Ιερομόναχος Σεραφείμ, «Μου έσφιξε το χέρι και μου το κούνησε, λες και ήταν ζωντανός»!

Ιερομόναχος Σεραφείμ Δημόπουλος (1937- 2008).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μαρτυρία κυρίας Π.Μ.*:
Πάντοτε όταν έβλεπα τον γέροντα Σεραφείμ, έτρεχα να πάρω την ευχή του φιλώντας το χέρι του. Ήξερα πως ο Γέροντας δεν έδινε το χέρι του, αλλά -κατά περίεργο τρόπο- πάντα εμένα με άφηνε να του ασπασθώ το χέρι διακρίνοντας τον πόθο μου.

Τότε χοροπηδούσα από χαρά και έλεγα σ’ όλους ότι με άφησε να του φιλήσω το χέρι.

Όταν εκοιμήθη ο Γέροντας, πήγα με την κόρη μου και τον γαμπρό μου να προσκυνήσουμε το πρωί της ημέρας που θα εγίνετο η κηδεία.

Φθάνοντας στο τίμιο λείψανο του Γέροντα, πλημμύρισα από δάκρυα και έσκυψα να ασπασθώ το χέρι του.

Έπιασα με τα δύο χέρια μου την δεξιά του, και ο Γέροντας μου έσφιξε το χέρι και μου το κούνησε κιόλας, λες και ήταν ζωντανός!

Τότε από την χαρά μου άρχισα να φωνάζω μέσα στην Εκκλησία. Ήταν η τελευταία φορά που με χαιρέτησε ο άγιος Γέροντας.

* Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο αναγράφεται στο πιο κάτω βιβλίο.

Απόσπασμα από το βιβλίο,  «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος β’, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσης Χαλκιδικής, 2012.