Ένας αληθινός κήρυκας της μετανοίας

Μια σεβάσμια μορφή τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Έναν Άγιο με πολλαπλές ιδιότητες, όπως διαβάζομε στο Απολυτίκιό του: υπήρξε προφήτης, πρόδρομος, βαπτιστής και κήρυκας, μάλιστα δε μάρτυρας του Χριστού, χωρίς να υστερήση ουδόλως σε καμμία από τις παραπάνω αποστολές.

Δεν γνωρίζει πραγματικά κανείς τι να πρωτοθαυμάση στον Ιωάννη! Την ταπείνωση, την υπακοή του, την σεμνότητα ή την ασκητικότητά του; Ή μήπως περισσότερο την παρρησία και το σθένος του να αντιπαρατεθή στον πανίσχυρο Ηρώδη, γεγονός που του κόστισε τελικά την ζωή του; Εάν το κήρυγμά του περιοριζόταν σε καθαρά θρησκευτικά πλαίσια, ίσως να μην ενοχλούσε κανέναν, ούτε αυτήν την εξουσία. Επειδή, όμως, προσέκρουε πάνω σε διεφθαρμένες συνειδήσεις ανθρώπων που δεν ήθελαν να μετανοήσουν, η φωνή που έκραζε «ουκ έξεστι…» έπρεπε οριστικά να σιγήση. Η φωνή της συνειδήσεως, όμως, συνέχιζε να ελέγχη τον ελεεινό Ηρώδη, που, ως λέγεται, έβλεπε συνεχώς μπροστά του το «φάντασμα» του αδικοσκοτωμένου Ιωάννη και στο τέλος βρήκε και ο ίδιος φρικτό θάνατο.

Η σημερινή εποχή δεν διαφέρει και πολύ από την εποχή του Ιωάννη. Αφ’ ενός μεν πλεονάζουν και στις ημέρες μας η ασέβεια, η αδικία, η ασωτία, η διαφθορά και κάθε λογής ακολασία, αφ’ ετέρου δε ελλείπουν τα υγιή πρότυπα, για να συγκρατήσουν τον λαό και ιδιαίτερα τους νέους που παραπαίουν από την σύγχυση και την συνεχή πτώση. Οι ύπουλοι Ηρώδες, οι αδίστακτες Ηρωδιάδες και οι ξεδιάντροπες Σαλώμες κυκλοφορούν γύρω μας και μέσα μας. Ας μην διαπιστώνωμε μονίμως το κακό μόνον στους εξωτερικούς εχθρούς και δυνάστες, ας το αναζητήσωμε επί τέλους και μέσα μας, στα ποικίλα πάθη που φωλιάζουν στην ψυχή μας και την καταστρέφουν.

Δεν χρειάζεται, πάντως, να απογοητευώμαστε από την συνειδητοποίηση της γενικής διαφθοράς, γνωρίζοντες ότι «όπου επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Πρόσωπα «χαριτωμένα» σαν τον Ιωάννη -Ιωάννης, στα εβραικά, σημαίνει χάρις Θεού- υπάρχουν και σήμερα ανάμεσά μας, που σε πείσμα όσων τους διαβάλλουν και τους διώκουν, αγωνίζονται με παρρησία, αντιστέκονται, τολμούν να θίξουν τα κακώς κείμενα, με όποιο κόστος, ορθώνουν το ανάστημά των στην εκάστοτε εξουσία και καλούν με παρρησία σε μετάνοια.

Το ζήτημα είναι εάν θέλωμε να μετανοήσωμε και οι υπόλοιποι και να αλλάξωμε οριστικά συμπεριφορά. Ας το πάρωμε πλέον απόφαση: Μόνον με δυνατή πίστη, αληθινή ζωή και μετανοημένη πολιτεία θα μπορέσωμε όλοι μαζί να ορθώσωμε το ανάστημά μας στους σύγχρονους αμετανόητους Ηρώδες. Ο κήρυκας της μετανοίας Ιωάννης ας καθοδηγή, λοιπόν, τα διαβήματά μας στο φως το αληθινό, μακρυά από το ζοφερό σκοτάδι και την ερημία του κόσμου. Γένοιτο!