το ελευθερώσει!

Άγιος Δημητριανός eπίσκοπος Χύτρων -της σημερινής τουρκοκρατούμενης Κυθρέας- ο θαυματουργός.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Ο Μοναχός Δημητριανός στην Μονή Αγίου Αντωνίου κοντά στην Κυθρέα της Κύπρου, νότια του όρους Πενταδάκτυλος] επιδόθηκε στην νηστείαν και στην άσκησιν και αφού απέκτησε τα δάκρυα και την αγάπην του Θεού και «την των αμαρτιών ανάμνησιν», κατά τον βιογράφον του, έλαβεν την χάριν από τον Θεόν να κάννη θαύματα.

Οι δαίμονες απηλαύνοντο, μόνον με τον λόγον του Αγίου, τα νοσήματα εθεραπεύοντο μόνον με την αφήν των χεριών του.

Και την φήμην του Αγίου οι κάτοικοι των γύρω περιοχών ακούσαντες, όσοι είχαν νοσήματα διάφορα ήρχοντο κοντά του και αφού τους εσυμβούλευεν πρώτα να μην αμαρτάνουν, αλλά να τηρούν τις εντολές του Χριστού, μετά τους ιάτρευεν και τους απέλυεν εν ειρήνη.

Και έτσι «παντες και την νουθεσίαν και την θεραπείαν λαμβάνοντες συν μεγίστη ευφροσύνη υπέστρεφον [επέστρεφαν]».
[…]

Ως επίσκοπος [των Χύτρων] πια ο Άγιος Δημητριανός επεδόθη σε αγαθοεργίες, σε βοήθειες προς τους φτωχούς, σε προστασία των χηρών και των ορφανών και σε θεραπείες ασθενειών.

Το μεγαλύτερον όμως κατόρθωμα του Αγίου Δημητριανού ήταν πού πέτυχε να απελευθερώση τους συμπατριώτες του από την αιχμαλωσίαν, όταν το 911-912 αιχμαλωτίσθησαν από τον εξωμότη ναύαρχο Δαμιανόν από την Ταρσόν της Κιλικίας και ωδηγήθησαν στην Αββανίδη Χαλίφη της Βαβυλώνας.

Αφού αιχμαλωτίσθη το ποίμνιόν του, το ακολούθησε κι’ αυτός, αν και υπέργηρος που ήταν, στην Βαβυλώνα (Βαγδάτη) και πέτυχε με την μεσιτείαν του στον Χαλίφη και με την προσευχήν του προς τον Θεόν, αλλά και με τις ενέργειες του τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (Νικολάου Α’ του Μυστικού) να ελευθερώση τους συμπατριώτες του και να τους οδηγήση πίσω στην Κύπρο κατά το 913.

Από το βιβλίο του Μοναχού Βλασίου Σταυροβουνιώτου, «Πατερικόν της νήσου Κύπρου, (Άγιοι ασκητές και σπήλαια της Κύπρου)», γ’ έκδοση, Θεσσαλονίκη.