«Άγιε μου Μακάριε, κάμε και εμέ παλληκάρι»

Άγιος Μακάριος (Νοταράς), Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου (1731-1805). Εικόνα από saint.gr

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο σεβάσμιος και ενάρετος Ιερέας π. Παρασκευάς από την Χίο είχε ένα γιο ο οποίος λεγόταν Γεώργιος.

Το παιδί αυτό γεννήθηκε με ανάπηρα τα δύο του πόδια και έτσι, στην ηλικία των πέντε με έξη χρόνων δεν μπορούσε να περπατήσει και σερνόταν με τα χέρια και τα γόνατα του ταλαιπωρούμενος.

Οι γονείς του έκαναν ότι μπορούσαν ιατρικώς αλλά μάταια. Τίποτα δεν μπόρεσαν να πετύχουν.

Για τον λόγο αυτό κατέφυγαν στον θαυμάσιο και άμισθο γιατρό άγιο Μακάριο Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου ο οποίος εκτός από μεγάλος Θεολόγος και εκδότης Πατερικών έργων ήταν και θαυματουργός.

Οι φτωχοί γονείς του δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε το παιδί στον τάφο του αγίου που βρίσκεται στο νησί τους, γι’ αυτό τον παρακαλούσαν από το σπίτι τους να θεραπεύσει το παιδί τους.

Το ίδιο το παιδί τους επικαλείτο τον Άγιο λέγοντας, «Άγιε μου Μακάριε, κάμε και εμέ παλληκάρι».

Μια νύκτα, λοιπόν, ενώ το παιδί κοιμόταν ξύπνησε ξαφνικά και άρχισε να φωνάζει:
– Φάντασμα, φάντασμα!

Αλλά μετά από λίγο φώναξε:
– Όχι, είναι ο άγιος Μακάριος.

Κι αυτό, παρόλο, που ούτε  τον είδε ποτέ, ούτε τον γνώρισε.

Το ίδιο συνέβη και την επόμενη και μεθεπόμενη νύκτα.

Μετά την τρίτη εμφάνιση έγινε εμφανής η δύναμη που έλαβε το παιδί,  αφού σηκώθηκε και περπάτησε μέσα στο σπίτι τους.

Την επομένη περπάτησε ακόμη περισσότερο και την τρίτη ημέρα στερεώθηκαν καλά οι βάσεις του και τα κόκαλα των αστραγάλων του και άρχισε να περπατά και να τρέχει όπως τα άλλα παιδιά!

Και πλέον το παιδί μαζί με τους γονείς του ήταν όλοι χαρούμενοι και ανέπεμπαν ευχαριστίες στον Θεό και τον θαυματουργό άγιο Μακάριο Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου.

Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας», τόμος δ’, μήνας Απρίλιος.