Όσιος Πορφύριος, Είμαι εντυπωσιασμένος από αυτό που είδα και ένιωσα αλλά μην με ρωτάς…Τι να σου πω!

Όσιος Πορφύριος (1906-1991).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Πέρασα έναν πειρασμό με τον σύζυγό μου, ο όποιος διαμαρτυρότανε όλο και πιο έντονα
για τις συχνές επισκέψεις μας στον Άγιο [τον άγιο Πορφύριο].

Ήταν η δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, όταν του είπα:
– Θέλω να πάμε στον Παππούλη.
– Ωω!… Είναι παλιόκαιρος. Και τι καταλαβαίνουμε εκεί.
– Εγώ θα πάω να τον δω. Θέλω να πάρω την ευχή του…
– Σηκώνεσαι και πηγαίνεις κάθε «τρεις και λίγο». Τόση ταλαιπωρία! Και όταν πάμε, τι βλέπουμε; Ένα ανήμπορο γεροντάκι είναι…, ξαπλωμένο στο κρεβάτι και ούτε μιλάει, ούτε λαλάει. Γιατί το προσκυνάμε;

Έφυγα μόνη μου, πήγα στα λεωφορεία, όμως λόγω των εορτών δεν είχε τα συνηθισμένα δρομολόγια και έπρεπε να περιμένω δύο ώρες στο κρύο. Τηλεφώνησα στο σπίτι να τους ενημερώσω να μην με περιμένουν το μεσημέρι για φαγητό, διότι σίγουρα θα αργούσα. Ο άντρας μου με λυπήθηκε και μαζί με τον μεγάλο μας γιο ήρθαν με το αυτοκίνητο, με πήρανε και φύγαμε για το Μήλεσι.

Καθώς προχωρούσαμε μου είπε ξεκάθαρα πως, αν η πόρτα ήταν κλειστή, θα με αφήνανε και θα φεύγανε. Όταν φτάσαμε, είδα την πόρτα κλειστή, αλλά σε λίγα λεπτά μία μοναχή την άνοιξε και μας πρότεινε: «Περάστε… Για τον Γέροντα δεν είστε; Μου είπε πως σας περιμένει».

Όταν μπήκαμε στο Κελλί του, για πρώτη φορά τον είδα να κάθεται στο κρεβάτι του και να έχει τα πόδια επάνω σε ένα σκαμνάκι. Φορούσε έναν ολόλευκο χιτώνα. Προχώρησε μπροστά ο γιος μας, μετά ο άντρας μου και τελευταία εγώ.

Μας ευχήθηκε εγκάρδια και φύγαμε.

Μόλις βγήκαμε απ’ έξω λέει ο άντρας μου ανακουφισμένος:
– Εεε…, τόσα χρόνια που ερχόμαστε έλεγα μέσα μου: «Τι είναι; Ένα γεροντάκι ξαπλωμένο και σκεπασμένο, πότε με ένα λευκό σεντόνι και πότε με τις κουβέρτες του. Δεν ξέρω αν είναι και παπάς»! Σήμερα μάλιστα! Το ευχαριστήθηκα. Πήρα την ευχή ενός παπά, κανονικά με τα μαύρα του τα ράσα, με το σκουφί του, με όλα…!
– Δεν κατάλαβα τι είπες. Πώς τον είδες; Τι…

Δεν συνέχισα διότι μου έκανε νόημα ο γιος μου να σταματήσω και τότε κατάλαβα τι είχε συμβεί.

Αργότερα ρώτησα ιδιαιτέρως τον γιο μας να μου πει πως είχε δει εκείνος τον
Παππούλη και μου είπε: «Πάντως μαύρα ράσα δεν φορούσε, ούτε και σκουφί. Είμαι εντυπωσιασμένος από αυτό που είδα και ένιωσα αλλά μην με ρωτάς…Τι να σου πω!»

Από το βιβλίο ο «Όσιος Πορφύριος ο προφήτης, Μαρτυρίες», τόμος α’, έκδοση Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων Άγιον Όρος.