Η θεραπεία του δούλου ενός Ρωμαίου που ζήτησε την βοήθεια του Χριστού

Την Κυριακή 2 Ιουλίου 2023 η ευαγγελική περικοπή που θα ακούσουμε είναι το θαύμα του Χριστού στο δούλο του Εκατόνταρχου από το κατά Ματθαίον η’, στίχοι 5-13.

Ο Κύριός μας, ενώ βρισκόταν στην πόλη Καπερναούμ, τον πλησίασε ένας Ρωμαίος που ήταν ειδωλολάτρης και είχε το αξίωμα να εξουσιάζει εκατό ανθρώπους γι’ αυτό και είχε τον τίτλο του Εκατόνταρχου από το ρωμαϊκό κράτος. Αυτός ζήτησε από τον Χριστό να γιατρέψει τον δούλο του, ο οποίος ήταν βαριά άρρωστος, είχε παραλυσία. Όταν ο Ιησούς του πρότεινε να πάει ο ίδιος στο σπίτι του ώστε να γίνει το θαύμα, ο ειδωλολάτρης αξιωματούχος, του απάντησε ότι δεν αισθανόταν άξιος να πάει ο Θεάνθρωπος στο σπίτι του, αλλά του ζήτησε να θεραπεύσει εξ αποστάσεως τον ανάπηρο δούλο. Ο Χριστός θαύμασε την πίστη του Εκατόνταρχου και είπε φανερά σε όσους τον ακολουθούσαν ότι δεν είχε δει ξανά τέτοια μεγάλη πίστη από έναν αλλόθρησκο άνθρωπο. Μετά από αυτήν την διαπίστωση, ο Κύριος έκανε καλά από μακριά τον άρρωστο.

Σ’ αυτό το θαύμα που πραγματοποίησε ο Χριστός παρατηρούμε την μεγάλη πίστη και συνάμα την εξαιρετικά μεγάλη ταπείνωση του Εκατόνταρχου. Μια αλλιώτικη ταπείνωση από έναν τρανό αξιωματούχο που είχε στην υπηρεσία του εκατό ανθρώπους, και ίσως και πολλούς περισσότερους, επειδή τότε, σε καιρό πολέμου, τους αιχμαλώτους τους κρατούσαν για τον εαυτό τους κάνοντάς τους δούλους, σε περίπτωση νίκης. Είχε ο ειδωλολάτρης αυτός μεγάλη συναίσθηση ότι έπρεπε να αποτρέψει τον Ιησού να περάσει μέσα στο σπιτικό του, επειδή ήταν αμαρτωλός.

Το ερώτημα που τίθεται για μας είναι, αν συναισθανόμαστε ότι μέσα στις φροντίδες της καθημερινότητας βρίσκουμε χρόνο και ηρεμία να σκεφτούμε πως δεν είμαστε τόσο πολύ ταπεινοί όπως ήταν ο Εκατόνταρχος. Η έπαρση που μας δημιουργούν ο εγωισμός μας και οι έπαινοι, που πολλές φορές μας κάνουν οι άλλοι για να μας κολακέψουν και για να μας «γλύψουν», μας κάνουν να φουσκώνουμε.

Θα ήθελα να αρχίσω να μην δίνω τόση πολλή σημασία στα λόγια των άλλων, αλλά να κάνω μια προσπάθεια να μετριάσω τα αισθήματα υπεροψίας και να σκέφτομαι πιο ταπεινά, πιο συνεσταλμένα απέναντι στους επαίνους και τις κολακείες των άλλων για μένα. Και επειδή η ταπείνωση μας κρατάει πιο κοντά στην πραγματικότητα και συγχρόνως ελκύει επάνω μας την χάρη του Θεού, θα ευχόμουν να λιγοστεύουν οι αλαζονικοί άνθρωποι.