Βλέπεις, παιδί μου, πόσην αξίαν μας έδωσεν ο Θεός;

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Επιστολή οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή προς Μοναχή

[…]
Εύχομαι να είσθε λίαν καλά.

Έλαβον τέκνον μου, την επιστολήν σου και λίαν εχάρη όπου ζητάς λόγον Θεού διά την ωφέλειαν της ψυχής σου.

Λοιπόν, άνοιξόν σου τα ώτα και πληρώσω αυτά αγαθών.

Το στόμα σου αδιαλείπτως να μελετά την ευχήν: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».

Κολληθείτω η πνοή σου εις το όνομα του γλυκυτάτου Χριστού, και αυτό αφού θα πολυκαιρίση, θα το συνηθίση ο νους να το λέγη παντοτινά με τον ενδιάθετον λόγον.

Μόνον πρόσεχε μην δέχεσαι φαντασίες.

Εις τα λόγια μόνον της ευχής να προσέχης και πολύ θα ωφεληθής.

Διότι με την ευχήν, θα καθαρίση ο νους σου και θα την κατεβάση εις την καρδίαν, και θα γίνη διαδρομή, ένωσις νοός, λόγου και καρδίας, και θα γίνη Παράδεισος μέσα σου.

Ο Θεός, αγαπητό μου παιδί, χώμα λαβών και πλάσας πηλόν εδημιούργησεν έναν πήλινον σκεύος, τον άνθρωπον, ως ο κεραμεύς πλάθει ένα σταμνάκι.

Το ενεφύσησεν και εδημιουργήθη ψυχή ζώσα.

Βλέπεις, παιδί μου, πόσην αξίαν μας έδωσεν ο Θεός;

Ο πηλός γίνεται συγγενής του Θεού.

Βλέπεις το μέγα αξίωμα όπου σου εχάρισεν ο Θεός;

Είσαι η πνοή του Θεού.

Και θεωρών το αξίωμα σου και την τόσην αγάπην του Θεού προς ημάς φυλάγου μη τον λυπήσης τον τόσον καλόν Θεόν μας, όπου εκ του μη όντος σε έφερεν και τέκνον του αγαπητόν διά της πνοής Του σε κατέστησεν, δια μονής της πολλής του αγάπης.

Έχε υπομονήν εις τας θλίψεις, εις τας ασθενείας σου και φώναζε τον Χριστόν.

Και η γλυκειά Του και γλυκειά μας Μανούλα να σε σκεπάζη από κάθε κακόν και να οδηγή να ποιής πάντοτε το θέλημα του Υιού της.

Βιάζου να λες διαρκώς την ευχήν, να ελευθερωθής από όλα τα πάθη.

Βιάζου λοιπόν εσύ και οι λοιπές αδελφές να κάνετε υπομονή, να είσαστε ταπεινές, υπήκουες εις την ηγουμένην.

Ο άγιος Κλίμακος λέγει ότι καλύτερον είναι τον Θεόν να λυπήσης παρά τον Ηγούμενον*.

Διότι αν λυπήσης τον Θεόν έχεις τον Ηγούμενον να δεηθή διά να σε συγχωρήση. Αλλά αν τον Ηγούμενον θα λυπήσης, τις θα προσευχηθή διά εσένα;

Να έχετε μεταξύ σας αγάπην, ομόνοιαν και αδιάλειπτον την ευχήν.

Εάν την ευχήν κατορθώσετε, όλα αυτά τα αγαθά είναι μέσα.

Βιασθήτε, και όταν κάμετε την αρχήν, ο γλυκύς Ιησούς θα σας βοηθήση.

Και αν ξαναγράψετε πάλιν, σας γράφωμεν αναλόγως τας ερωτήσεις όπου θα κάμετε.

Μοναχός όπου δεν έμαθεν την ευχήν, δεν γνωρίζει διατί έγινε μοναχός.

Θέλω να σας γράψω πολλά, αλλά δεν γνωρίζω το έδαφος όπου ρίχνω τον λόγον.

Εάν όμως δείξετε προθυμίαν, θα σας γράψω και άλλην φοράν.

Λοιπόν βιασθήτε, παιδάκια μου, διότι είμεθα προς το τέλος και πρέπει να είμεθα έτοιμοι πάντοτε σε κάθε στιγμή.

Μιμήσθε τας φρονίμους παρθένους και φροντίζετε την ψυχήν σας, διά να απολαύσετε τον γλυκύτατον Ιησούν.

Φθάνουν αυτά διά πρώτην φοράν.

Σας εύχομαι ολοψύχως.

Γεροντάκος Ιωσήφ

 

Πρόκειται για την 28η επιστολή, του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Θείας χάριτος εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ Ο Ησυχαστής, Επιστολιμιαία βιογραφία, Ανέκδοτες επιστολές και Ποιήματα», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.