Γέροντας Αυξέντιος Γρηγοριάτης: Το κυριότερο όμως είναι η αγάπη που έρχεται στην καρδιά για τον Χριστό!

Γέροντας Αυξέντιος Γρηγοριάτης (1993-1981).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Ο Γέροντας Αυξέντιος Γρηγοριάτης]: Δεν ήθελε να τον αποσπούν από την προσευχή. Ήταν μοναχός της πράξεως αλλά και της θεωρίας.

Ήταν κυρίως ένας νηπτικός μέσα στο Κοινόβιο, σε μεγάλα μέτρα, που σαν αυτόν είναι δύσκολο να συναντήση κανείς ακόμα και στην έρημο.

Μέχρι την κοίμησή του, όσο έζησε σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν έπαυσε τη νοερά προσευχή.

Γι’ αυτό έμεινε έγκλειστος στο κελλί του, δεν κυκλοφορούσε στην αυλή και απέφευγε την ομιλία, για να μη διακόπτη τη νοερά προσευχή του.

Συμβούλευε:
«Να λέτε συνεχώς την ευχή, γιατί έτσι θα είστε μαζί με τον Χριστό.

Με την ευχή αισθάνεται κανείς ένωση με τον Θεό.

Καταλαβαίνει ότι το παν είναι ο Θεός.

Με την ευχή να διώχνετε τους λογισμούς.

Ο ίδιος ο Χριστός θα σας διδάσκει και θα σας φωτίζει.

Μόνο να κοιτάτε ο νους σας να είναι μέσα στην καρδιά.

Όταν όμως κουράζεστε, να λέτε το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ…’ με το στόμα.

Εγώ αυτό που έχω να σας πω είναι το ‘Κύριε Ιησού Χριστέ…’ και τίποτε άλλο».

Όταν τον ρωτούσαν, «τι πρέπει να κάνουμε για να κερδίσουμε την Βασιλεία των Ουρανών», απαντούσε: «Να λέμε συνεχώς την ευχή ‘Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με’».

Σε όλους συνιστούσε να λένε την ευχή, και μάλιστα έλεγε «την ευχή στην καρδιά», ενώ στους λαϊκούς έλεγε να τηρούν τις εντολές και να διαβάζουν την Αγία Γραφή.

Ο ίδιος είχε κάνει πράξη στην ζωή του το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», και μάλιστα έφθασε σε προχωρημένη κατάσταση πνευματική, ώστε να λέγη την ευχή και στον ύπνο του, όπως με απλότητα απεκάλυψε στον γέροντα Παΐσιο [νυν όσιο Παΐσιο].

Άλλοτε είπε ο ίδιος, όντας τυφλός, ότι, «όταν λέω την ευχή βλέπω στο δεξιό μέρος φως. Αυτό το βλέπω όταν κάνω τον κανόνα με το κομποσχοίνι. Το βλέπω συχνά. Αυτό φεύγει και ύστερα πάλι ξαναέρχεται. Το κυριώτερο όμως είναι η αγάπη που έρχεται στην καρδιά για τον Χριστό».

Έβλεπε το Άκτιστο φως και κάποια μέρα ανησύχησε γιατί δεν το είδε και ζητούσε να εξομολογηθή στον Πνευματικό του.

Από το βιβλίο, «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση», Άγιον Όρος 2011.