Οσία Συγκλητική, Για την ταπεινοφροσύνη και την καλή και καλή λύπη

Οσία Συγκλητική.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

27. Είπε πάλι «Όπως είναι αδύνατο χωρίς καρφιά να κατασκευαστεί ένα πλοίο, έτσι αποκλείεται να σωθεί κανείς δίχως την ταπεινοφροσύνη.

28. Είπε πάλι «Υπάρχει λύπη ωφέλιμη, αλλά υπάρχει και λύπη που προξενεί βλάβη.

Η ωφέλιμη λύπη είναι όταν θλίβεται κανείς για τις αμαρτίες του, ώστε να μην χάσει την καλή του πρόθεση για σωτηρία, ή όταν στενοχωρείται για την πνευματική ασθένεια των
γύρω του, φτάνοντας με αυτό τον τρόπο στην τέλεια αρετή.

Η λύπη όμως που προέρχεται από τον εχθρό είναι γεμάτη παραλογισμό, γι αυτό και ονομάστηκε από μερικούς ακηδία.

Αυτήν την κατάσταση πρέπει να την απομακρύνει κανείς με την προσευχή και την ψαλμωδία».

29. Αυτός που μέσα στη μύτη του έχει τη δική του δυσωδία, δεν αισθάνεται άλλη μυρωδιά, έστω και αν σταθεί πάνω από όλα τα πτώματα.

Από το βιβλίο του Δημητρίου Τσάμη, «Μητερικόν, Διηγήσεις και βίοι των αγίων μητέρων της ερήμου ασκητριών και οσίων γυναικών της ορθοδόξου εκκλησίας», των εκδόσεων Πουρναράς.