Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος βοηθά αμέσως Μοναχό που τον επικαλέστηκε!

Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος, εφέστιος εικόνα της Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους.

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Διήγηση Ανθίμου μοναχού περί της δυνάμεως της υπακοής

Γράφει ο Μοναχός Λάζαρος Διονυσιάτης: Με επισκέφθηκε ο αδελφός Μοναχός Άνθιμος και μιλώντας περί της παντοτινής αρωγής και βοήθειας από τον Τίμιο Πρόδρομο σε μας τους Διονυσιάτες θυμήθηκε ένα γεγονός το οποίο ήταν άξιο να καταγραφεί και μου το ιστόρησε ως ακολούθως:

«Όπως θυμάσαι, πάτερα Λάζαρε, κατά το έτος 1924 βρισκόμουν στο Μετόχι Ορφάνι στη συνοδεία του νυν Καθηγουμένου Γέροντα Γαβριήλ που τότε ήταν Οικονόμος.

Κατά Φεβρουάριο μήνα με έστειλε στη την Βόζινα (Μετόχι στη Χαλκιδική) με δύο ζώα να πάρω λάδι. Για να μη μακρηγορώ -αφού εφόρτωσα τα ζώα με το λάδι στα τουλούμια και γύριζα για το μετόχι- μεταξύ Πολυγύρου και αρναίας στον Βαθύλακκον υπάρχει ένας κακότοπος και ένα στενό δρομάκι που μόλις έχει να περάσει το ζώο.

Σημείωσε δε ότι ο τόπος ήταν παγωμένος, κάτω δε από το στενό δρομάκι βάθος δυσθεώρητο -ένας φοβερός κρημνός- και χαράδρα τρομακτική όπου είτε ζώον είτε άνθρωπος (Θεός φυλάξει) αν ξεγλυστρούσε θα γινόταν κομμάτια και συντρίμματα.

Σ’ αυτόν λοιπόν τον φοβερό κρημνώδη κακότοπο μόλις έφθασαν τα ζώα φοβήθηκαν τα φτωχά και μη τολμώντα να περάσουν γονάτισαν.

Εγώ όταν το είδα αυτό απελπίστηκα. Πού άνθρωπος να με βοηθήσει;

Στη μεγάλη μου λύπη και στενοχώρια, επικαλέστηκα τον Προστάτη της Μονής μας Τίμιον Πρόδρομον και είπα εξ όλης μου της ψυχής μου: «Τίμιε Πρόδρομε, δι’ ευχών του Γέροντά μου βοήθησε με την ώρα τούτη»!

Και ω των θαυμασίων σου και της ταχείας σου αντιλήψεως, Τίμιε Πρόδρομε!

Μου ήλθε τόση δύναμις στο σώμα μου και αμέσως βοηθώ και παραθαρρύνω το ένα ζώον και σηκώνεται και σιγά-σιγά ξεπερνά τον στενό κακόδρομο.

Ύστερα και το άλλο το ίδιο, σηκώθηκε και πέρασε και αυτό τον κακότοπο αυτόν.

Και βλέποντας αυτό δόξασα και με ευγνωμοσύνη ευχαρίστησα τον Τίμιο Πρόδρομο, για την ταχεία του βοήθεια και αντίληψη που έκαμε σε εμένα τον ανάξιο δούλο του.

Σ’ αυτό συνέδραμε η ευχή του Γέροντά μου ο οποίος με έστειλε στο διακόνημα και η άδολη και ειλικρινής μου πίστη και υπακοή την οποία όπως όφειλα ως υποτακτικός εκτέλεσα. Και γι’ αυτό σώθηκα από τον φοβερό κίνδυνο και τη συμφορά με την πρεσβεία και την αντίληψη του μεγάλου μας Προστάτη.

Διασκευή από το βιβλίο, Μοναχού Λάζαρου Διονυσιάτου, «Διονυσιάτικαι διηγήσεις», Άγιον Όρος.