Άγιος Αρσένιος, Μια βραδιά είδα στον ύπνο μου ένα ασκητικό γεροντάκι, ασπρόχλωμο, με άσπρα γένια…

Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Εν Θεσσαλονίκη, 10 Απριλίου 1978

Σεβαστή μου Γερόντισσα,

Σας στέλνω το γράμμα μου αυτό από ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο Αρσένιο, επειδή
είδα φανερά την επέμβασή του.

Κατά το μέσον του μηνάς Φεβρουάριου 1978, αισθάνθηκα ένα πόνο στο αριστερό μου νεφρό. Επειδή επίμονα με ενοχλούσε, αναγκάσθηκα να πάω στον γιατρό, ο όποιος
μου συνέστησε να κάνω ακτινογραφίες.

Οι ακτινογραφίες έδειξαν ένα μαύρο σαν λεκέ, σαν όγκο. Ο γιατρός, όταν τις είδε σκυθρώπασε και άρχισε να με ρωτάει σχετικώς με την κληρονομικότητά μου, υποψιάσθηκε όγκο.

Και εμείς στενοχωρηθήκαμε, γιατί και οι γονείς μου πέθαναν από καρκίνο.

Πήρε ο γιατρός μάλιστα ένα μολυβάκι και το περιγράμμισε επάνω στην ακτινογραφία, αυτό το μαύρο που έβλεπε.

Ο γιατρός, που εζήτησε τις ακτινογραφίες ήταν ο κ. Σκαμπαρδώνης, ειδικός παθολόγος και γαστροεντερολόγος. Μου συνέστησε να εισαχθώ στο Θεαγένειο για εξετάσεις.

Μία φίλη μου (Μ.Π.), που από τηλεφώνου επικοινώνησα, μου είπε:
«Κυρία Δέσποινα, την Κυριακή θα πάμε μαζί να εκκλησιασθούμε στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή, θα ζητήσουμε αγιασμό του Αγίου Αρσενίου του οποίου τα άγια λείψανα είναι εκεί, θα προσευχηθείς και ο Άγιος είναι πολύ θαυματουργός. Εμείς είδαμε τώρα τελευταίως με τον θείο μας θαύμα ολοφάνερο. Ενώ όλες οι εξετάσεις έδειξαν πως είχε κακό στους πνεύμονες, και οι γιατροί μας είπαν πως η διάρκεια της ζωής του είναι ζήτημα μηνών, με τον αγιασμό και την προσευχή στον Άγιο Αρσένιο έγινε εντελώς καλά. Οι γιατροί απόρησαν με τις τελευταίες εξετάσεις, που έκανε στο Αντικαρκινικό».

Την Κυριακή πήγαμε λοιπόν στο Μοναστήρι, προσευχήθηκα, ζήτησα αγιασμό και τον έπινα ορισμένες ημέρες. Ζούσαμε με την υπόνοια και την αγωνία, και περιμέναμε να
εισαχθώ για εξετάσεις στο Θεαγένειο.

Πριν πάω στο νοσοκομείο, μια βραδιά είδα στον ύπνο μου ένα ασκητικό γεροντάκι, ασπρόχλωμο, με άσπρα γένια και το ρώτησα σχετικά μ’ αυτό που είχα. Με πολλή στοργή, έτσι με μια πολύ γλυκειά μορφή, με είδε και με είπε:
– Α, δεν είναι τίποτε, έχει φύγει πια.

Με έμεινε μια γαλήνη στη ψυχή μου, μια χαρά.

Το πρωί, πήρα την Μαρία τηλέφωνο και την λέω αυτό κι αυτό Μαρία. Λες να είναι του πονηρού; Πώς να έβλεπα μια εικόνα του πατρός Αρσενίου να ιδώ, τέτοιος ήταν ο Άγιος Αρσένιος; και η Μαρία μου είπε:
– Τα αποτελέσματα θα το δείξουν κυρία Δέσποινα· η γαλήνη είναι ένδειξις ότι είναι από καλή πηγή.

Πήγα στο Θεαγένειο, έγιναν οι εξετάσεις, νέες ακτινογραφίες και ο γιατρός κ.
Σκαμπαρδώνης με είπε:
– Α! δεν είναι τίποτε μην στενοχωριέσαι, μόνο του νεκρώθηκε, αποτετανωμένο κάτι δείχνει.

Ήταν ακριβώς τα λόγια του γιατρού, ίδια με τα λόγια που μου είπε το ασκητικό εκείνο γεροντάκι.

Στην μνήμη του Αγίου Αρσενίου, 10 Νοεμβρίου, που ήλθα εφέτος να τον ευχαριστήσω στο μοναστήρι, είδα και ασπάσθηκα την εικόνα του Αγίου και συνταράχθηκα. Ναι, αυτός ήταν, αυτό το ασκητικό πρόσωπο, τον εγνώρισα.

Δ.Α.

Από το περιοδικό «Σύναξη», τεύχος δ’, Φθινόπωρο 1982.