Αββάς Μαρκιανός, Το φίδι απειλούσε να τον δαγκάσει κι αυτός μάλωνε τον υποτακτικό για τη δειλία του!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μία άλλη φορά πάλι, ενώ ο Μαρκιανός προσευχόταν στο μεγάλο προαύλιο, ένα φίδι ανασύρθηκε στον τοίχο που, υψώνοντας προς τα ανατολικά, έσκυψε από πάνω από τον τοίχο με ανοιχτό το στόμα, βλέποντας συγχρόνως βλοσυρά και δείχνοντας κακές διαθέσεις.

Ο Ευσέβιος που στεκόταν μακριά φοβήθηκε από το φρικτό εκείνο θέαμα, επειδή νόμιζε ότι ο δάσκαλος το αγνοούσε· του το έδειχνε λοιπόν φωνάζοντας και παρακαλώντας τον να φύγει.

Αυτός όμως, αφού τον μάλωσε και τον συμβούλεψε ν’ αποβάλλει τη δειλία (διότι και αυτή είναι καταστρεπτικό πάθος), έκαμε με το δάχτυλό του το σημείο του σταυρού, φύσηξε με το στόμα και φανέρωσε την παλαιά έχθρα.

Το φίδι από την πνοή του στόματος ξεράθηκε και κάηκε σαν από φωτιά, και σαν καλάμι που φλέγεται διαλύθηκε σε πολλά κομμάτια.

Πρόσεχε λοιπόν, σε παρακαλώ, εάν δεν έχει μιμηθεί τον Δεσπότη σαν πιστός δούλος.

Διότι και ο Δεσπότης, όταν κάποτε η θάλασσα κτυπούσε μανιωδώς το σκάφος των μαθητών και τους είδε να αγωνιούν, δεν σταμάτησε προηγουμένως τη μανία της θάλασσας, πριν μαλώσει τους μαθητές, ώστε να σταματήσουν την απιστία.

Έχοντας λοιπόν διδαχθεί αυτά από εκεί ο θαυμάσιος αυτός άνθρωπος, πρώτα έδιωξε τη δειλία του μαθητή και έπειτα τιμώρησε το θηρίο μ’ αυτόν τον τρόπο.

Τέτοια ήταν και η σοφία και η θαυματουργία και η παρρησία του μεγάλου Μαρκιανού προς τον Θεό· αλλ’ όμως, αν και είχε αξιωθεί τέτοια χάρη και μπορούσε να κάνει άλλα θαύματα, φρόντιζε να κρύβει τη δύναμη, διότι υποπτευόταν τις μηχανορραφίες του κλέφτη της αρετής· διότι σπέρνοντας κρυφά το πάθος της αλαζονείας, επιχειρεί να αρπάζει τους καρπούς που μαζεύτηκαν με κόπο.

Όμως, αν και ήταν πρόθυμος να κρύβει τη χάρη που του είχε δοθεί, θαυματουργούσε χωρίς τη θέλησή του, και η δόξα των κατορθωμάτων άστραφτε και φανέρωνε τη δύναμη που έκρυβε.

Από τον τόμο «Φιλοκαλία των νηπτικών και ασκητικών», Θεοδωρήτου Κύρου, «Φιλόθεος Ιστορία η ασκητική πολιτεία» των Πατερικών Εκδόσεων Γρηγόριος ο Παλαμάς. Κείμενο, μετάφραση, σχόλια Σταυρούλα Ζαχαριάδου, Θεολόγος.