Μοναχός Ζωσιμάς, Πώς απέκτησε μεγάλη δύναμη;

Μοναχός Ζωσιμάς (1937-2010).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μια θεϊκή δύναμη τον έσπρωχνε να φύγει από το χωριό του και να έρθει στην ΑΘήνα [αναφέρεται στον Μοναχό Ζωσιμά].

Με την πρώτη ευκαιρία αποφάσισε να φύγει.

Κάποιοι συγχωριανοί του, που δούλευαν στην Αθήνα στις οικοδομές, του πρότειναν να δουλέψει και αυτός στις οικοδομές και μόλις το άκουσε αμέσως δέχτηκε με χαρά.

Στην Αθήνα ήρθε το 1965 και βρήκε αμέσως δουλειά στις οικοδομές, μα ήταν άμαθος και κουραζόταν πολύ. Δούλευε ως βοηθός κοντά στους μαστόρους και αναγκαζόταν να κουβαλά τον τενεκέ με την λάσπη στον ώμο του ανεβοκατεβαίνοντας τις σκαλωσιές.

Η κούραση και ο κόπος ήταν τόσο πολύ μεγάλος που μια μέρα, που ήταν πάρα πολύ κουρασμένος και ταλαιπωρημένος, όπως ο ίδιος μας έλεγε, άρχισε να κλαίει και να παρακαλάει την Παναγία να τον βοηθήσει και να τον δυναμώσει, γιατί δουλειά δεν θα μπορούσε να βρει πουθενά αλλού πέρα από τις οικοδομές.

Η Παναγία δεν άργησε να εισακούσει την προσευχή του και από εκείνη την στιγμή του έδωσε τόση δύναμη που άρχισε να ανεβοκατεβαίνει την οικοδομή με τον τενεκέ στον ώμο με μεγάλη ευκολία και έτσι εξυπηρετούσε πολλούς μαστόρους.

Μάλιστα, όταν συγκέντρωνε ο π. Ζωσιμάς μαρτυρίες για να γράψει το βιβλίο του πατέρα
Σίμωνα, τον συνοδέψαμε και στο σπίτι του μαστρο-Γιώργου Πανταζή, του εργολάβου όλης της οικοδομικής δραστηριότητος στον Άγιο Παντελεήμονα [το μοναστήρι που ανοικοδόμησε και ίδρυσε ο Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης], ανθρώπου πλήρους εμπιστοσύνης του πατέρα Σίμωνα ο οποίος μας είπε:
– Όταν έβλεπα να έρχεται ο Ζήσης [το βαπτιστικό όνομα του Μοναχού Ζωσιμά], ήμουνα ευχαριστημένος, γιατί έκανε δουλειά για πολλούς εργάτες και έλεγα «αφού ήρθε ο Ζήσης , άλλον εργάτη δεν θέλω».

Απόσπασμα από το βιβλίο, «Ζωσιμάς Μοναχός (1937-2010), Υποτακτικός του Ιερομονάχου Σίμωνος Αρβανίτη», των εκδόσεων η Μελέτη, Αθήναι.