Για τον Μοναχό που παραπονιόταν ότι οι Πατέρες τον είχαν αδικήσει

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Τρεις αδελφοί συμφώνησαν να θερίσουν εξήντα στρέμματα χωράφι. Την πρώτη ημέρα όμως που έπιασαν δουλειά έτυχε ν’ αρρωστήση ο ένας από τους τρεις και αναγκάστηκε να
γυρίση πίσω στην σκήτη.

Οι άλλοι δύο που έμειναν είπαν μεταξύ τους·
– Δεν κάνομε μια μικρή προσπάθεια να θερίσωμε κι’ εκείνο που αναλογεί στον Αδελφό; Με την ευχή του θα το κατορθώσουμε.

Το είπαν και το έκαναν. Όταν τέλειωσε το θέρισμα, εκάλεσαν τον Αδελφό να πάρη το μισθό του.
– Ποιο μισθό; έλεγε εκείνος. Αφού δεν πρόλαβα να θερίσω.
– Με την ευχή σου έγινε όπως πρέπει η δουλειά, του απαντούσαν οι δύο άλλοι. Έλα τώρα να πληρωθής.

Επειδή εκείνος δεν εδέχετο να πάρη μισθό και οι άλλοι επέμεναν να του δώσουν, για να μη φιλονικούν επήγαν σ’ ένα γείτονά τους Γέροντα να τους λύση τη διαφορά.

– Αββά, άρχισε πρώτος ο Αδελφός που είχε αρρωστήσει, πήγαμε οι τρεις μας να θερίσωμε. Εγώ όμως, προτού πιάσω δρεπάνι στο χέρι, αρρώστησα και έφυγα. Οι Αδελφοί εδώ με αναγκάζουν τώρα να πάρω μισθό, που δεν εργάστηκα. Το βρίσκεις δίκαιο αυτό;

– Αββά, επενέβησαν οι άλλοι, οι τρεις μαζί αναλάβαμε εξήντα στρέμματα χωράφι. Αν θερίζαμε όλοι, είναι απίθανο να τελειώναμε στην ωρισμένη προθεσμία. Όμως με την ευχή
του Αδελφού οι δύο μας το βγάλαμε εις πέρας πολύ πιο γρήγορα. Δεν είναι λοιπόν δίκαιο να πάρη το μισθό του;

Ο Γέροντας εθαύμασε την αγάπη των Αδελφών εκείνων.

Επήρε ευθύς το ξύλο κι έκρουσε για να μαζευτούν όλοι οι Μοναχοί της σκήτης σε σύναξι.

– Ελάτε, Πατέρες και Αδελφοί, να κάμωμε σήμερα μια δίκη, τους είπε, όταν συγκεντρώθηκαν, και διηγήθηκε την υπόθεσι.

Το αποτέλεσμα ήτο να αναγκάσουν τον Αδελφό να πάρη το μισθό του. Εκείνος τον επήρε κλαίγοντας κι έλεγε διαρκώς, πως την ήμερα εκείνη οι Αδελφοί τον είχαν αδικήσει.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μοναχής †Θεοδώρας Χαμπάκη, «Γεροντικόν, Σταλαγματιές από την πατερική σοφία», έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητας «Λυδία» Θεσσαλονίκη.