Όσιος Παρθένιος της Μονής Κουδουμά, Το χάρισμα της προόρασης και της διάκρισης από ένα περιστατικό

Άγιοι Παρθένιος (αριστερά) και Ευμένιος της Μονή Κουδουμά Κρήτης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Δυστυχώς στην Κρήτη, [….] υπάρχει ακόμη και σήμερα το προσβλητικό για την ιστορία και τη χριστιανική της παράδοση φαινόμενο της ζωοκλοπής. Συνήθεια κακή, διαστροφή των λέξεων και εννοιών ικανότητα και εξυπνάδα, που προκαλεί όχι μόνο πράξεις εκδίκησης με το ίδιο νόμισμα, αλλά και ενίοτε φόνους.

Εκείνα τα χρόνια, χρόνια φτώχειας, ήταν περισσότερο εξαπλωμένο το κακό. Και δεν στρεφόταν μόνο στα ζώα, που αποτελούσαν τον κύριο στόχο, τα αιγοπρόβατα δηλαδή, αλλά και σε άλλα είδη διατροφής.

Ο Όσιος Παρθένιος μέσα στη φροντίδα του για να εξοικονομεί η Μονή [η Μονή Κουδουμά της Κρήτης] τις διατροφικές ανάγκες των Μοναχών και των προσκυνητών, δεν είχε μόνο κοπάδι αιγοπροβάτων που τους εξασφάλιζε το γάλα και το τυρί, όχι μόνο καρπούς από τα χωράφια που καλλιεργούσαν στο Μετόχι του Αγίου Νικολάου και αλλού όπου είχαν δωρεές κτημάτων, αλλά και μέλισσες, με τον γνωστό τότε τρόπο των πήλινων κυψελών. Κάποιος αδελφός της Μονής γνώριζε μελισσοκομία και είχε αναλάβει αυτό το διακόνημα.

Ένα βράδυ ο Όσιος Γέροντας κάλεσε αυτόν τον υπεύθυνο αδελφό και του είπε.
– Παιδί μου, αύριο την τάδε ώρα έχουν σχεδιάσει να έλθουν από το τάδε χωριό να κλέψουν το μέλι από τις μέλισσές μας. Γι’ αυτό σε παρακαλώ να πάρεις δυο-τρεις βοηθούς και να πάτε να τρυγήσετε τις κυψέλες. Εσείς θα πάτε νωρίτερα κι αυτοί ερχόμενοι θα σας δουν και θα φύγουν.

Έτσι κι έγινε. Όπως τα είπε ο Γέροντας!

Ο Όσιος γνώριζε την ώρα που είχαν σχεδιάσει την κλοπή, γι’ αυτό και έστειλε τους πατέρες νωρίτερα. Δεν τους είπε να πάνε την ώρα της κλοπής και να τους «πιάσουν στα πράσα», διότι δεν ήθελε να νοιώσουν ντροπή, κάτι που θα είχε και συνέπειες αρνητικές.

Ήταν ενδεχομένο μέσα στο κλίμα αυτό της ντροπής και φοβούμενοι μήπως τους δυσφημούσαν οι Μοναχοί, να τους χτυπούσαν ή και να τους σκότωναν ακόμη. Στην καλύτερη περίπτωση θα έκοβαν κάθε σχέση με το Μοναστήρι, η επαφή με το οποίο τους ωφελούσε.

Με το χάρισμά του ο Όσιος, πρόλαβε όχι μόνο το αμάρτημα της κλοπής που θα διέπρατταν οι άνθρωποι αυτοί, αλλά και τις όποιες δυσάρεστες συνέπειες.

Ο Όσιος είχε το χάρισμα της προόρασης. Μα είχε και το χάρισμα της διάκρισης, δηλαδή της κατά Θεόν σοφίας, γι’ αυτό και γνώριζε να χειρίζεται ψυχοφελώς και τα χαρίσματα αυτά. Στην περίπτωση αυτή έδρασε προληπτικά κατά τρόπο άριστο.

Από το βιβλίο του π. Χρυσοστόμου Παπαδάκη, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου, Πρωτοσύγκελλου Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, οι «Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Ιερά Μονή Κουδουμά», έκδοση Ιεράς Μονής Κουδουμά, Μοίρες 2003.