Στάρετς Γερμανός, Ο μεγάλος του φόβος και αγωνία για την πνευματική καθοδήγηση των πιστών!

Στάρετς Γερμανός (1844-1923).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Έψαχνα για πνευματικό οδηγό· για οδηγό μου στην πνευματική ζωή. Γιατί το έβλεπα, πόσα λάθη έκανα στην εσωτερική ζωή μου.

Και σαν να μη μου έφθανε αυτό, το ότι έκανα τόσα λάθη, έρχονταν σε μένα και άλλοι· και μου ζητούσαν να αναλάβω να τους οδηγώ εγώ· που δεν ήμουν όχι δάσκαλος, αλλά ούτε καν καλός μαθητής.

Και, να φαντασθήτε, παρ’ όλα αυτά, μου άρεσε να καθοδηγώ άλλους, πώς να σωθούν: πιο… εύκολα· και πιο… άνετα!..

Επάνω στο θέμα αυτό ζήτησα συμβουλή από τον επίσκοπο Θεοφάνη. Και μου έδωκε ευλογία, να δέχομαι, και μάλιστα χωρίς δισταγμό, χωρίς φόβο, τον κάθε άνθρωπο που θα ερχόταν σε μένα. Μου έδωσε μάλιστα εντολή, να μη διώχνω κανέναν. Και όλους να τους δέχομαι με αγάπη.

Επήγα να τρελαθώ!

Δεν ήξερα,τι έπρεπε να κάμω. Γιατί το έβλεπα, πόσο ήμουν εγώ ο ίδιος αδύνατος στην πνευματική ζωή. Και τότε, ενώ ευρισκόμουν σε τέτοια κατάσταση, μου έδωκαν διακόνημα να είμαι ο πνευματικός της Σκήτης!

Και, για την υπακοή, δεν τόλμησα να ειπώ «όχι»!

Και διερωτώμαι. Και απορώ:
Πού έχει να καταλήξει η ζωή μου! Σε τι; Φοβούμαι! Τρέμω!

Και αισθανόμουν τα λόγια που έλεγα σε άλλους, παρ’ όλο που ήσαν λόγια-συμβουλές αγίων πατέρων, να με καίνε!

Είμαι τώρα πενήντα ετών, και επτά μηνών. Όποιος αυτά που Σας γράφω, τα βρη και τα διαβάσει, ας ειπεί και μένα μένα ένα: «Κύριε, ελέησον». Να μη κατακριθώ, για τα έργα μου, ενώπιον του φοβερού βήματος τον Χριστού. Γιατί, και έχω πολλές αμαρτίες στην πλάτη μου· και παροργίζω, και τον Κύριο μου και Σωτήρα μου, και τον πλησίον μου!..

Συγχώρησε με, Κύριε. Για ό,τι αμαρτία και αν έκαμα! Σε όποιον και αν την έκαμα. Είτε με λόγο. Είτε με έργο. Είτε κατά διάνοιαν. Είτε εν γνώσει. Είτε εν αγνοία.

26 Οκτωβρίου 1894 Ιερομόναχος Γερμανός

Απόσπασμα από το βιβλίο του †Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, ο «Στάρετς Γερμανός», των εκδόσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα.