Γέροντας Ιωσήφ: Ένα παράδειγμα αληθινού αγωνιστή με ακρίβεια συνειδήσεως…

Ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός (αριστερά) με τον όσιο Εφραίμ Κατουνακιώτη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Γράφει ο Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός:
[…] Και στις ημέρες μας συναντά κανείς αληθινούς αγωνιστάς, που ζουν ακόμη, και δίνουν μαθήματα ακριβείας της συνειδήσεως.

Κάποτε επισκέφθηκα έναν αδελφό για να τον συμβουλευθώ και, ενώ ήμουν έτοιμος να φύγω στο τέλος, με παρεκάλεσε να του ταχυδρομήσω ένα γράμμα. Καθώς έγραφε τη σύστασι στον φάκελλο, τελείωσε ο στύλος του και του δάνεισα τον δικό μου.

Κάποτε επισκέφθηκα έναν αδελφό για να τον συμβουλευθώ και, ενώ ήμουν έτοιμος να φύγω στο τέλος, με παρεκάλεσε να του ταχυδρομήσω ένα γράμμα. Καθώς έγραφε τη σύστασι στον φάκελλο, τελείωσε ο στύλος του και του δάνεισα τον δικό μου.

Μετά μου λέγει, «τι ωραία γράφει το μολυβάκι»! Του είπα, «κράτησέ το, Γέροντα, κι εγώ έχω πολλά». «Όχι, μου είπε, αλλά να μου αγοράσης ένα άλλο όμοιο».

Τότε του υποσχέθηκα ότι μόλις γυρίσω στην Καλύβη μου στην Σκήτη θα ζητήσω να μας εξυπηρετήση κάποιος αδελφός που την επομένη θα ταξίδευε στον κόσμο, και έφυγα, ενώ η αξία του στυλού ήταν ευτελεστάτη.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας, μεσάνυχτα σχεδόν, χτύπησε η πόρτα μου. Άνοιξα και βλέπω αυτόν τον Γέροντα μπροστά μου και μου είπε σταθερά.

«Σε παρακαλώ να μη μου πάρης το μολυβάκι που σου παρήγγειλα, γιατί δεν ρώτησα τον Γέροντα».

Δεν είπε κανέναν άλλο λόγο και αμέσως έφυγε με σπουδή!

Προσπάθησα τότε κατά το δυνατόν μου ν’ ανακαλύψω την κύρια πηγή της αιτίας, που έκανε αυτόν τον γίγα να ενεργήση κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Και νομίζω ότι δεν ήταν μόνο το θέλημα της άνευ ευλογίας παραγγελίας, αλλά και η αυταρέσκεια, που τον έκανε να ικανοποιηθή με κάτι που του άρεσε. Σημειώστε ότι η απόσταση μετ’ επιστροφής ήταν δυόμιση ώρες πορεία και μάλιστα μέσα στα μεσάνυχτα.

Βλέπετε, αδελφοί μου, το πνεύμα των Πατέρων πως δεν ήταν για τον καιρό εκείνο, αλλ’ απεναντίας για χθες, σήμερα και στους αιώνας;

Να λοιπόν γιατί με τόσην επιμονή δογματίζουν οι Γέροντες την εκκοπήν του ιδίου θελήματος· για να νεκρώσωμεν έτσι τα μέλη ημών τα επί της γης, κατά τον Παύλον, και ν’ απεκδυθούμε την φθορά ενδυόμενοι διά της χάριτος τον νέον άνθρωπο τον κατά τον Χριστόν, ή μάλλον αυτόν τον Χριστόν ενοικούντα και μένοντα εις όσους τον αγαπούν, καθώς ο ίδιος είπεν.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ, «Λόγοι παρακλήσεως», έκδοση Ιερά Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.