Μια δεξιοτεχνική ερμηνεία του δοξαστικού της Κυριακής της Αποκριάς από έναν ανεπανάληπτο μύστη της ψαλτικής τέχνης τον Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο, ο οποίος με το χάρισμα του εύφρανε τα ώτα των πιστών και δίδασκε τη μυσταγωγία των ήχων
Α΄ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ
Προκαθάρωμεν ἑαυτούς, ἀδελφοί, τῇ βασιλίδι τῶν ἀρετῶν·
Ας καθαρίσουμε εκ των προτέρων τον εαυτό μας
με τη βασίλισσα των αρετών (την νηστεία)
ἰδού γάρ παραγέγονε, πλοῦτον ἡμῖν ἀγαθῶν κομίζουσα,
τῶν παθῶν κατευνάζει τά οἰδήματα,
καί τῷ Δεσπότῃ καταλλάττει τούς πταίσαντας·
Γιατί, να έφτασε φέρνοντας σε μας πλούτο αγαθών.
Καταπραϋνει τα πρηξίματα που μας προκαλούν τα πάθη
και συμφιλιώνει τους φταίχτες με τον Δεσπότη Χριστό.
διό μετ’ εὐφροσύνης ταύτην ὑποδεξώμεθα, βοῶντες Χριστῷ τῷ Θεῷ,
ὁ ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν ἀκατακρίτους ἡμᾶς διαφύλαξον,
δοξολογοῦντάς σε τόν μόνον ἀναμάρτητον.
Γι αυτό με πολλή χαρά ας την υποδεχτούμε
φωνάζοντας στον Χριστό, τον Θεό μας:
Εσύ που αναστήθηκες από τους νεκρούς
Φύλαξε μας έτσι που να μην μπορεί κανείς να μας κατακρίνει
Εκφράζοντας την δοξολογία σε Σένα που είσαι ο μόνος αναμάρτητος.
