Ας διώξουμε την οργή από την ψυχή μας. Έτσι θα μπορέσουμε να ξεριζώσουμε και πάρα πολλά άλλα πάθη

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μεγάλου Βασιλείου
Η απροσδόκητη καταιγίδα – οργή και θυμός

 

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=360172

 

Μην προσπαθείς να θεραπεύσεις το ένα κακό με άλλο κακό.

Μην επιχειρείς να ξεπεράσεις τον αντίπαλο στις συμφορές. Γιατί στους κακούς ανταγωνισμούς ο νικητής είναι αθλιότερος, αφού αποχωρεί με τη μεγαλύτερη
ευθύνη της αμαρτίας.

Σ’ έβρισε ο οργισμένος; Σταμάτησε το πάθος με τη σιωπή.

Μη σε διδάξει ο εχθρός να ζηλέψεις αυτό που, όταν το βλέπεις στον άλλο, το αποστρέφεσαι.

Είναι κατακόκκινος ο αντίπαλος από την οργή; Αλλά μήπως κι εσύ δεν κοκκίνισες;

Τα μάτια του είναι γεμάτα αίμα; Τα δικά σου, πες μου, βλέπουν ήρεμα;

Η φωνή του είναι άγρια; Αλλά και η δική σου είναι γλυκιά;

Ο αντίλαλος, στην ησυχία, δεν επιστρέφει τόσο τέλειος σ ̓ αυτόν που φώναξε, όσο οι
βρισιές σ’ αυτόν που έβρισε.

Ή μάλλον ενώ ο ήχος επιστρέφει αυτούσιος, οι βρισιές επιστρέφουν με προσθήκες.

Και τι λένε μεταξύ τους όσοι βρίζονται;

Ο ένας λέει: «Είσαι τιποτένιος. Κατάγεσαι από τιποτένιους».
Ο άλλος απαντάει: «Είσαι άχρηστος δούλος».

Ο πρώτος τον λέει ψωμοζήτη. Ο δεύτερος αλήτη.
Ο ένας αγράμματο. Ο άλλος τρελό.

Έτσι συνεχίζουν μέχρι να εξαντλήσουν όλο το υβρεολόγιο.

Και μετά τις βρισιές, προχωρούν και στις χειροδικίες.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο θυμός προκαλεί τη διαμάχη, η διαμάχη τις βρισιές͵ οι βρισιές τα
χτυπήματα, τα χτυπήματα τα τραύματα, τα τραύματα πολλές φορές το θάνατο.

Ας διώξουμε λοιπόν με κάθε τρόπο την οργή από την ψυχή μας. Έτσι θα μπορέσουμε
να ξεριζώσουμε και πάρα πολλά άλλα πάθη, που γεννιούνται απ’ αυτήν.

Σ’ έβρισε κάποιος; Εσύ παίνεψέ τον.
Σε χτύπησε; Εσύ δείξε υπομονή.
Σε φτύνει και σ ̓ εξευτελίζει; Εσύ σκέψου ποιος είσαι, ότι δηλαδή από τη γη προέρχεσαι και στη γη θα καταλήξεις.

Όποιος με τέτοιο τρόπο προετοιμαστεί, θα θεωρήσει μικρή κάθε προσβολή.

Έτσι, δείχνοντας τον εαυτό σου άτρωτο στις βρισιές, όχι μόνο θα φέρεις σε αμηχανία τον αντίπαλο, αλλά και θ’ αναδειχθείς άξιος για μεγάλο στεφάνι.

Η μανία του άλλου θα γίνει αφορμή δικού σου επαίνου.

Σε ονόμασε άσημο και άδοξο ο οργισμένος αντίπαλός σου;
Εσύ σκέψου ότι είσαι «χώμα και στάχτη» (Γεν. 18:27). Γιατί δεν είσαι ανώτερος από τον Αβραάμ, που ονόμαζε έτσι τον εαυτό του.

Σε ονόμασε αγράμματο και φτωχό και τιποτένιο;
Εσύ σκέψου ότι είσαι σκουλήκι και ότι προέρχεσαι από την κοπριά, όπως γράφει κι ο Δαβίδ (Ψαλμ. 21:7).

Πρόσθεσε σ’ αυτά και το παράδειγμα του Μωυσή, που, όταν τον έβρισαν ο Ααρών και η
Μαριάμ, δεν παραπονέθηκε στο Θεό εναντίον τους, αλλά προσευχήθηκε γι’ αυτούς (Αριθ.
12:1-13).

Θέλεις να είσαι μαθητής αυτών των φίλων του Θεού ή εκείνων που είναι γεμάτοι από
πνεύμα πονηρίας;

Όταν νιώσεις τον πειρασμό να βρίσεις͵ σκέψου ότι δοκιμάζεσαι: Θα πας με το μέρος
του Θεού, δείχνοντας μακροθυμία, ή θα τρέξεις προς το διάβολο, δείχνοντας οργή;

Μη χάσεις την ευκαιρία να διαλέξεις την αγαθή μερίδα.

Γιατί ή θα ωφελήσεις και τον αντίπαλο ακόμα με το παράδειγμα της πραότητός σου ή θα ζημιωθείτε κι οι δυο με τον εγωισμό σου.

Σκέψου επίσης, ότι τίποτα δεν είναι οδυνηρότερο στον εχθρό από το να βλέπει τον αντίπαλό του ανώτερο από τις προσβολές που του έκανε.

Σου προκαλεί ταραχή η κατηγόρια της φτώχειας;
Θυμήσου ότι «γυμνός ήρθες στον κόσμο τούτο, γυμνός και πάλι δα φύγεις»
(πρβλ. Ιώβ 1:21).

Ποιος όμως είναι φτωχότερος από τον γυμνό;
Ποιος, άλλωστε, οδηγήθηκε ποτέ στη φυλακή για τη φτώχεια του;

Δεν είναι ντροπή η φτώχεια.

Ντροπή είναι να μην υποφέρεις με αξιοπρέπεια τη φτώχεια.

Θυμήσου ότι ο Κύριος «ήταν πλούσιος κι έγινε για χάρη μας φτωχός» (Β’ Κορ. 8:9).

Συνεχίζεται

 

Μεγάλου Βασιλείου, «Η απροσδόκητη καταιγίδα – οργή και θυμός» (απόσπασμα) από τη σειρά Φυλλαδίων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, αριθμός 4.