Αρχιμανδρίτης Δομέτιος, Γιατί είσαι τόσο απελπισμένος;

Ο Ρουμάνος Αρχιμανδρίτης, π. Δομέτιος Μανωλάκε, της Μονής του Ρίμετς (1924-1975).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Το έτος 1952, ένας άνθρωπος από το Μπουζέου [στη Ρουμανίας], διευθυντής του σιδηροδρομικού σταθμού, ήρθε στο Μοναστήρι Τσιολάνου και εξομολογήθηκε τον πόνο του στον π. Δομέτιο*, ότι πριν λίγο καιρό βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση.

Εξ αιτίας μιας καταγγελίας διώχθηκε από την υπηρεσία του, ενώ τα παιδιά του αποβλήθηκαν από το πανεπιστήμιο. Τόσο πολύ απελπίσθηκε και ταράχθηκε ο νους του, ώστε του ήρθε η σκέψη να τερματίσει τη ζωή του.

Αλλά την ώρα ακριβώς που επρόκειτο να φύγει από το σπίτι του γι’ αυτό το έργο, ήρθε μέσα στο σπίτι του ένας κοντός άνθρωπος, με καλογερική μορφή, με γένια, ντυμένος ιερατικά άμφια και τον ρώτησε:
– Γιατί είσαι τόσο απελπισμένος; Ο καλός Θεός μας δοκιμάζει την πίστη και την υπομονή μας. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να κυριεύεται από την ταραχή.

Έπειτα έκαμε ακολουθία μέσα στο σπίτι του. Την ώρα της ακολουθίας έφυγε μια μαυρίλα από την καρδιά του, και απ’ όλους τους ανθρώπους του σπιτιού του.
– Τόσο πολύ ειρήνευσα, ώστε δεν είχα πλέον καμία ανησυχία για τη ζωή μου, έλεγε.

Την τρίτη μέρα τον κάλεσαν πάλι στη δουλειά του και μάλιστα με αυξημένο το μισθό του, ενώ μετά από μερικές ημέρες έγιναν δεκτά τα παιδιά του πάλι στο πανεπιστήμιο. Και έλεγε ο άνθρωπος αυτός, ότι με την ακολουθία που έκανε εκείνος ο πατήρ, είχε μία απερίγραπτη χαρά και φως μέσα του, μαζί με όλη την οικογένειά του.

Γι’ αυτό ήρθε στο Μοναστήρι, για να ευχαριστήσει το Θεό και τον πατέρα εκείνο που εστάλη από το Θεό στο σπίτι του και τους λύτρωσε απ’ αυτό το μεγάλο κίνδυνο.

Λίγο αργότερα σε μια μικρή συνάντηση είπε συγκεκριμένα ο π. Δομέτιος πώς συνέβησαν αυτά τα υπερφυή γεγονότα.

Περνώντας μια μέρα από το Μπουζέου, δίπλα από εκείνο το σπίτι, άκουσε μια φωνή που του έλεγε: «Πήγαινε μέσα σ’ αυτό το σπίτι να γλυτώσεις τους ανθρώπους».

Από το βιβλίο «Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων», των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.