Να μείνωμεν όλοι με ένα πνεύμα, με μίαν ψυχήν αγωνιζόμενοι διά την πίστιν του ευαγγελίου, έχοντες μίαν ψυχήν!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος. Φορητή εικόνα 140ος αι. Ι.Μ. Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

 Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου
Λόγος στ’,
Ειρηνικός πρώτος

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=342940

21. Αφού εγνωρίσαμεν αυτά τα πράγματα, αδελφοί, ας αγκαλιάσωμεν ο ένας τον άλλον, ας γίνωμεν πραγματικά ένα, ας μιμηθώμεν εκείνον ο οποίος κατέλυσε τον μεσότοιχον του φραγμού (μεταξύ Ιουδαίων και εθνικών) και συνεκέντρωσε με το αίμα του τα πάντα εις εν και τα έκαμε να ειρηνεύσουν.

Ας είπωμεν εις αυτόν τον κοινόν μας πατέρα, εις τον σεμνόν γέροντα, εις τον πράον και ήρεμον ποιμένα: Βλέπεις την ανταμοιβήν της επιεικείας; [Αναφέρεται στον Αρχιερέα πατέρα του].

Σήκωσε τους οφθαλμούς σου ένα κύκλον γύρω και δες τα παιδιά σου συγκεντρωμένα, όπως εποθούσες και όπως εζητούσες σαν μοναδικήν χάριν νύκτα και ημέρα, να τελείωσης δηλαδή με καλά γηρατειά την επί γης ζωήν σου. Να, όλοι έχουν έλθει κοντά σου και αναπαύονται κάτω από τας πτέρυγάς σου, και τριγυρίζουν το θυσιαστήριόν των, αφού απεμακρύνθησαν με δάκρυα από την κακίαν και έτρεξαν προς τα εδώ με αγαλλίασιν.

Χαίρε και ευφραίνου, άριστε πατέρα, συ ο οποίος είσαι γεμάτος από αγάπην διά τα παιδιά σου, διότι έχεις ενδυθή και περιβληθή όλους αυτούς, όπως η νύμφη τον στολισμόν της.

Ειπέ και συ προς ημάς: – «Ιδού εγώ και τα παιδιά τα οποία μου έδωσεν ο Θεός».

Πρόσθεσε επίσης και άλλους λόγους, τους λόγους του Κυρίου, οι οποίοι μας είναι πολύ γνωστοί· «εκείνους τους οποίους μου έδωσες τους διεφύλαξα και δεν έχασα κανένα απ’ αυτούς».

22. Και είθε να μη χαθή κανείς, αλλά να μείνωμεν όλοι με ένα πνεύμα, με μίαν ψυχήν αγωνιζόμενοι διά την πίστιν του ευαγγελίου, έχοντες μίαν ψυχήν, με ένα φρόνημα, ωπλισμένοι με την ασπίδα της πίστεως, με εζωσμένην εις την μέσην την αλήθειαν, γνωρίζοντες ένα μόνον πόλεμον, τον πόλεμο κατά του πονηρού και των δυνάμεων τας οποίας αυτός κατευθύνει, χωρίς να φοβούμεθα εκείνους οι οποίοι ημπορούν να θανατώσουν το σώμα, αλλά δεν ημπορούν να πειράξουν την ψυχήν, και φοβούμενοι μόνον τον Κύριον και της ψυχής και του σώματος.

Διαφυλάσσοντες την καλήν κληρονομιάν την οποίαν έχομεν λάβει από τους πατέρας, προσκυνούντες τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, αναγνωρίζοντες εις τον Υιόν τον Πατέρα και εις το Πνεύμα τον Υιόν, εις τα οποία και έχομεν βαπτισθή, εις τα οποία έχομεν πιστεύσει, με τα οποία έχομεν συνταχθή, διαιρούντες ταύτα πριν να τα ενώσωμεν και ενώνοντές τα προτού να τα διαιρέσωμεν*, ούτε τα τρία ως ένα (διότι δεν είναι άνευ υποστάσεως ούτε μόνον μία υπόστασις, όπως υπάρχουν πολλά ονόματα αλλά όχι και πολλά πράγματα) και τα τρία εν.

Διότι είναι εν όχι κατά την υπόστασιν, αλλά κατά την θεότητα. Μονάς η οποία προσκυνείται εις την Τριάδα, και Τριάς η οποία συμπεριέχεται εις την μονάδα, όλη άξια προσκυνήσεως, όλη βασιλική, ομόθρονος, πανένδοξος, υπέρ τον κόσμον και τον χρόνον, αδημιούργητος, αόρατος, αψηλάφητος, απεριόριστος και ακατανόητος, η οποία μόνη γνωρίζει την εσωτερικήν της τάξιν, σεβαστή και λατρευτή από ημάς και μόνη περιπατούσα εις τα Άγια των αγίων, αφήνουσα δε έξω ολόκληρον την κτίσιν, από την οποίαν εν μεν τμήμα εμποδίζεται από το πρώτον, εν άλλο δε από το δεύτερον καταπέτασμα. Με το πρώτον μεν η ουράνιος και αγγελική κτίσης από την θεότητα, με το δεύτερον δε η ιδική μας από την ουράνιον.

Αυτά ας πράττωμεν και ας είμεθα όπως τώρα, αδελφοί, και εκείνους, οι οποίοι φρονούν τα αντίθετα, ως διαφθορείς της αληθείας, όσον μεν είναι δυνατόν, ας τους δεχώμεθα μαζί μας
και ας τους θεραπεύωμεν. Εκείνους δε οι οποίοι είναι ανιάτως ασθενείς ας τους αποφεύγωμεν διά να μη μεταδοθή ενδεχομένως και εις ημάς η ασθένειά των προτού τους μεταδώσωμεν την υγείαν μας.

Και ο Θεός τής ειρήνης, η οποία ξεπερνά κάθε νουν, ας είναι μαζί μας εν ονόματι του Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Αμήν.

* Με τους λόγους αυτούς καταδικάζει ο Γρηγόριος τον Σαβέλλιον, ο οποίος εδίδασκε περί διαφορετικών προσώπων.

Από το βιβλίο, Γρηγορίου του Θεολόγου, «Άπαντα τα έργα, 1, Λόγοι, (Προσωπικαί σχέσεις και Εκκλησιαστική διακονία)», της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Νικόλαου Εμμ. Αποστολάκη.