Όσιος Πορφύριος, Έξυπνος ή κουτός;

Όσιος Πορφύριος (1906-1991).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άρχισα απλά και αυθόρμητα να του ανοίγω [στον όσιο Πορφύριο] την καρδιά μου και να τον ρωτώ όσα με πίεζαν.

– Γέροντα, εγώ θέλω να γίνω Μοναχός. Αγαπώ τη μοναχική ζωή. Επιθυμώ γα ζήσω για το Χριστό. Πηγαίνω σ’ ένα μοναστήρι. Άλλα όλα έχουν μπερδευτεί μέσα μου και έχω πολλές απορίες. Πέστε μου, σας παρακαλώ: Ο μοναχός πρέπει να είναι έξυπνος ή κουτός; Διότι για ό,τι πάω να κάνω όλο με μαλώνουν και μου λένε: «Ο Μοναχός δεν έχει προσωπικότητα. Εδώ, όχι όπως ήξερες, αλλά όπως τα βρίσκεις, και όπως σου λένε. Ο μοναχός δεν σηκώνει κεφάλι ούτε αντιλέγει». Αντίθετα, άλλους που πετυχαίνουν κάτι, άκουσα να τους επαινούν, ότι τα κατάφεραν, γιατί είναι έξυπνοι και τα καταφέρνουν όλα. Αυτουνού, λέει, του κόβει. Λοιπόν, εγώ τα έχω μέσα μου μπερδέψει.

Γέροντας [όσιος Πορφύριος]: Ο άνθρωπος, που δίνει την καρδιά του στο Χριστό, όπως ο Μοναχός, αυτός γίνεται άλλος άνθρωπος. Ανοίγει ο νους του, γεμίζει με το Χριστό. Ακούεις; Με καταλαβαίνεις; Με το Χριστό. Και όταν ο νους και η καρδιά είναι γεμάτη από το Χριστό, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι σοφός, είναι έξυπνος, του τα διδάσκει όλα το πνεύμα του Θεού.

Η λέξη έξυπνος, όχι με το νόημα που την εννοεί ο κόσμος, δηλαδή να απαντά καθηλώνοντας τους άλλους, ή να κάνει μια δουλειά καλύτερα από τους άλλους, αλλά, να! Πώς να σου το πω; Σε κάθε δυσκολία που του παρουσιάζεται, δεν τα χάνει, δεν απελπίζεται, αλλά προσφεύγοντας στο Χριστό, που είναι μέσα του, βρίσκει ωραίους και εύκολους τρόπους να την ξεπερνάει, χωρίς να του στοιχίζει, χωρίς να φθείρεται εσωτερικά.

Με κατάλαβες, Γεώργιε;
(Είπε το όνομά μου χωρίς να με έχει ρωτήσει. Ούτε εχθές, όταν με σύστησαν, του το είπαν. Με εντυπωσίασε).

Κατάλαβα, Γέροντα.
– Ο άνθρωπος που έχει δώσει την καρδιά του στο Χριστό δεν υποφέρει, όσες δυσκολίες και να συμβούν. Χαίρεται, είναι γεμάτος εσωτερική χαρά. Είναι δραστήριος. Προσεκτικός. Δεν κάνει λάθη, ζημιές. Το μυαλό, τα χέρια, τα πόδια, όλα κινούνται από τη χάρη του Θεού. Πώς είναι δυνατόν να είναι κουτός; Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να κάνει τον κουτό, για χάρη του Χριστού.

Δηλαδή, πώς θα κάνει τον κουτό;
– Όταν σιωπήσει εν γνώσει, με κάποιο εσωτερικό σκοπό, κάνει πως δεν κατάλαβε, κάνει
πως δεν ξέρει, διότι έχει ένα καλό σκοπό. Αυτά θα του τα διδάξει σιγά-σιγά το Άγιο Πνεύμα. Διότι όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό, δεν ζούμε κανονίζοντας εμείς τον εαυτό μας. Ζη εν εμοί Χριστός και κανονίζει αυτός τη ζωή μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Αγαπίου Μοναχού, η «Θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος», έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Αθήναι 1999.