Γέροντας Εφραίμ: Μακάριος όποιος ντυθεί την ταπείνωση, θα απόκτηση μια ανέκφραστη πνευματική ομορφιά!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

 

Ο Θεός δωρεάν μας σώζει. Οι κόποι μας δείχνουν την προαίρεσί μας.

Μαζί με τον κόπο μας να λέμε, εάν δεν μας φυλάξη ο Θεός, τα έργα μας είναι άνεμος και φεύγουν κούφια.

Ο Θεός μας συγχωρεί κάθε αμαρτία, αρκεί μόνο να μετανοήσουμε ειλικρινά.

Δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.

Μπορεί να αριθμήσης την ευσπλαχνία του Θεού; Τα αμαρτήματα του χειρότερου ανθρώπου μπροστά στην ευσπλαχνία του Θεού είναι ως μια «φούχτα αμμούδα» μέσα στον ωκεανό· δεν υπάρχει αμαρτία που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.

Τώρα ο Θεός φωνάζει διά μέσου των αγίων Γραφών, των ιεροκηρύκων, των πνευματικών πατέρων· «Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3, 2), αλλά δυστυχώς κωφεύουν στα θεία Του προστάγματα με διάφορες προφάσεις οι έξυπνοι!

Η υψοποιός ταπεινοφροσύνη είναι πανίσχυρος αρετή, που καταστρέφει ριζικά το κακό και εξουδετερώνει σε τέλεια αδράνεια την ενέργεια των πειρασμικών παγίδων.

Καθώς στον πεπατημένο δρόμο δεν φυτρώνει τίποτε, έτσι στο πεπατημένο ταπεινό φρόνημα δεν φυτρώνει καμία πλάνη.

Όταν αγωνίζεται κανείς κατά της αμαρτίας με ταπείνωσι και φόβο Θεού και με εργασία πνευματική και με την καθοδήγησι εμπείρου πνευματικού, αδύνατον να τον αφήση ο Θεός να χαθή.

Όποιος φυλάσσει τα θεία προστάγματα, και ο Θεός φυλάσσει αυτόν από κάθε κακό.

Όποιος αγαπά τον Θεό, θυσιάζει τα πάντα, μόνον και μόνον για να αναπαύση τον Θεό.

Χωρίς να λυπούμεθα ξοδεύουμε τον χρόνο. Όταν φύγουμε από αυτό τον κόσμο, θα καταλάβουμε την ζημιά, που πάθαμε αφήνοντας να μας φύγη ο χρόνος…

Εύχομαι η χάρις του Θεού να σε επισκίαση και να σου δώση την αρμόζουσα δύναμι, για να αντιμετώπισης τον κάκιστον εγωισμό, την δεινή αφετηρία όλων των κακών κινήσεων της πολύμορφης κακίας.

Μη χάνετε το θάρρος σας γι’ ένα καινούργιο αγώνα, αποκρούοντας έτσι κάθε λογισμό δειλίας και αποθαρρύνσεως.

Πρέπει συνέχεια να ανανεώνουμε τις δυνάμεις μας, να ανασυγκροτούμε μέτωπο αντιστάσεως, καθώς κάμνει και ο διάβολος…

Θάρρος και ανδρεία αρμόζει στους αγωνιστάς, επειδή δεν αγωνίζονται για εφήμερα στεφάνια, που μαραίνονται, αλλά για αιώνια και άφθαρτα!

Όλους μας στηρίζει το έλεος του Θεού και εάν υπερηφανευθούμε, σηκώνει ο Θεός την χάρι Του και γινόμαστε εμείς χειρότεροι από τους άλλους.

Επειδή έχουμε φανερά, είτε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κρυμμένη υπερηφάνεια, θέλοντας ο Θεός να μας καθαρίση από αυτή την δυσώδη κατάστασι, ξεσηκώνει φουρτούνα για να πετάξη όλα τα «κατακάθια», που μαζεύτηκαν κατά τον καιρό κυρίως της αμέλειας ψυχής…

Χρειάζεται από μέρους μας προσοχή, να μη μαζεύωνται ακαθαρσίες, για να μη χρειάζωνται και ανάλογες φουρτούνες.

Με την ταπείνωσι γίνεται η πιο σύντομη επαφή με το θείον· η δε ανάπαυσι της ψυχής, είναι το γνησιώτερο γνώρισμα της υγιούς ψυχής.

Χωρίς αληθινή ταπεινοφροσύνη, δεν κατορθώνεται κανένα αξιόμισθο αγαθό.

Η ταπείνωσις είναι θαυμάσια αρετή, που ευωδιάζει εκείνον που την έχει.

Όποιος έχει ταπείνωσι έχει και υπακοή, αγάπη, υπομονή και κάθε αρετή.

Όταν θυμώνουμε ή οργιζώμαστε ή κατακρίνουμε ή δεν υπακούουμε, γίνεται φανερό ότι έχουμε και ανάλογη υπερηφάνεια και εγωισμό.

Όσο προοδεύουμε στην ταπείνωσι, τόσο τα κακά γεννήματα του εγωισμού θα υποχωρούν.

Η ταπείνωσις είναι η πιο χαριτωμένη αρετή· χρυσοΰφαντος στολή· μακάριος όποιος την ενδυθή, θα απόκτηση μια ανέκφραστη πνευματική ομορφιά.

Αντίθετα το πιο βρώμικο πάθος είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός.

Εκείνος είναι μεγάλος, που έχει περισσότερη ταπείνωσι.

Οι δαίμονες τρέμουν και φεύγουν μακριά όταν βλέπουν ταπείνωσι, υπακοή και αγάπη σε όλους.

Το πνεύμα της λύπης θέλει αυτοπαρηγορία, για να νικάς τις απελπιστικές έννοιες του πονηρού.

Όταν επακροάζεσαι τα όσα το πονηρό πνεύμα της λύπης υποβάλλει, ποτέ δεν θα μπόρεσης να δης την χαρά της ελπίδας.

Σε όλες τις πνευματικές επιδιώξεις χρειάζεται να προηγήται η ταπείνωσις…, αλλά και την ταπείνωσι πρέπει ο Θεός να την χαρίση στον άνθρωπο.

 

 

Από το βιβλίο, Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, «Ελπιδοφόρες διδαχές με πατρικές οδηγίες», των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.