Παπα-Φώτης, ο διά Χριστόν σαλός, Μείναμε άναυδοι!

Παπα-Φώτης, ο διά Χριστόν σαλός (1912-2010).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Γράφει ο π. Αθανάσιος Γιουσμάς σε άρθρο του στην εφημερίδα «Εμπρός» της Λέσβου: […] «Ο παπα-Φώτης, πάντως δεν τα έχει… χαμένα. Συνεχίζει να αποτελεί ένα αίνιγμα. Ήταν ένα ιδιόρρυθμος Ιερέας ή ένας διά Χριστόν σαλός; Ο Θεός ξέρει.

Μας τραγούδησε, μας έψαλλε ύμνους, μας ευλόγησε και είπε μόνος του και από στήθους, τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, όταν από κοινού προσευχηθήκαμε!

Για μένα αυτό ήταν κάτι το απίστευτο γι’ αυτό και κρυφά τον βιντεοσκόπησα! Μας συγκίνησε.

Ένα από τα πνευματικά μου παιδιά, που ήταν μαζί μου, η Μ., από το πρωί ως το απόγευμα, που επισκεφθήκαμε τον παπα-Φώτη, είχε στο νου της το μικρό της αδελφό, που πρόωρα έφυγε από τη ζωή.

Ο παππούλης, κάποια στιγμή την κοίταξε και δείχνοντας την καρδιά της, της είπε:
– Ποιο μικρό παιδί είναι αυτό εκεί πέρα;

Θαυμάσαμε και απορήσαμε γιατί δεν είχε προηγηθεί καμιά σχετική συζήτηση.

Όταν, φεύγοντας, ζητήσαμε την ευχή του και του είπα:
– Ευχηθείτε να απολαύσουμε τον Παράδεισο, μας είπε:
– Εγώ λέω πως θα πάτε στον Παράδεισο, τώρα τι θα γίνει, ο Θεός ξέρει.

Και στην κοπέλα που πιο πάνω μνημόνευσα, καθώς εκείνη του φιλούσε το χέρι, είπε:
– Άντε, και Θεός συγχωρέσ, το!

Μείναμε άναυδοι».

Από το βιβλίο του π. Αθανασίου Γιουσμά, «Παπα-Φώτης, ο ‘διά Χριστόν σαλός’ (1912-2010)», Μυτιλήνη 2010.