Κυριακή της Απόκρεω- Παράδεισος και Κόλαση- Προσευχές για την επιλογή του ειρηνικού διαλόγου για την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία

Πορεία προς την εν Χριστώ Σωτηρία

Η Κυριακή της Απόκρεω καθιερώθηκε από την Εκκλησία μας για να μας προετοιμάσει για την είσοδο μας στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή, έτσι ώστε τα σωτηριολογικά μηνύματα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα να επηρεάσουν θετικά και ωφέλιμα τη ζωή μας, τόσο στο κόσμο που ζούμε καθημερινά όσο και στην αιωνιότητα, στην άλλη ζωή, την αιώνιον.

Η όλη υμνολογία, η αποστολική περικοπή κι η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής της Απόκρεως αποτελούν μια προσπάθεια της Εκκλησίας μας, να τονίσουν την αγάπη του Θεού προς όλους μας, όχι απλώς για να βελτιώσουμε τη ζωή μας, αλλά για να σωθούμε, για να μετανοήσουμε από τις αμαρτίες μας, πριν να μας επιφέρουν τον αιώνιο θάνατο, τη μη κοινωνία μας δηλαδή με τον Θεόν.

Με την αναφορά που κάνει η Εκκλησία μας σήμερα στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και στην τελική μας κρίση, εκφράζει το ζωηρό ενδιαφέρον της για την σωτηρία μας, τονίζοντας ταυτόχρονα την φιλευσπλαχνία και την φιλανθρωπία του Θεού προς όλους μας.

Tο όνομά της, η Κυριακή της Απόκρεως, το πήρε από το γεγονός ότι από την επομένη ημέρα αρχίζει η αποχή μας από το κρέας (από – κρέας).

Με αυτό τον τρόπο η Εκκλησία μας θέλει να μας βοηθήσει να έχουμε ισχυρή θέληση για να διακρίνουμε το καλό από το κακό.

Το κριτήριο της κρίσεως μας στη Δευτέρα Παρουσία

Για να κατανοήσουμε ποιό είναι το νόημα της ζωής μας, στην σημερινή Ευαγγελική Περικοπή γίνεται αναφορά στην ημέρα της Κρίσεως κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού, όπου, σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν αν θα ζήσουν αιώνια στη θεία μακαριότητα του Παραδείσου ή στην οδύνη της κολάσεως.

Στην πραγματικότητα η δικαιοσύνη του Θεού για την κρίση μας συνδέεται με το περιεχόμενο των επιλογών μας στη ζωή μας. Επιλέγοντας την επιτέλεση του καλού επιλέγουμε τον Παράδεισον.

Επιλέγοντας την αδικία σε βάρος των συνανθρώπων μας και την ανοχή μας προς ό,τι είναι αμαρτωλό και κακό, επιλέγουμε την Κόλαση.

Για να έχουμε την ελπίδα του Παραδείσου πρέπει οι σκέψεις μας κι οι πράξεις μας να αποβλέπουν στο κοινόν καλόν. Έτσι, αν στη ζωή μας επιλέξουμε την αγάπη, έχουμε την ελπίδα του Παραδείσου, αν γίνουμε φορείς της αδιαφορίας και του μίσους γινόμαστε άξιοι της Κολάσεως.

Η αγάπη είναι κατάσταση ελευθερίας, υπευθυνότητας και μαρτυρίας της αλήθειας. Αντίθετα η κάθε είδους αδιαφορία επιτελέσεως του καλού, αποτελεί μορφή συμμετοχής στην επιτέλεση του κακού και τελικά έκφραση μίσους. Το μίσος με την αύξησή του, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε φόνο.

Το μίσος οδηγεί στην αυτοκαταστροφή ( Μέγας Φαράντος)

Εκεί που απουσιάζει η αδιάκριτη κι άδολη αγάπη προς όλους τους ανθρώπους αρχίζει να καλλιεργείται αντιπάθεια που μπορεί να γίνει και μίσος. Η αντιπάθεια και το μίσος αποδιοργανώνουν τη ζωή μας και διαστρέφουν την προσωπικότητά μας. Το μίσος μας διαφθείρει, μας κάνει εγκληματίες. Τελικά το μίσος σκοτώνει μισούντα και μισούμενο, με το ξύπνημα της εκδίκησης και της αντεκδίκησης.. Η εκδίκηση δεν οδηγεί ποτέ σε θετικά αποτελέσματα. Πάντοτε οδηγεί σε καταστροφές και τραγωδίες. Με το μίσος δεν γαληνεύεις ποτέ σου. Είσαι πάντοτε ανήσυχος και δυστυχισμένος. Το μίσος εκφράζει διχασμένες αρρωστημένες και διχασμένες ανθρώπινες υπάρξεις. Η ζωή αυτών που μισούν συνδέεται με την καταστροφή και τη δυστυχία. Ενώ το μίσος σε ασχημίζει, η αγάπη, όχι μόνο σε σώζει, αλλά σου κάνει τη ζωή όμορφη, γιατί πηγή της αγάπης μας είναι η αγάπη του Θεού (από τα Σεμινάρια του μακαριστού Καθηγητού μας Μέγα Φαράντου στην Εταιρεία των Φίλων του Λαού).

Όπως τονίζει ό άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος «Ο Θεός αγάπη εστίν και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ».

Αγάπη και κοινωνική διακονία μας οδηγούν στο Παράδεισο

Έτσι, η σημερινή Ευαγγελική Περικοπή έχει ως κεντρικό θέμα τη Μέλλουσα Κρίση. Κατά τη βεβαίωση λοιπόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κριτήριον της μεγάλης εκείνης στιγμής θα είναι η άσκηση της αγάπης, η αγάπη του ανθρώπου προς τους άλλους ανθρώπους.

Βλέπουμε δηλαδή το κριτήριο του Θεού να εξαρτάται βασικά από εμάς, από τη στάση μας έναντι των άλλων ανθρώπων. Κατά πόσο δηλαδή, αν δώσαμε νερό στο διψασμένο, αν φιλοξενήσαμε τον ξένο, αν βοηθήσαμε τον φτωχό, αν συμπαρασταθήκαμε έπρακτα στις ανάγκες του διπλανού μας, του κάθε ανθρώπου που συναντάμε μπροστά μας και μπορούμε να τον βοηθήσουμε.

Η φιλεύσπλαχνη και φιλάνθρωπη στάση μας θα σταθεί, σύμφωνα με την μαρτυρία της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής, το μοναδικό μέτρο για την κρίση μας.

Βέβαια τα προβλήματα των άλλων έχουν πολλές φορές τεράστιες διαστάσεις. Δεν μας ζητά όμως ο Θεός να λύσουμε αμέσως όλα τα προβλήματα του κόσμου.

Από μια βρύση δεν μπορεί να ξεδιψάσει ο κόσμος όλος. Μπορούν όμως να ωφεληθούν οι κοντινοί και οι περαστικοί.

Ο Θεός μας ζητά να κάνουμε ό,τι μπορούμε, μέσα στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Ζητά πάντοτε το κίνητρο των σκέψεών μας και των πράξεών μας να είναι η αγάπη μας για τους διπλανούς μας. Κι όταν υπάρχει το κίνητρο της αγάπης τότε βρίσκονται εύκολα και οι τρόποι δράσεως και ενεργείας.

Σήμερα που πολλοί άνθρωποι υποφέρουν λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και της οικονομικής κρίσης, ο Λαός μας χρειάζεται να πρωτοστατήσει προς την κατεύθυνση της φιλανθρωπίας και της αλληλεγγύης για τους εμπερίστατους αδελφούς μας κι ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους, τους πολύτεκνους, τους συνατξιούχους και τους άεργους και τα άπορα παιδιά.

Προσευχές για το πόλεμο μεταξύ Ορθοδόξων και την επιλογή του ειρηνικού διαλόγου

Τελειώνοντας, ας ενώσουμε όλοι μας τις προσευχές μας για το τερματισμό του πολέμου και την επιλογή του διαλόγου για τη λύση των προβλημάτων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Είναι μια μεγάλη ανθρώπινη τραγωδία, Ορθόδοξοι να σκοτώνουν Ορθόδοξους. Το ευλογημένο Σώμα της Ορθοδοξίας αιμορραγεί και όλοι μας, ως μέλη του σώματος αυτού, θα υποφέρουμε. Σε τέτοιο αδελφοκτόνο πόλεμο και οι νικητές χάνουν. Πολύ περισσότερο όμως θα χάσει και όλη η Ανθρωπότητα για να προστατευθεί η ασφάλειά της και το μέλλον της όταν το Σώμα της Ορθοδοξίας αιμορραγεί και ασθενεί. Χωρίς τη δυνατή φωνή της ενωμένης Ορθοδοξίας για κοινωνική δικαιοσύνη και ειρηνική συνύπαρξη των Λαών το μέλλον του Πλανήτη μας διαγράφεται ζοφερό και αβέβαιο. Δυστυχώς στην Ιστορία των Λαών, όταν προηγείται διχασμός και αντιπαραθέσεις των Θρησκευτικών μας Ηγετών, όπως στην πανδημία του κορωνοϊού, ο ιός του διχασμού και της εμπόλεμης σύρραξης, μεταδίδεται και στους Πολιτικούς Ηγέτες που την πληρώνουν πάντοτε οι αθώοι Λαοί και όλοι εκείνοι που δεν χρησιμοποιούν όπλα, όπως τα μικρά παιδιά, οι γυναίκες και οι απλοί πολίτες και μάλιστα οι ηλικιωμένοι, που η μετακίνηση τους να σωθούν από τα πυρά είναι σχεδόν αδύνατη. Ο Θεός να μας ελεήσει και εν μετανοία να επιλέξουμε την οδό του ειρηνικού διαλόγου για τη λύση πολύπλοκων προβλημάτων. Όπως τον κορωνοϊό, οι δημόσιες αντιπαραθέσεις με φανατισμό και μίσος μεταξύ Ορθοδόξων φωνών στον εκκλησιαστικό χώρο, μετεδόθησαν και στους Ορθόδοξους Πολικούς με αποτέλεσμα να φθάσουμε στην εμπόλεμη αδελφοκτόνα σύρραξη μεταξύ Ορθοδόξων. Αυτό που δεν έχει τονισθεί από τα ΜΜΕ της Δύσης, είναι κι ο άμεσος κίνδυνος της απόκτησης της «βρώμικης ατομικής βόμβας» στο Τσέρνοπιλ με την στήριξη Δυτικής τεχνολογίας και υλικού, που αποτελεί και την μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια, όχι μόνο των χωρών της περιοχής αυτής, αλλά και το κίνδυνο ενός ανεξέλεγκτου παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου με την χρήση μη συμβατικών οπλικών συστημάτων. Θέματα ασφαλείας και του κινδύνου αυτού φαίνεται να οδήγησαν και στην επιλογή του αναγκαίου κακού με την εισβολή. Να μη σταματήσουμε τις προσευχές μας για την κατάπαυση του πυρός και την επιλογή του ειρηνικού διαλόγου για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο.

Aυτά που εσυνέβησαν με το διχασμό στις μαύρες μελανές σελίδες του Ελληνισμού που οδήγησαν στην εισβολή των φανατισμένων μουσουλμάνων στην Κωνσταντινούπολη, στην Μικρά Ασία και στην Κύπρο, μας βοηθούν να κατανοήσουμε πως φθάσαμε και στη σημερινή ανθρώπινη τραγωδία ανάμεσα στους Ορθοδόξους. Ο Θεός να μας ελεήσει και εν μετανοία να ακολουθήσουμε την οδό της ειρήνης και του αλληλοσεβασμού.