Πατήρ Αδαμάντιος Αυγουστίδης: Ο ξεπεσμός και η υποτέλεια δεν αρμόζουν στον άνθρωπο!

Πρωτοπρεσβύτερος, π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης.

Από το βιβλίο του μακαριστού π. Αδαμαντίου Αυγουστίδη, «Ανθρώπου απαξίωση, Σχόλιο στην Ποιμαντική του ήθους» των εκδόσεων Επιστροφή.

1. Η Πτώση

Ο ξεπεσμός και η υποτέλεια δεν αρμόζουν στον άνθρωπο!

Ο άνθρωπος πλάστηκε να είναι ελεύθερος.

Στον Αδάμ, δηλαδή στον χοϊκό άνθρωπο, δόθηκε το προνόμιο να συνδιαλέγεται µε τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο.

Στο πλάσμα χαρίστηκε η πλάση ολάκερη για να τη διαφεντεύει ευχαριστιακά. Μέχρι που θέριεψε µέσα του η αλαζονεία· και τον κυρίευσε· και πίστεψε ότι δεν χρειάζεται πια τον Θεό· ότι µπορεί να είναι ο ίδιος Θεός χωρίς τον Θεό.

Από τότε η ανθρωπότητα πορεύεται ανά τους αιώνες υποτελής στις τραγικές επιπτώσεις της κακοδιαχείρισης της ελευθερίας.

Το αφύσικο και το φθαρτό έγιναν τα µέτρα που καθορίζουν την υπαρξιακή υποταγή στην αναγκαιότητα.

Ο χαρισματικός βίος υποβαθμίστηκε σε αγώνα επιβίωσης.

Η ιστορική πορεία του γένους των ανθρώπων φέρει βαθιά τα σημάδια της διαρραγής
της σχέσης του ανθρώπου µε τον Θεό και µε τον άλλον άνθρωπο.

Η ιστορία γράφεται πια «εν χώρα και σκιά θανάτου». Ο θάνατος σηµαδεύει και δυναστεύει κάθε µορφή ζωής και δημιουργίας.

Αυτήν την τραγωδία του εκούσιου ξεπεσμού η θεολογία την περιγράφει µε µία και µόνο πικρή λέξη: την ονομάζει «Πτώση».

Ο άνθρωπος είναι πια πεπτωκώς και μαζί του «πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν».

Ο άνθρωπος ξέπεσε και η κτίση ολόκληρη τον ακολούθησε στην πτώση του.

Έκτοτε η Οικουµένη αγωνίζεται να ξαναβρεί τη χαμένη ποιότητα του χαρισματικού βίου. Αναζητά τρόπους να ξεπεράσει τις θλιβερές συνέπειες του ξεπεσμού.

Πασχίζει να βρει τρόπους για να αποκατασταθεί και πάλι η αµεσότητα της σχέσης µε τον Θεό και η ενότητα μεταξύ των ανθρώπων.

Και πάνω από όλα, ποθεί και ονειρεύεται να πάψει ο θάνατος να καταπίνει τη ζωή και να εξουσιάζει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η παγκόσμια ιστορία πορεύεται από κρίση σε κρίση. Τα λαμπρά επιτεύγματα κάθε εποχής ακολουθούν καταστροφές, πίσω από τις οποίες κρύβονται σχεδόν πάντοτε συγκεκριμένες επιλογές φίλαυτης ιδιοτέλειας.