Όσιος Λάζαρος Γαλησιώτης, Παρουσιάστηκε στις περσικές φυλακές και απελευθέρωσε τον φίλο του!

Όσιος Λάζαρος ο Γαλησιώτης. Δια χειρός Ράλλη Κοψίδη.

(Διασκευή επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Κάποτε που οι Ρωμαίοι [οι Βυζαντινοί] είχαν πόλεμο με τους Πέρσες, ανάμεσα στα στρατιωτικά τάγματα των Ρωμαίων βρισκόταν και ένας παλαιός φίλος του οσίου Λαζάρου Γαλησιώτη ο οποίος ονομαζόταν Φιλιππικός.

Και επειδή νικήθηκαν οι Ρωμαίοι από τους Πέρσες και πιάστηκαν πολλοί αιχμάλωτοι συνελήφθη και ο Φιλιππικός. Ακολούθως οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στην Περσία και φυλακίστηκαν σιδεροδέσμιοι.

Ο Φιλιππικός επειδή εταλαιπωρείτο πολύ από την πείνα και από τα άλλα δεινά που υφίστατο στην φυλακή, παρακαλούσε τον Θεό να πεθάνει, για να απελευθερωθεί από όλα αυτά.

Μετά, όμως, από πολλά χρόνια και χωρίς να μπορεί να βρει κάποιον να τον βοηθήσει θυμήθηκε τον φίλο του μέγα Λάζαρο και τα θαύματα που έκανε. Γι’ αυτό και τον επικαλέστηκε με θερμά δάκρυα, να τον λυτρώσει από τα δεσμά της συμφοράς την οποία ζούσε.

Και ω του θαύματος!

Του εμφανίστηκε τα μεσάνυχτα ο άγιος και καθώς έπιασε τα σίδερα με τα οποία ήταν δεμένα τα πόδιά του απελευθερώθηκαν και του είπε να τον ακολουθήσει.

Και έτσι άρχισαν να περπατούν όλο το βράδυ. Το πρωί, όταν άρχισε να χαράζει, βρέθηκαν και οι δύο σ’ ένα μέρος από το οποίο άρχιζε η ανάβαση σε ένα βουνό και τότε ο άγιος εξαφανίστηκε.

Ο Φιλιππικός κατάλαβε τότε, πως το όρος αυτό ήταν το Γαλήσιο στο οποίο βρισκόταν το Μοναστήρι του αγίου, και δόξασε τον Θεό για την απελευθέρωσή του και που βρέθηκε σε ασφαλές μέρος.

Για τον λόγο αυτό ανέβηκε στο Γαλήσιο όρος, όπου βρισκόταν τον Μοναστήρι του αγίου, διηγήθηκε τον τρόπο της διάσωσης και εξέφρασε τις ευχαριστίες του στον όσιο.

Ενώ, δεν θέλησε να επιστρέψει στο σπίτι του και να συναντήσει τους συγγενείς του, αλλά παρέμεινε κοντά στον άγιο ως Μοναχός και πέρασε θεαρέστως όλη την υπόλοιπή ζωή του.

Διασκευή από τον τόμο, Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, «Νέον Εκλόγιον» των εκδόσεων Αστήρ.