Αγία Ζώνη, Μπήκε μέσα μία γυναίκα τριγυρισμένη από άπλετο φως, σχεδόν εκτυφλωτικό!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αυτό το παιδί σας έλεγα ότι μου έδωσε η Παναγία.

Επιστολή προς την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου

24/12/2007

                                                                                                                                    Μελίσσια Αττικής

Παρακαλώ την αγάπη σας να μου επιτρέψετε να σας αναφέρω, κατ’ εντολήν της κόρης μου, ένα γεγονός που έχει επηρεάσει βαθύτατα την ζωή της οικογένειας μου.

Η κόρη μου Ε.Γ., σύζυγος Β. Ε.*, νηπιαγωγός, δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Είχε τρεις αποβολές συνήθως κατά τον τέταρτο μήνα της κυήσεως. Η λύπη μας ήταν μεγάλη και πιστεύαμε ότι ήταν μάλλον αδύνατο να εκπληρωθεί το όνειρό της. Το ζευγάρι εξέταζε πολύ σοβαρά την πιθανότητα να προχωρήσει σε υιοθεσία ενός ορφανού παιδιού.

Όταν ήλθα για πρώτη φορά στην Μονή Βατοπαιδίου πληροφορήθηκα για την Ζώνη της Παναγίας. Μάλιστα λόγω του ότι ο ίδιος έχω αναπηρία και μεγάλα προβλήματα καρδιοπάθειας, από τότε την φορούσα συνεχώς.

Στα επόμενα ταξίδια μου πάντα έφερνα πίσω και μία ζώνη. Όταν το πρόβλημα της κόρης μου έγινε αναμφισβήτητο, μου ζήτησε να της δώσω να φορέσει μία τέτοια ζώνη και εκείνη.

Την νύκτα της 14ης προς 15η Αυγούστου 2006 (ξημερώνοντας της Παναγίας) η κόρη μου βρισκόταν στην Πάρο και προγραμμάτιζε για το πρωί προσκύνημα με τον σύζυγό της στην Εκατονταπυλιανή, στην Χάρη της. Στην συντροφιά της ήταν και ο γιατρός της, ο όποιος είχε μόλις λάβει τηλεφωνικώς από το νοσοκομείο τις τελευταίες εξετάσεις της, που δεν ήταν ενθαρρυντικές.

Επικρατούσε κακή διάθεση, η δε Ευφροσύνη ήταν πολύ λυπημένη.

Προς το πρωί είδε ένα όνειρο πάρα πολύ ζωντανό.

Άνοιξε η πόρτα του δωματίου και μπήκε μέσα μία γυναίκα, μεγάλης ηλικίας, με λευκά μαλλιά, ντυμένη στα άσπρα, τριγυρισμένη από άπλετο φως, σχεδόν εκτυφλωτικό.

Κρατούσε σε κάθε χέρι ένα μωρό, χωρίς σχεδόν μαλλιά, το ένα λίγο πιο πίσω, το άλλο φαινόταν καθαρά. Πλησίασε στο κρεβάτι την κόρη μου και σχεδόν την μάλωσε.

«Γιατί είσαι έτσι; Τι φοβάσαι; Πάρε την Μαρία – Δέσποινα. Είναι δική σου».

Και της έβαλε στην αγκαλιά το πρώτο μωρό που κρατούσε. Η κόρη μου έμεινε αποσβολωμένη, με το μωρό στο ένα χέρι χωρίς να αντιδράσει καθόλου. Αμέσως μετά ξύπνησε, πιστεύοντας ότι θα ήταν ιδρωμένη λόγω του καλοκαιριού, όπως συνέβαινε κάθε μέρα.

Αντί γι’ αυτό διαπίστωσε ότι ήταν παγωμένη, εκτός από το χέρι στο όποιο, στο όνειρο η άγνωστη Κυρία της είχε αποθέσει το μωρό. Αυτό το χέρι ήταν ζεστό, υγρό και ιδρωμένο, όπως γίνεται πάντοτε όταν κρατάμε ένα μωρό.

Το πρωί διηγήθηκε το όνειρό της, άλλα μάλλον θεωρήθηκε ότι ήταν η έκφραση της απογοήτευσης και της επιθυμίας της να αποκτήσει παιδιά.

Σε ένα χρόνο από εκείνο το όνειρο, η κόρη μου απέκτησε, μετά από απρόσκοπτη και αναπάντεχη για όλους (έκτος από την ίδια) εγκυμοσύνη, ένα υγιές κοριτσάκι του οποίου σας στέλνω φωτογραφία.

Το βράδυ που γεννήθηκε το παιδί, έλεγε σε όλους «αυτό το παιδί σάς έλεγα ότι μου έδωσε η Παναγία».

Αν θέλει ο Θεός και η Χάρη της, θα το βαφτίσει σε λίγους μήνες Μαρία.

Στην Μονή Βατοπαιδίου θα έρχομαι πάντα, εφ’ όσον ο Θεός μου επιτρέπει να ζω. Κάθε φορά θεωρώ υποχρέωσή μου, σαν ελάχιστο διακόνημα, να βοηθώ στην συσκευασία της «Ζώνης της Παναγίας». Με αυτόν τον τρόπο κάνω υπακοή στην σχετική παράκληση της συζύγου μου, της κόρης και του γαμπρού μου.

Μετά της εν Χριστώ αγάπης
Σ.Γ.*

* Όλα τα ονοματεπώνυμα είναι γραμμένα στο πιο κάτω βιβλίο.

Από το βιβλίο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, «Θαύματα της Αγίας Ζώνης», Άγιον Όρος.