Στάρετς Ιωσήφ: Αν υπομένομε με ταπείνωση, η ωφέλεια θα είναι μεγάλη!

Στάρετς Ιωσήφ (1837-1911).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Το πνευματικό του μεγαλείο

α. Η ταπείνωση του

1. Δίδασκε την υπομονή, την ταπείνωση, την ειλικρίνεια, και γενικά τις αρετές που πρέπει να στολίζουν την ψυχή του κάθε χριστιανού. Και έδινε πρώτος το παράδειγμα.

Την κάθε του πίκρα και θλίψη την υπέμεινε με τόση καλή διάθεση και ηρεμία, ώστε οι άνθρωποι, που βλέπουν μόνο τα εξωτερικά, δεν μπορούσαν να αντιληφθούν, τι πράγματι δοκίμαζε.

Όταν άλλοι αναστατωμένοι μιλούσαν για ενέργειες άλλων, που τους είχαν κάμει άνω-κάτω, έλεγε με πραότητα:
– Και τι να κάμωμε; Να έχωμε υπομονή! Δεν θα μας βλάψει. Αν υπομένωμε με ταπείνωση, η ωφέλεια θα είναι μεγάλη.

Συχνά έλεγε;
– Υπάρχει ζήλος ου κατ’ επίγνωση! Ουκ οίδατε, τίνος πνεύματος εστέ;

Ο ίδιος ποτέ δεν θύμωνε με εκείνους που τον στενοχωρούσαν.

Ήταν σαν να μη γνώριζε, τι είναι το κακό.

2. Όταν κάποιος κατέκρινε εκείνους που ήταν άσχημα διατεθειμένοι απέναντι του, έλεγε:
– Μην κρίνεις. Στο κάτω-κάτω, δεν φταίνε αυτοί· αλλά ο εχθρός μας, που τους υποκινεί! Εμείς έχομε χρέος να προσευχόμαστε για αυτούς.

Είχε τόση ταπείνωση και ψυχική λεβεντιά, που δεχόταν εξ ίσου ήρεμα την τιμή και την περιφρόνηση.

Και τον έπαινο τον αντιμετώπιζε με την ίδια διάθεση· με την ίδια βαθειά ταπείνωση.

Όταν του μετέφεραν λόγια επαινετικά και όταν εξέφραζαν την ικανοποίησή τους, και του έκαναν τιμές, απαντούσε:
– «Τούτο φρονείσθω εν ύμιν, ο και εν Χριστώ Ιησού…»

Τον ρώτησαν:
– Γιατί Γέροντα, ενώ αποφεύγεις την τιμή, εκείνη σε κυνηγάει από πίσω;
Ο Γέρων απάντησε με βαθύ αναστεναγμό:
– Τι να την κάμεις; Τι σου χρειάζεται; Μα όπως δεν πρέπει να τις αναζητούμε τις τιμές, έτσι δεν πρέπει να τις αρνούμαστε, όταν μας τις προσφέρουν άνθρωποι της κοινωνίας. Και αυτό, για να μπορέσουμε έτσι να τους ωφελήσαμε. Η κάθε τιμή, όταν μας επιβάλλεται, είναι τιμή εκ Θεού.

Από το βιβλίο «Στάρετς Ιωσήφ», έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, έκδοση γ’.