Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος για αγία Γοργονία, Έπαθε σαν άνθρωπος, γιατρεύτηκε με υπερανθρώπινο τρόπο!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Γρηγορίου Θεολόγου Επιτάφιος
Λόγος στην αδελφή του Γοργονία

15. Ω, πώς να απαριθμήσω ένα-ένα όλα τα επιτεύγματα εκείνης ή πάλι παραλείποντας τα περισσότερα να αδικήσω όσους τα αγνοούν; Είναι όμως σωστό να προσθέσω ήδη και τα έπαθλα της ευσεβείας. Γιατί μου φαίνεται ότι από ώρα ποθείτε και απαιτείτε, όσοι την ξέρετε καλά, να ειπωθούν όχι μόνο τα σχετικά με την παρούσα ζωή, ούτε εκείνα που απολαμβάνει τώρα εκεί – που είναι ασύλληπτα στον νου, στ’ αυτιά του ανθρώπου και στα μάτια – αλλά κι εκείνα με τα όποια την άμειψε από δω κάτω ο δίκαιος μισθαποδότης.

Γιατί το κάνει κι αυτό πολλές φορές, προκειμένου να στηρίξει τους ολιγόπιστους πιστοποιώντας με τα μικρά τα μεγάλα και με τα ορατά τα αόρατα. Θα μνημονέψω λοιπόν άλλα που είναι σ’ όλους γνωστά κι άλλα που έμειναν κρυφά στους πολλούς, γιατί εκείνη το είχε στοχαστεί κι αυτό, να μην καμαρώνει για τα χαρίσματά της.

Γνωρίζετε το περιστατικό με τα αφηνιασμένα μουλάρια, που συμπαρέσυραν το όχημα κι έκαμαν εκείνη την τρομερή ανατροπή και το παράξενο σύρσιμο και τα θλιβερά συντρίμμια. Από το γεγονός αυτό σκανδαλίστηκαν τότε οι άπιστοι, πως δηλαδή εγκαταλείπονται έτσι οι δίκαιοι. Γρήγορα ωστόσο διορθώθηκαν οι συνέπειες της απιστίας. Ενώ όλα τα οστά και τα μέλη της εσωτερικά και εξωτερικά είχαν συντρίβει και κατακοπεί, δεν δεχόταν κανέναν άλλο γιατρό εκτός από εκείνον που είχε επιτρέψει το ατύχημα.

Από τη μια ντρεπόταν τα βλέμματα και τα χέρια των ανδρών – η σεμνότητά της διατηρούνταν και μες στις συμφορές – κι από την άλλη ζητούσε την εξήγηση του παθήματος από Εκείνον που το παραχώρησε. Και τελικά δεν βρήκε τη σωτηρία της από κανέναν άλλον παρά από Εκείνον.

Έτσι δεν εντυπωσιάσθηκαν τόσο μερικοί από το ατύχημα,  όσο ένιωσαν κατάπληξη από την παράξενη αποκατάσταση της υγείας της· σχηματίστηκε δηλαδή η ιδέα ότι ο λόγος που συνέβη η τραγωδία ήταν να δοξαστεί με τα παθήματά της. Έπαθε σαν άνθρωπος, γιατρεύτηκε με υπερανθρώπινο τρόπο και έδωσε στους μεταγενέστερους ένα διδακτικό παράδειγμα πολύ σημαντικό, ως απόδειξη της πίστης στα παθήματα και της καρτερίας στις συμφορές, σημαντικό επίσης για τη φιλανθρωπία του Θεού σε τέτοιους ανθρώπους.

Το γνωμικό δηλαδή· «Όταν πέσει δεν θα συντρίβει», σωστά ειπωμένο για τον δίκαιο, συμπληρώθηκε με νέα προσθήκη· «Κι αν συντρίβει, γρήγορα θ’ ανορθωθεί και θα δοξαστεί». Διότι, αν έπαθε κάτι αφύσικο, ξαναβρήκε όμως τον εαυτό της με τρόπο υπερφυσικό. Έτσι το ατύχημα αναπληρώθηκε σύντομα από την υγεία και η θεραπεία στάθηκε πιο εντυπωσιακή από το πλήγμα.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημητρίου Γ. Τσάμη, «Μητερικόν», τόμος β’, των εκδόσεων της Αδελφότητας «Αγία Μακρίνα».