Όσιος Ιωάννης ο εν τω φρέατι, Τα παράδοξα που συνέβησαν κατά την κοίμηση του!

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο όσιος Ιωάννης ο «εν τω φρέατι» έζησε δέκα χρόνια στην έρημο, μέσα σ’ ένα ξεροπήγαδο  το οποίο είχε βάθος περισσότερο από δώδεκα μέτρα.

Εκεί κατόρθωσε κάθε άσκηση και αρετή, ευαρεστώντας τον Θεό ο οποίος του έστελνε καθημερινά τροφή με έναν άγγελο, όπως έστελνε και στον Γέροντά του που λεγόταν Φαρμουθέ.

Εν τούτοις, επειδή ο Ιωάννης ήταν νεαρός, ο άγγελος του έλεγε στον Γέροντά του: «Ορίστε, ο Κύριος σού έστειλε αυτόν τον άρτο, για να τον πας στον αββά Ιωάννη που βρίσκεται στο ξεροπήγαδο».

Αφού συμπληρώθηκαν δέκα έτη από τότε που κατέβηκε στο πηγάδι, ένας Άγγελος οδήγησε σ’ αυτόν τον Μοναχό Χρυσίο ο οποίος ζούσε 30 χρόνια στην έρημο για να τον ενταφιάσει.

Ο Μοναχός Χρυσίος στεκόταν πάνω από φρέαρ τρεις μέρες και ζητούσε από τον Ιωάννη, ορκίζοντάς τον στον Θεό, να μην του αποκρύψει τίποτε από την θαυμαστή του ζωή και πώς ευαρέστησε τον Θεό.

Και αίφνης έγινε ένα παράδοξο και εξωφρενικό σημείο, αφού το χώμα του λάκκου σηκώθηκε επάνω, ανεβάζοντας στην επιφάνεια της γης τον Ιωάννη!

Έτσι, χωρίς να αθετήσει τον όρκο του προς τον Μοναχό Χρυσίο, διηγήθηκε σ’ αυτόν όλα τα ασκητικά και πνευματικά του κατορθώματα.

Έπειτα αφού ασπάστηκε τον Χρυσίο απήλθε προς τον Κύριο.

Ο Χρυσίος, αφού άνοιξε τάφο τον σκέπασε με το πανωφόρι του και τοποθέτησε πάνω από τον τάφο την πλάκα που έκλεινε το λάκκο στον οποίο έζησε ο Ιωάννης, και του διάβασε τους συνηθισμένους ψαλμούς της εξοδίου ακολουθίας.

Μετά από αυτό φύτεψε στον τόπο αυτό έναν φοίνικα ο οποίος ρίζωσε αμέσως, μεγάλωσε και έγινε τέλειο δέντρο που άνθησε και έδωσε καρπούς!

Βλέποντας αυτό το παράδοξο αυτό γεγονός ο Χρυσίος, ευχαρίστησε τον Θεό λέγοντας: «Δόξα σοι, Κύριε, ότι αυτούς οι οποίοι σε αγαπούν και σε δοξάζουν ξέρεις να τους δοξάζεις και να τους κάνεις κληρονόμους της Βασιλείας σου!

Και ενώ διαλογιζόταν όλα αυτά ο Μοναχός Χρυσίος προσευχόμενος, τον άρπαξε πνεύμα Κυρίου και τον μετέφερε στον τόπου όπου ησύχαζε.

Και εκεί κάλεσε κάποιον ευλαβή άνθρωπο και τον παρακάλεσε να γράψει όσα ο ίδιος ο Χρυσίος άκουσε, είδε και έζησε.

Διασκευή από τον «Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας», τόμος γ’, μήνας Μάρτιος.