Αγίου Επιφανίου, Το λιοντάρι και ο Χριστός

«ΙΣ. ΧΣ. ο Αναπεσών», («Αναπεσών εκοιμήθης ως λέων και ως σκύμνος»). Τοιχογραφία της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες (1358-1364).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Επιφανίου, Επισκόπου Σαλαμίνας της Κύπρου
«Φυσιολόγος»
(Συµβολισμοί ζώων, φυτών και υλικών της Φύσης)

1 . Το λιοντάρι

Θ’ αρχίσουµε να µιλάµε για το λιοντάρι, το βασιλιά των ζώων.

Γιατί κι ο Ιακώβ, ευλογώντας τον Ιούδα, έλεγε· «λιονταράκι είσαι Ιούδα· από βλαστάρι, γιε μου, μεγάλωσες» (Γεν. 49, 9) και τα επόμενα.

Ο Φυσιολόγος είπε για το λιοντάρι, πως έχει τρία χαρακτηριστικά γνωρίσµατα:

Πρώτο γνώρισμά του είναι τούτο· όταν περπατάει στο βουνό και έρχεται προς αυτό η µυρωδιά των κυνηγών, µε την ουρά του καλύπτει τις πατηµασιές του, ώστε οι κυνηγοί, ακολουθώντας τα ίχνη του να μη βρουν τη φωλιά του και το πιάσουν.

Έτσι και ο Χριστός μας, το νοητό λιοντάρι (απ’ τη φυλή του Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ που νίκησε), όταν στάλθηκε στη γη από τον αόρατο Πατέρα του, κάλυψε τα ορατά ίχνη του, δηλαδή τη θεότητά του.

Με τους αγγέλους έγινε άγγελος, με τους αρχαγγέλους αρχάγγελος, µε τους θρόνους θρόνος, με τις εξουσίες εξουσία, ώσπου σαρκώθηκε· και ήρθε στη µήτρα της αγίας παρθένου Μαρίας, για να σώσει το πλανεµένο ανθρώπινο γένος, και ο Λόγος έγινε άνθρωπος κι έστησε τη σκηνή του ανάµεσά μας (Ιω. 1, 14).

Γι’ αυτό λοιπόν το λόγο, επειδή δεν τον γνώριζαν αυτοί που έπεσαν απ’ τον ουρανό (οι δαίμονες) , έλεγαν· ποιος είν’ αυτός ο δοξασµένος βασιλιάς;

Κι ύστερα το Άγιο Πνεύμα απαντάει· «Ο Κύριος των δυνάμεων, αυτός είναι ο δοξασµένος βασιλιάς» (Ψαλμ. 23, 10).

Δεύτερο γνώρισµα του λιονταριού· όταν κοιμάται το λιοντάρι στη σπηλιά, µένουν ξάγρυπνα τα μάτια του, γιατί είναι ανοιχτά. Και στο Άσμα Ασµάτων ο Σολομώντας επιβεβαιώνει λέγοντας: «εγώ κοιμάμαι, µα ξαγρυπνά η καρδιά μου» (5, 2).

Έτσι και το μεν σώµα του Κυρίου μου κοιμάται πάνω στο σταυρό, η θεότητά μου όμως ξαγρυπνά στα δεξιά του Θεού και Πατέρα· «γιατί δε θα νυστάξει, ούτε θ’ αποκοιμηθεί αυτός που φυλάει τον Ισραήλ» (Ψαλμ. 120, 4).

Τρίτο γνώρισµα του λιονταριού· όταν η λέαινα γεννάει το λιονταράκι της, το γεννάει νεκρό και το προσέχει µέχρι που έρχεται ο πατέρας του την τρίτη μέρα, για να το φυσήξει στο πρόσωπό του και να το σηκώσει όρθιο.

Έτσι κι ο Θεός µας ο Παντοκράτορας, ο Πατέρας των όλων· την τρίτη µέρα ανέστησε εκ των νεκρών τον πρωτότοκο Υιό του, που προϋπήρχε απ’ όλη την κτίση, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό (για να σώσει το πλανεμένο γένος).

Καλώς λοιπόν ο Ιακώβ έλεγε· ξάπλωσε και κοιµήθηκε σαν λιοντάρι και σαν λιονταράκι· ποιος τολμά να τον ξυπνήσει»; (Γεν. 49, 10).

Απόσπασμα από το βιβλίο, Επιφανίου, επισκόπου Σαλαμίνας Κύπρου, «Φυσιολόγος, Συµβολισμοί ζώων, φυτών και υλικών της Φύσης», των εκδόσεων Λύχνος. Απόδοση στην νεοελληνική Ευάγγελος Π. Λέκκος.