Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Για την ειρήνη του Κυρίου

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

[…] Τον κοίταζα, [γράφει ο Νικολάι Μοτοβίλωφ], και ένοιωσα να με συνεπαίρνη ένας ακόμη μεγαλύτερος φόβος. Φαντασθήτε να σας μιλάη ένας άνθρωπος και το πρόσωπο του να βρίσκεται σαν στο κέντρο ενός μεσημεριάτικου ήλιου.

Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών του, την εναλλασσόμενη έκφραση των ματιών του, ακούτε τον ήχο της φωνής του, νοιώθετε τα χέρια του να σας σφίγγουν τους ώμους, συγχρόνως όμως δεν βλέπετε ούτε τα χέρια του, ούτε το σώμα του, ούτε και το δικό σας, παρά μόνο ένα εκθαμβωτικό φως που απλώνεται ολόγυρα σε απόσταση πολλών μέτρων, φωτίζοντας το χιόνι που καλύπτει το λειβάδι και που πέφτει απαλά πάνω στο μεγάλο στάρετς και σ’ εμένα. Πώς να περιγράψη κανείς αυτό που δοκίμαζα τότε;

– Τι αισθάνεσθε; ρώτησε ο στάρετς [ο Ρώσος Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ].
– Αισθάνομαι εξαιρετικά καλά .

– Πώς «καλά»; τι θέλετε να πήτε μ’ αυτό το «καλά»;
– Η ψυχή μου είναι γεμάτη με μια ανέκφραστη σιγή και ειρήνη.

– Αυτή είναι η ειρήνη, για την οποία, μιλούσε ο Κύριος, όταν έλεγε στους μαθητάς του: «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιωάν. 14, 27). «Ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει· ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ’ εγώ εξελεξάμην ημάς εκ του κόσμου, δια τούτο μισεί υμάς ο κόσμος» (Ιωάν. 15, 19).

Σ’ αυτούς τους ανθρώπους που διαλέχτηκαν από τον Θεό και μισήθηκαν από τον κόσμο, τους δίνει ο Θεός την ειρήνη, την οποία και σεις τώρα αισθάνεσθε, αυτήν την ειρήνην, όπως λέει ο απόστολος «την πάντα νουν υπερέχουσαν».

Ο Σωτήρας μας την ονομάζει δική Του ειρήνη, καρπό της δικής Του γενναιοδωρίας και όχι του κόσμου τούτου, γιατί καμιά επίγεια ευδαιμονία δεν μπορεί να τη δώση. Σταλμένη από ψηλά, από τον ίδιο το Θεό, ονομάζεται ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Από το βιβλίο της Ειρήνης Γκοραΐνωφ, ο «Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ», των εκδόσεων Τήνος. Μετάφραση Πίτσας Κ. Σκουτέρη.