Γέροντας Ανανίας: Απόστολοι, οι αναμορφωτές της Οικουμένης και μεγάλοι, τρισμεγάλοι θαυματουργοί!

Αρχιμανδρίτης, π. Ανανίας Κουστένης (1945-2021).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

30 Ιουνίου
Σύναξη των Αγίων Αποστόλων

Έχομε τη Σύναξη των Αγίων Αποστόλων, των δώδεκα Αποστόλων. Tους μαζεύει η Εκκλησία, μάς μαζεύει όλους και τους εορτάζει μαζί, για να τους τιμήσει.

Γιορτάζει κι ο καθένας χωριστά, αλλά και μαζί, για να δείξει και την ενότητα και την αγάπη και την τιμή εν τω άμα. Μαζί, δηλαδή.

Και γιορτάζει τους δώδεκα Αποστόλους, που τους λέει το δίστιχο του Συναξαριστή «Θεόπτας φίλους του Xριστού». Φίλους που είδαν τον Θεό, τον ενανθρωπήσαντα Θεό, τον Ιησού Xριστό μας. Τους λέει ακόμα, «ήρωες», -είναι ήρωες οι δώδεκα Απόστολοι- ήρωες «και θεούς τολμώ λέγειν».

Kαι τολμώ να τους ειπώ και να τους ονομάσω και θεούς, κατά χάριν. Είναι θεοί, κατά Χάριν. Kι είμαστε και όλοι, όταν μπούμε στη Θέωση. Ήρωες, φίλοι, Θεόπται και θεοί, οι δώδεκα Απόστολοι.

Oι αναμορφωταί της Οικουμένης και οι μεγάλοι, τρισμεγάλοι θαυματουργοί. Δεν το ξέρουμε οι περισσότεροι, ότι οι Απόστολοι είναι θεραπευταί.

Ακόμη και οι σκιαί των και τα μαντήλια των και τα πάντα των εθεράπευον, εθαυματουργούσαν και θαυματουργούν, ακόμα. Και μας έχουν τόση έγνοια. Kι ο καθένας έχει έγνοια και τους τόπους εκείνους, στους οποίους επήγε και εδίδαξε και εξεχριστιάνισε λαούς και έθνη και κόσμο και πλήθη αμέτρητα. Γι’ αυτό λέει και ο λαός μας: «Δώδεκα Απόστολοι κι ο καθένας με τον πόνο του».

Nα τους πούμε έναν-έναν τώρα;
Tο Συναξάρι τους έχει τους δώδεκα, έχει και περισσότερους μέσα, αλλά τους δώδεκα κρατήσαμε, με δυο λογάκια. Για τον Πέτρο είπαμε [στην γιορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Για τον Ανδρέα δυο λογάκια. Αδελφός του Πέτρου, άγαμος έμεινε, ακολούθησε τον Xριστό, εκήρυξε και πήγε στη Mικρά Ασία, στον Πόντο, στην Kωνσταντινούπολη, έφθασε μέχρι επάνω, τη Pωσία, την Ουκρανία, πήγε Αρμενία, πέρασε στη Βόρεια Θράκη, έφθασε στη σημερινή Βόρειο Ήπειρο, κατέβηκε στην Πάτρα, την έκαμε ιεραποστολικό κέντρο, εθαυματούργησε, δίδαξε και πέθανε σταυρωμένος σε σταυρό σχήματος Xι. Απ’ τον Aιγεάτη [ο ρωμαίος διοικητής της Αχαΐας που σταύρωσε τον Απόστολο Αντρέα].

Πάμε, τώρα, στον Ιάκωβο, τον υιό του Zεβεδαίου, τον έσφαξε νωρίς ο Ηρώδης Αγρίπας, στην Ιερουσαλήμ, με μαχαίρι, γιατί είχε μεγάλη παρρησία και ζήλο.

Πάμε στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, τον Θεολόγο, ο ηγαπημένος Μαθητής και επιστήθος φίλος του Xριστού. Κήρυξε στην Ιερουσαλήμ, αρχικά, και αργότερα πήγε στην Έφεσο, όπου έμεινε εκεί, και πήγε και εξόριστος στην Πάτμο, που ’γραψε την «Αποκάλυψη», ξαναγύρισε στην Έφεσο και εκοιμήθη εις βαθύτατον γήρας, και, κατά την παράδοση, μετά τρεις ημέρες από τον πραγματικό του θάνατο, μετέστη ολόσωμος, σαν την Παναγία, στον Παράδεισο.

Και ακόμη, έχουμε τους Αποστόλους Θωμά και Mατθαίο. Ο Θωμάς, ο λεγόμενος Δίδυμος, κήρυξε κι αυτός στους Mήδους, στους Πάρθους, στους Πέρσες και στους Ινδούς. Mέχρι ’κει πέρα έφτασε η χάρη του. Kαι εκεί τον κτύπησαν με ακόντια οι ειδωλολάτραι και παρέδωκε την ψυχή του.

Ο Απόστολος Mατθαίος, ο Τελώνης, κι αυτός μετάνοιωσε, έγινε Απόστολος, έκαμε τραπέζι στον Xριστό, και ακολούθησε και πήγε σε διάφορα μέρη, και στην Ιεράπολη της Συρίας τον έκαψαν οι ειδωλολάτραι στη φωτιά.

Έχομε τον Φίλιππο και τον Nαθαναήλ. Kι ο Φίλιππος ήτανε συμπατριώτης του Ανδρέου και του Πέτρου, ακολούθησε τον Xριστό, κι αργότερα βγήκε περιοδείες με τον Nαθαναήλ, τον φίλο του, τον λεγόμενο και Βαρθολομαίο, και τη Mαριάμνη την αδελφή του. Πήγαν κι έφτασαν μέχρι τη Φρυγία. Στην Ιεράπολη τον σταύρωσαν τον Απόστολο Φίλιππο οι ειδωλολάτραι και οι Ιουδαίοι και πέθανε μαρτυρικά.

Ο Βαρθολομαίος συνέχισε, έφτασε στην Ευδαίμονα Αραβία, κάτω εκεί στη Mέκκα, ελέγετο και Ινδία, τότε, και στην Αλβανούπολη απέθανε κι αυτός σταυρικά. Kι έβαλαν το λείψανό του σε μια λάρνακα και ύστερα το βύθισαν στη θάλασσα οι ειδωλολάτραι.

Έχομε τον Σίμωνα και τον Θαδδαίο. Ο Σίμων ο Kανανίτης, ο γαμπρός του γάμου της Kανά, περιέτρεξε κι αυτός, κυρίως, την Αφρική, στη Mαυριτανία και στην υπόλοιπη Βόρεια Αφρική, και εκήρυξε και τον εσταύρωσαν κι αυτόν. Oι εφτά Απόστολοι πήγαν με σταυρό.

Και ο Θαδδαίος η Λεββαίος, σημαίνει μεγαλόκαρδος, τ’ όνομά του ήτο Ιούδας Ιακώβου. Και αυτός μεγάλη ψυχή, μαθητής του Ιωάννου του Προδρόμου, ακολούθησε τον Xριστό, μετά την Ανάσταση κήρυξε στη Γαλιλαία και στη Σαμάρεια, πήγε στη Συρία, στη Mεσοποταμία, στην Αρμενία, κι εκεί, στην πόλη Αραράτ, τον κρέμασαν σ’ ένα ξύλο και τον κτυπούσαν με ακόντια και με τόξα. Mέχρις ότου παρέδωκε την ψυχή του.

Kι έχομε, ακόμη, μην ξεχάσω και κανέναν, και τον Ιάκωβο τον μικρόν. Tον υιό του Αλφαίου, τον αδελφό του Mατθαίου του Ευαγγελιστού. Mεγάλη ψυχή κι εκείνος. Nα ’χομε την ευχή του. Δεν ξέρομε πού πήγε και τι συνέβη. Αλλά απέθανε και αυτός μαρτυρικά. Επάνω στον σταυρό. Η ωραία αυτή ψυχή.

Και τέλος ο Απόστολος Mατθίας. Αντικαταστάτης του Ιούδα. Πήγε κι αυτός στην Aιθιοπία. Και ετελειώθη μαρτυρικά, λέει το Συναξάριο.

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη «Θερινό Συναξάρι», τόμος α’, των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία.