Άγιος Μακάριος ο Ρωμαίος, Τα παιδιά του που τρόμαξαν τους Πατέρες που ήθελαν να δουν όλη τη γη!

Ο άγιος Μακάριος ο Ρωμαίος. Διά χειρός Ράλλη Κοψίδη.

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Τρεις αγιασμένοι όσιοι Γέροντες οι οποίοι ονομάζονταν Σέργιος, Υγίνος και Θεόφιλος οι οποίοι ανήκαν στο Μοναστήρι του αγίου Ασκληπιού που βρισκόταν στην Μεσοποταμία της Συρίας συνεννοήθηκαν μεταξύ τους για την επίτευξη ενός αγαθού σκοπού. Να επισκεφτούν όλη τη γη!

Ξεκινώντας την προσπάθειά τους αυτή, τους συνέβησαν πολλά και αλλεπάλληλα εμπόδια, τόσον από ανθρώπους, όσον και από θηρία, και έτσι αντιμετώπισαν πολλές θλίψεις και κακουχίες· ενώ ορισμένες φορές στερήθηκαν και αυτήν την ίδια την τροφή η οποία ήταν άγρια βότανα που φύτρωναν στις περιοχές που επισκέπτονταν.

Τέλος, αφού περπάτησαν πολλές μέρες, έφτασαν σε έναν τόπο στον οποίο φαίνονταν ίχνη ανθρώπινης ζωής και κατοικίας. Γι’ αυτό ακολούθησαν τα ίχνη του δρόμου που τους έβγαλαν σε μία σπηλιά η οποία ήταν περιποιημένη και φανέρωνε ότι εκεί διέμενε κάποιος άνθρωπος.

Μπήκαν, λοιπόν, μέσα και περίμεναν να δουν ποιος κατοικούσε εκεί.

Αφού πέρασε λίγη ώρα αισθάνθηκαν μια ευωδία και μαζί με την ευωδία είδαν από μακρυά έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν ντυμένος με τις ίδιες του τις τρίχες!

Αυτός ήταν ο άνθρωπος του Θεού Μακάριος ο Ρωμαίος ο οποίος ερχόμενος στο σπήλαιο που έμενε αισθάνθηκε από μακρυά την παρουσία των τριών Πατέρων.

Γι’ αυτό έρριψε τον εαυτό του καταγής και προσευχήθηκε.

Μετά έβγαλε δυνατή κραυγή και είπε:
– Εάν είσαστε από τον Θεό, φανερωθείτε σε μένα, εάν δε είσαστε από τον διάβολο φύγετε από μένα τον ταπεινό και αμαρτωλό.

Οι Πατέρες όταν άκουσαν τα λόγιά του του αποκρίθηκαν:
– Ευλόγησαν ημάς, δούλε του Θεού, διότι εμείς είμαστε Χριστιανοί και έχουμε αποτάξει τον διάβολο.

Τότε ο άγιος σηκώθηκε και ήλθε προς αυτούς. Αφού σήκωσε από τα μάτιά του τις τρίχες της κεφαλής του και από τα φρύδιά του τους είδε και τους ευλόγησε.

Οι τρίχες του ήταν λευκές όπως το χιόνι, το δε σώμα του σκληρό, όπως το δέρμα της χελώνας. Λόγω της μεγάλης του ηλικίας τα νύχια των χεριών και των ποδιών του ήσαν μεγαλύτερα της μιας σπιθαμής η δε γενειάδα του έφτανε μέχρι τα γόνατά του.

Αφού τους ευλόγησε τους ρώτησε:
– Από πού είσαστε τέκνα μου και για ποιον λόγον ήλθατε μέχρι εδώ;

Εκείνοι απάντησαν σ’ αυτόν, και του φανέρωσαν τον σκοπόν που τους έφερε και μέχρι τον τόπο που κατοικούσε ο όσιος.

Είπε, λοιπόν, ο Γέρων σ’ αυτούς:
– Δεν βρίσκεται, τέκνα μου, κανένας μεταξύ των ανθρώπων που μπορεί να κατανοήσει την δύναμη του Θεού. Τέτοια προσπάθεια και προθυμία κατέβαλα και εγώ ο ανάξιος αλλά κάποια νύκτα φάνηκε σε μένα κάποιος ο οποίος μου είπε: «Μη προσπαθείς να πειράξεις τον πλάστη σου, γιατί δεν μπορείς να προχωρήσεις περισσότερο απ’ ότι σου επέτρεψε».

Όταν τα άκουσαν αυτά φοβήθηκαν οι Πατέρες, αφού προφανώς κατάλαβαν πως το σχέδιο τους να επισκεφτούν όλη τη γη ήταν παράτολμο [ιδιαίτερα για την εποχή εκείνη].

Επειδή, όμως, πλησίαζε το βράδυ τους είπε ο όσιος:
– Τέκνα μου αποσυρθείτε για λίγο, γιατί έχω δύο παιδιά τα οποία έρχονται κάθε βράδυ σε μένα και είναι ενδεχόμενο αν σας δουν ξαφνικά να αγριέψουν και να σας σκοτώσουν.

Λέγοντας αυτά ο Γέροντας, φάνηκαν να έρχονται δύο λιοντάρια τρέχοντας τα οποία όταν έφτασαν στην σπηλιά έπεσαν στα πόδια του ωρυόμενα!

Οι Πατέρες μπρος σ’ αυτό το αναπάντεχο θέαμα που εξελισσόταν μπροστά τους έπεσαν καταγής από τον φόβο τους.

Τότε ο όσιος Μακάριος βάζοντας τα χέρια του πάνω στα θηρία τους μίλησε σαν τα ήταν λογικά λέγοντάς τους:
– Παιδιά μου, ήλθαν σε μένα κάποιοι άνθρωποι από την γη της οικουμένης, γι’ αυτό να προσέξετε να μην τους βλάψετε.

Μετά στράφηκε προς τους τρεις Μοναχούς και τους είπε:
– Ελάτε, αδελφοί, να ψάλλουμε τον εσπερινό.

Αυτοί σηκώθηκαν για να ψάλλουν την ακολουθία και τότε τα λιοντάρια πήγαν κοντά στον Γέροντα και του έγλειφαν τα πόδια.

Η μνήμη του οσίου Μακαρίου τιμάται στις 24 Οκτωβρίου

Διασκευή από τον Μεγάλο Συναξαριστή της Εκκλησίας, Μήνας Οκτώβριος, τόμος 10ος.