Η δύναμη του σημείου του Σταυρού!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Κοσμάς Αιτωλός – Διδαχαί
Διδαχή γ’, Ερευνάτε τας Γραφάς

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=379490

 

Το Σημείον του Σταυρού

Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από ένα κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου.

Ο πανάγαθος Θεός μας εχάρισε τον τίμιον Σταυρόν με τον οποίον να ευλογώμεν, και τα Άχραντα Μυστήρια. Με τον σταυρόν να ανοίγωμεν τον παράδεισον, με τον σταυρόν να διώκωμεν τους δαίμονας· αλλά πρέπει να έχωμεν το χέρι μας καθαρόν από αμαρτίας, και τότε κατακαίεται ο διάβολος και φεύγει. Όθεν, αδελφοί μου, ή τρώγετε ή πίνετε ή δουλεύετε, να μη σας λείπη αυτός ο λόγος και ο σταυρός· και καλόν και άγιον είνε να προσεύχεσθε πάντοτε την αυγήν, το βράδυ και τα μεσάνυκτα.

Ακούσατε, αδελφοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τι σημαίνει.

Πρώτον· όπως η Αγία Τριάς δοξάζεται εις τον ουρανόν από τους Αγγέλους, ούτω και συ να σμίγης τα τρία σου δάκτυλα της δεξιάς χειρός· και μη δυνάμενος να αναβής εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις την χείραν σου εις την κεφαλήν σου (διότι η κεφαλή σημαίνει τον ουρανόν) και λέγεις:
Καθώς οι Άγγελοι δοξάζουσι την Αγία Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι και εγώ ως δούλος δοξάζω και προσκυνώ την Αγίαν Τριάδα· και καθώς τα δάκτυλα είνε τρία, είνε ξεχωριστά, είνε και μαζί, έτσι και η Αγία Τριάς είνε τρία πρόσωπα, αλλ’ εις Θεός.

Κατεβάζων το χέρι σου εις την κοιλίαν σου να λέγης:
Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω, Κύριέ μου, ότι κατεδέχθης και εσαρκώθης εις την κοιλίαν της Θεοτόκου διά τας αμαρτίας μας.

Το βάζεις λοιπόν εις τον δεξιόν σου ώμον και λέγεις:
Σε παρακαλώ, Θεέ μου, να με συγχωρήσης και να με βάλης εις τα δεξιά σου με τους δικαίους.

Βάνοντάς το πάλιν εις τον αριστερόν ώμον λέγεις:
Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, μη με βάλης εις τα αριστερά με τους αμαρτωλούς.

Έπειτα κύπτοντας κάτω εις την γην:
Σε δοξάζω, Θεέ μου, Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω, ότι καθώς εβάλθηκες εις τον τάφον, έτσι θα βαλθώ και εγώ.

Και όταν σηκώνεσαι ορθός, φανερώνει την ανάστασιν και λέγεις:
Σε δοξάζω και Σε προσκυνώ, Κύριέ μου, ότι ανέστης εκ νεκρών διά να μας χαρίσης ζωήν αιώνιον. Αυτό σημαίνει ο Σταυρός!

 

Η δύναμις του Σταυρού

Να είπωμεν και ένα παράδειγμα, να ιδήτε την δύναμιν του Σταυρού.

Εις την Αίγυπτον ήτον ένας βασιλεύς ασεβής· είχε και ένα Εβραίο βεζίρην, όστις έπειτα έγινε Τούρκος. Εις την Αλεξάνδρειαν ήτον ένας Πατριάρχης, το όνομα Ιωακείμ, άγιος άνθρωπος και σοφός. Ακούων ο βασιλεύς ότι ήτο άγιος άνθρωπος ο Πατριάρχης, τον ηγάπα πολύ. Λέγει ο Εβραίος του βασιλέως: Κάτι πολλήν αγάπην έχεις εις τον Πατριάρχην. Του λέγει ο βασιλεύς: Ο Πατριάρχης είνε καλός άνθρωπος. Του λέγει ο Εβραίος: Κράξε, βασιλεύ, τον Πατριάρχην να έλθη να διαλεχθώμεν μαζί, και να ιδής όπου θα μείνη αναπολόγητος. Έκραξεν ο βασιλεύς του Πατριάρχη να έλθη. Λέγει του ο Εβραίος: Εγώ θέλω, Πατριάρχη, να διαλεχθώμεν μερικά περί πίστεως. -Με τον ορισμόν σου. Έτοιμος είμαι διά την πίστιν μου να χύσω και το αίμα μου. Και κάμνων αρχήν ο Πατριάρχης να φιλονική με τον Εβραίον, με έναν τρόπον επειδέξιον πάντοτε τον ενίκα τον Εβραίον. Λέγει του ο Εβραίος του Πατριάρχη:

Διατί να φιλονεικώμεν;

Ακούω οπού λέγει ο Χριστός εις το Ευαγγέλιον ότι, όστις έχει πίστιν ως κόκκον σινάπεως, μεταφέρει ένα βουνό από ένα μέρος εις άλλο. -Μάλιστα, του λέγει ο Πατριάρχης. Λέγει του ο Εβραίος:
Λοιπόν, αν είσαι άξιος, πρόσταξε και συ να γίνη, και τότε να πιστεύσω.

Τότε εζήτησεν ο Πατριάρχης τρεις ημέρας διορίαν, και λέγει του βασιλέως:
Έτοιμος είμαι διά το πρόσταγμα οπού είπομεν.

Ήτο εκεί ένα βουνό τρεις ώρας μακράν. Λέγει ο Εβραίος του Πατριάρχη να σηκώση εκείνο το βουνό.

Τότε πιάνει ο Πατριάρχης και θυμιάζει εκείνο το βουνό, και κάμνει τον σταυρόν του τρεις φοράς λέγων και το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είτα λέγει:
Σε προστάζω, εσέ, βουνό, να σηκωθής να έλθης εις την Αίγυπτον. Και ω του θαύματος!

Ευθύς ασηκώθη το βουνό και έγινεν εις τρία, εις τύπον της Αγίας Τριάδος, και εκίνησε και ήρχετο. Φωνάζει ο βασιλεύς:
Πατριάρχη, βοήθησέ μας, διότι εχαθήκαμεν.

Και κάμνων δέησιν πάλιν ο Πατριάρχης, εστάθη το βουνό εις εξ μίλια μακράν από την πόλιν.

Αλλ’ ο Εβραίος δεν επίστευσε και λέγει του βασιλέως:
Ο Χριστός, λέγει και άλλο· ότι όποιος έχει πίστιν, αν πίη θανάσιμον φαρμάκι, δεν αποθνήσκει. Λοιπόν, ειπέ του Πατριάρχη να του κάμω ένα φαρμάκι να το πίη, και αν δεν αποθάνη, να πιστεύσωμεν και ημείς. Να ηξεύρης και τούτο, βασιλεύ, ότι οι χριστιανοί έχουν τον σταυρόν· κάμνοντές τον τα διαλύουν όλα· και το πικρό το κάμνουν γλυκό.

Κάμνει λοιπόν ο Εβραίος το φαρμάκι ίνα άμα το εγγίξη εις το στόμα του ο Πατριάρχης αποθάνη.

Το πηγαίνει εις τον βασιλέα και του λέγει:
Πρόσταξε τον Πατριάρχην να το πίη και να μη κάμη τον σταυρόν του.

Κράζει ο βασιλεύς τον Πατριάρχην και τον προστάζει να πίη το φαρμάκι ως ήθελεν ο Εβραίος.

Καλά, λέγει ο Πατριάρχης· μου έδωσες, βασιλεύ, τούτο το ποτήρι, μα δεν μου είπες πόθεν να το πίω, και κάμνων το δεξιόν του χέρι ως να ευλογή εις τύπον, ερωτά πόθεν να το πίη, εδώθεν η εκείθεν, και το σταυρώνει.

Αμή εκείνος δεν το εκατάλαβε.

Λέγει του ο Εβραίος:
Πίε το όθεν θέλεις.

Και πίνοντάς το ο Πατριάρχης έμεινεν υγιής.

Λέγει τότε του βασιλέως:
Εγώ έπια όλο το φαρμάκι, ο δε Εβραίος να ξεπλύνη το ποτήρι με ολίγο νερό και να το πίη. Και αν δεν πάθη τίποτε, να πιστεύσωμεν και ημείς εις την πίστιν του.

Δεν ήθελεν ο Εβραίος να το πίη, τον εβίασεν όμως ο βασιλεύς και το έπιε, και ω του θαύματος! έσκασεν ευθύς και απέθανεν.

Εκαταλάβατε, αδελφοί μου; Όστις έχει πίστιν εις τον Χριστόν μας και είνε καθαρός δεν παθαίνει κανέν κακόν.

 

Με καθαράς χείρας το Σημείον του Σταυρού

Θέλετε ν’ ακούσετε και άλλο διά τον σταυρόν, πως δεν ενεργεί, όταν είνε μολυσμένο τα χέρι από αμαρτίας;

Ήτον ένας άνθρωπος ονομαζόμενος Ιουλιανός αναγνώστης, όστις εσπούδασε γράμματα με τον Μέγαν Βασίλειον, ο οποίος ηθέλησε να γίνη βασιλεύς.

Πηγαίνει λοιπόν και ευρίσκει ένα μάγον Εβραίον και του λέγει:
Είσαι καλός να με κάμης βασιλέα και να σε κάμω βεζίρη;

Του λέγει ο μάγος:
Αρνήσου τον Χριστόν, και εγώ σε κάμω.

Λέγει του ο Ιουλιανός:
Τον αρνούμαι.

Τότε κάμνει ένα γράμμα ο μάγος και του λέγει:
Πάρε τούτο το χαρτί και πήγαινε εις ένα μνήμα ελληνικό και ρίψε το υψηλά και θα έλθουν δαίμονες· και ό,τι σου κάμνουν μη φοβηθής και να μη κάμης τον σταυρόν σου, διότι θα φύγουν.

Επήγεν ο Ιουλιανός εις το μνήμα και ρίχνοντας το χαρτί ήλθαν οι δαίμονες. Αυτός φοβηθείς και κάμνοντας τον σταυρόν του έφυγον οι δαίμονες.

Πηγαίνει ευθύς εις τον μάγον και του λέγει τα γενόμενα. Τότε του λέγει ο μάγος:
Πήγαινε να σφάξης ένα παιδί και να μου φέρης την καρδιά του.

Επήγε και έσφαξε το παιδί και του έφερε την καρδία.

Τότε κράζει πάλιν τους δαίμονας ο μάγος. Αυτός πάλιν από τον φόβον του έκαμε τον σταυρόν· αλλ’ οι δαίμονες δεν εφοβήθησαν, διότι ήτο μολυσμένος από τον φόνον.

Έτσι έκαμε το θέλημά του και εβασίλευσε δυό χρόνους και επήγεν εις την κόλασιν να καίεται πάντοτε.

Πρέπει και ημείς να είμεθα καθαροί από αμαρτίας, και τότε φεύγει ο διάβολος.

 

Από την ιστοσελίδα http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/patrokosmas/didaxai.htm