Αββάς Ζακχαίος: Έλαβε χάρισμα αποτροπής θανατικού!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Κεφάλαιο 131

Για τον Αββά Ζακχαίο της αγίας Σιών

Μας διηγήθηκε ο αββάς Προκόπιος ο σχολαστικός, ο Πορφυρεωνίτης, για τον αββά Ζακχαίο τα εξής:
– Οι δύο γιοι μου παρακολουθούσαν μαθήματα στην Καισάρεια. Έπεσε λοιπόν μεγάλο θανατικό στην Καισάρεια και στενοχωριόμουν για τα παιδιά μου και δεν ήξερα τι
να κάνω.

Έλεγα λοιπόν μέσα μου: «Αν στείλω και τους πάρω, δεν είναι δυνατό κανείς να αποφύγει την οργή του Θεού. Μα να τους αφήσω εκεί, μήπως πεθάνουν και δεν τους δω»;

Μη γνωρίζοντας λοιπόν το τι όφειλα να κάνω, λέω: «Ας πάω στον αββά Ζακχαίο κι ό,τι μου πει, αυτό θα κάνω».

Πηγαίνω λοιπόν στην Αγία Σιών, επειδή εκεί κατοικούσε μόνιμα, και δεν τον βρήκα.

Και μπαίνω στην εσωτερική αυλή της αγίας Μαρίας της Θεομήτορος και τον βρίσκω να στέκει σε μια γωνιά της αυλής και του λέω για τους γιους μου.

Μόλις λοιπόν το άκουσε, στράφηκε στην ανατολή κι ατένιζε στον ουρανό με ανοιχτά τα χέρια, χωρίς να πει τίποτε για δυό ώρες.

Τότε στράφηκε σε μένα και μου λέει:
– Έχε θάρρος, μη στενοχωριέσαι· τα παιδιά σου δεν πεθαίνουν από το θανατικό, αλλά σε δυό μέρες φεύγει το θανατικό από την Καισάρεια.

Πράγμα το οποίο έγινε κατά τα λόγια του γέροντα.

Κι αυτά, όπως είπα, μας τα διηγήθηκε ο Προκόπιος ο σχολαστικός.

Κεφάλαιο 131

Για τον ίδιο

Ο δε αββάς Κυπριανός, στην επωνυμία Κουκουλάς, το μοναστήρι του οποίου βρίσκεται έξω από την πύλη του Καίσαρα, όταν τον επισκεφτήκαμε, μας διηγήθηκε τα εξής:
– Όταν ερημώθηκε η πόλη από εκείνο το άγριο και τρομερό θανατικό, κλείστηκα στο κελί μου παρακαλώντας την ευσπλαχνία του Θεού να μας λυπηθεί και να αποστρέψει την επικρεμάμενη οργή του. Και μου ήρθε φωνή που έλεγε: «Ο αββάς Ζακχαίος έλαβε αυτήν τη χάρη».

Απόσπασμα από το βιβλίο Παλλαδιου, «Λαυσαϊκή ιστορία», από την σειρά «Άνθη της ερήμου» αρ. 16, έκδοση της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Αγίου Όρους, 1980. Εισαγωγικά, μετάφραση Μοναχού Συμεών.